گیاهان هم مثل حیوانات دارای انگل هستند. یكی از مهم‌ترین انگل‌های گیاهی سس نام دارد و بارزترین ویژگی‌اش رشد سریع آن است، طوری‌كه اسم‌های عجیب و غریبی مثل نخ شیطان به آن داده‌اند. بذر سس با تمام خطرناكی‌اش اگر بخواهد جوانه بزند باید به اندازه كافی مواد غذایی در
اختیارش باشد.
بنابراین اگر در محیط مناسبی قرار بگیرد جوانه می‌زند و گیاه كوچكی به‌وجود می‌آورد. اما كار به همین جا تمام نمی‌شود؛ این گیاه كوچك باید هرچه زودتر خود را به یك میزبان برساند تا از آن تغذیه كند، در غیر این صورت خشك شده و از بین می‌رود؛ چون علف هرز سس، ریشه و برگ ندارد و كال یا بدون كلروفیل است و غذای خود را از میزبان بهدست می‌آورد. این گیاه عضو مكنده‌ای به نام مكینه یا هاستوریوم دارد كه به محض تماس با گیاه میزبان در بافت آن فرو رفته و رابطه گیاه انگلی و میزبان را برای جریان یافتن مواد غذایی بهوجود می‌آورد. پس حیات و ممات سس وابسته به حضور میزبان است. گاهی هر كدام از ما یك میزبان درون برای آفات و صفات نكوهیده اخلاقی داریم. از كشش به سمت رفیقی كه اهل نیست تا ابتلا به میان مایگی‌های اخلاقی. در این ماه رجب كه آن را «اصب» به معنی (ریزش زیاد) نامیده‌اند؛ و رحمت الهی بر بندگانش بیشتر سرازیر می‌گردد خودمان هم همت كنیم تا از نقش میزبانی گناه كمی فاصله بگیریم.