كووید 19 در بدو ورود، هیولای چند سر و زشتی بود كه همه ما را ترساند؛ اما پیامدهای آن به زشتی خودش نبود. در واقع، اصلا زشت نبود. از همان شروع ماجرا، سربازانی را در خط مقدم دیدیم كه گاه، مورد بی‌مهری فراوانی قرار گرفته بودند. پزشكان و كادر درمانی و به‌خصوص پرستاران و همین طور دانشمندان ما در علوم آزمایشگاهی كه همه ایثارگرانه جنگیدند و ایستادند تا كمر ما خم نشود.
نكته دوم، غیرت ورزشكارانی بود كه پیش از این، غیرتشان را در میدان مبارزه نشان داده بودند. از سید جلال حسینی كه تمام قد برای خدمت به مردم دیارش ایستاد و علی كریمی كه برای گیلان محموله‌های پزشكی فرستاد و علیرضا جهانبخش که مردم استان قزوین را فراموش نکرد تا قهرمانان المپیك و جهان در موسسه خادمان علی‌بن‌ابیطالب(ع). مردانی كه توسط رسول خادم جمع شدند تا در روزهای سخت سیل سیستان و بلوچستان، كنار مردم كشورشان باشند و حالا در روزهای كرونا برای كمك به خانواده‌های بی‌بضاعت كه اندوخته‌ای ندارند، بسیج شده‌اند. از حسن رحیمی و كمیل قاسمی تا سجاد گنج‌زاده، امیر توكلیان، مهدی برائتی، عباس طحان و خیلی‌های دیگر.
كرونا فرصتی بود تا بزرگان ورزش كشورمان كلمه سلبریتی را بازتعریف كنند. آنها به ما آموختند چگونه می‌شود كه مردانی این چنین، در میدان‌های سخت مبارزات ورزشی پیروز می‌شوند و مدال‌های رنگارنگ می‌گیرند. آنها شاید معنای جدیدی از سلبریتی به ما آموزش دادند تا دیگر قهرمانانی كه میلیاردها می‌گیرند و به وطن و مردمش پشت می‌‌كنند را سلبریتی ندانیم.
سلبریتی‌های واقعی ما در روزهایی كه عرصه تنگ شد،‌ مردم را فراموش نكردند و با وجود هجوم ویروس بی‌رحم، به بی‌رحمی زمانه ‌تاختند. آنها خوب می‌دانند كه بسیاری از مردم سرزمین‌شان پس‌انداز ندارند و در روزهای خانه‌نشینی، معیشت‌شان به خطر افتاده است و باید دستشان را بگیرند و در حد وسع‌شان این كار را كردند.
دست همه قهرمانان بزرگ وطنم را می‌بوسم كه در این روزهای سخت كنار مردم بودند و پوزش می‌خواهم كه نام همه پهلوانان بزرگ وطنم را نیاوردم.