تبلیغات عالی برنامه‌های خالی
دکتر مهدی حسین‌زاده فِرِمی جامعه‌شناس فرهنگی
روی آوردن برخی نامزدهای انتخابات مجلس به انجام کارهایی دور از شأن مردان سیاست در تبلیغات انتخاباتی، نشان از سطح فرهنگی پایین این افراد دارد؛ زیرا فردی که از نظر فرهنگی در سطح بالایی قرار داشته باشد و نقاط روشنی در کارنامه سیاسی و اجتماعی او به ثبت رسیده‌باشد، معمولا به جای پرداختن به اقدامات نمایشی و برنامه‌های سرگرم‌کننده در ایام تبلیغات، ایده‌ها و برنامه‌هایش را معرفی می‌کند و می کوشد خود را به عنوان فردی نخبه و فرهیخته به مردم معرفی کند. اما کسی که در سوابق سیاسی، فرهنگی و اجتماعی خود، دستاوری نداشته باشد، طبیعتا به انجام اقدامات عامه‌پسند در تبلیغات انتخاباتی روی می‌آورد.
از سویی دیگر، باید اذعان کرد در سال‌های اخیر سطح ذائقه فرهنگی مردم پایین آمده است و خیلی از نامزدهای مجلس برای این که در تبلیغات خود دل مردم را به دست آورند، ناچارند کارهایی سطح پایین
انجام دهند.
اکنون در شرایطی هستیم که بسیاری از شهروندان از تخصص‌ها و شایستگی‌های مورد نیاز برای یک نماینده مجلس آگاه نیستند و نگاه عمیقی در انتخاب نمایندگان ندارند. حتی گاهی شنیده می‌شود برخی رای‌دهندگان فقط به خاطر دریافت یک وعده غذایی یا مبلغ اندکی پول به فردی خاص رای می‌دهند.
حال، وقتی یک نامزد انتخابات مجلس می‌بیند که در بسیاری از نقاط کشور چنین جوی حاکم است، دیگر به مسائل اساسی حوزه انتخابیه خود در ایام تبلیغات توجه نمی‌کند و سعی دارد صرفا با برگزاری جشن‌ها و برنامه‌های سرگرم‌کننده از میان عامه مردم برای خود هوادار جذب کند.
در چنین شرایطی رسانه‌ها وظیفه دارند که رسالت مردم برای انتخاب افراد شایسته نمایندگی مجلس را به آحاد جامعه یادآوری کنند و به مردم تاکید داشته باشند که باید با دقت و آگاهی لازم و براساس تخصص، سوابق، نظرات، و برنامه‌های نامزدهای نمایندگی به آنها رای دهند.
چراکه اکنون برخی مردم حتی در ساده‌ترین خریدهای روزمره‌شان نیز دقت بیشتری از انتخاب یک نماینده مجلس به خرج می‌دهند.
نکته دیگر این است که هنوز هم بسیاری از نامزدهای انتخابات در دادن وعده‌های پوچ به مردم در ایام تبلیغات از یکدیگر پیشی می‌گیرند و قول‌هایی به مردم می‌دهند که اصلا در حد اختیارات یک نماینده مجلس نیست.
در این شرایط، وقتی این افراد نتوانند به وعده‌های خود در دوران نمایندگی پایبند باشند، اعتماد مردم به آنها کاهش می‌یابد و وقتی چنین مساله‌ای وقتی از سوی افراد مختلف در مناطق گوناگون کشور اجرا شود، فروپاشی سرمایه اجتماعی را به همراه
خواهد داشت.
تکرار این اتفاق در بلندمدت نیز نه فقط اعتماد مردم به اشخاص را کم می‌کند، بلکه دامن همه نظام را فرا می‌گیرد و مشروعیت اجتماعی حاکمیت را رفته رفته زیر سوال
می‌برد.
از سویی دیگر، در دوره‌های اخیر انتخابات مجلس یا شورای شهر حتی در شهرهای کوچک شاهد آن هستیم که برخی نامزدها هزینه‌هایی گزاف برای تبلیغات انتخاباتی خود صرف می‌کنند.
این در حالی است که در دو سال گذشته، بخش زیادی از مردم در تنگنای اقتصادی قرار داشتند و وقتی عامه مردم چنین هزینه‌هایی را می‌بینند، برایشان این سوال ایجاد می‌شود که مگر راه یافتن به مجلس یا شورای شهر چقدر برای افراد سود دارد که حاضرند چند‌میلیارد تومان برای ورود به آن هزینه کنند.
این تبلیغات پرهزینه به شدت بوی فساد می‌دهد و در دوره‌های اخیر نیز به ندرت دیده شده که یک فرد هزینه کلانی را برای تبلیغات انتخاباتی صرف کند، اما در هنگام رسیدن به پست و مقام به فکر منافع مادی و زد و بند با صاحبان قدرت و ثروت نباشد.
