مثل خیلی از خبرهای تلخ دیگر، این یکی هم نیمه شب رسید؛ مبهم، کوتاه و البته از کانال‌ها و گروه‌های فضای مجازی. از بعد از ظهر یکشنبه که هنگام  تمرین دریایی چند شناور نیروی دریایی ارتش، شناور پشتیبانی «کنارک» دچار حادثه شد تا وقتی اولین خبر رسمی این سانحه تایید شود، دست کم 12 ساعت طول کشید و در این 12 ساعت چند روایت، خبر و شایعه منتشر شده باشد خوب است؟ از یک تا 40 شهید و حالا خبر رسمی، شهادت 19 نفر را تایید کرده است. خبرها در فضای مجازی از فضای رسمی جلوتر بودند و در همان فضا، صفحه توییتر شهید اسماعیل‌پور خسرو دست به دست شد که برای رفیقش نوشته بود:«من غسل شهادت هم کردم.» و باز از لابه‌لای همین کانال‌ها بود که عکس محمد اردنی چرخید و لایک خورد و باز نشر شد که «قهرمان غواصی عمق جهان در سال 2019 ،حالا قهرمان ملی و شهید وطن شده‌است».
بعضی‌ها هم دست به کار شدند و برای 19 دلاور ارتشی پوستر ساختند تا استوری شود و آنها که در اینستاگرام چرخ می‌زدند، لابه‌لای لایو دیدن‌های آخر شب، شاید چشم‌شان به قهرمانان خودشان هم بیفتاد. یکی عکس کشتی‌ای را گذاشته بود که 19 کبوتر از آن پرکشیده بود. در حالی که خیلی‌ها در غم کبوترها می‌نوشتند،عده‌ای هم مثل کفتار بودند البته...
داستان کفتارها
کفتارها زود سرو کله‌شان پیدا می‌شود. نمی‌توانند زیاد در کمین بمانند. به هر بویی و به گمان هر لقمه‌ای از لانه بیرون می‌آیند. یک ناو ارتشی در اشتباه نظامی، هدف نیروهای خودی قرار گرفته! خوراک بهتر از این؟! هنوز خبر شهادت فرزندان ایران به گوش خیلی‌ها نرسیده و هنوز ابهام‌ها زیاد بود و از اطلاعیه ارتش که همان جزئیات هرچند کم اولیه را بگوید، خبری نبود که لشکر توییت‌نویس‌هایی از آلبانی و چند جای دیگر به میدان آمدند. بعضی‌هایشان پای سپاه را وسط کشیدند، عده‌ای این حادثه را با سقوط هواپیمای اوکراینی یکی گرفته و عقده‌های قبلی را تکرار کردند، بعضی‌ها گفتند این ارتش و کشور سلاح می‌خواهد چه کار و برخی هم البته آنقدر هول بودند که نتوانستند ننویسند از این حادثه خوشحالند. جلوتر و بیشتر از همه آنها، صفحه توییتر «اسرائیل به فارسی» نوشت ایران به جای رسیدگی به مشکل کرونا، دارد مردم خودش را می‌کشد. براندازها، سلطنت‌طلب‌ها ومنافقین پشت حساب‌هایی توییتری روی غم مردم ایران شادی می‌کردند.
لاله دمیده
صبح دیروز که مردم بیدار شدند، تازه خیلی‌ها خبر را شنیدند. پیام کوتاه فرمانده ارتش همراه با اعلام اسامی 19 شهید منتشر شد. باز هم در شبکه‌های اجتماعی عزاداری برای شهدا زودتر شروع شد و چند ساعت بعد 18 عکس از 18 جوان همراه با یک عکس لاله کنارشان منتشر شد و این شد اولین پوستر مزین به تصاویر شهدای کنارک. کسی هنوز دقیق نگفته‌است که «فخرالدین فلک نازی» شهید بی‌تصویر در این قاب چرا عکس ندارد. یکی ولی پای این تصویر نوشت:«او سرباز بوده‌است. سربازها غریبند.کسی از سربازها عکسی ندارد. عکس سربازها فقط روی طاقچه مقابل چشم مادران‌شان است. حالا جای عکس او تصویر گل لاله است. از خون جوانان وطن لاله دمیده»
سربازی دیگر توضیح داد کمتر کسی دشواری‌های خدمت در ناوهای نظامی در وسط دریا را درک کرده‌است؛ دوری از خانواده، گرمای طاقت‌فرسا، خطر غرق شدن و احتمال برخوردهای نظامی که همیشه هست. یکی دیگر هم آنها را «سبکبالان ساحل‌ها» توصیف کرد که از دریا به آسمان پرکشیدند .
ملت فدای ارتش
عده‌ای از همان‌هایی که در ماجرای سقوط هواپیمای اوکراینی می‌گفتند به سپاه احتیاجی ندارند، این‌بار ارتش را هدف گرفته‌بودند و با انشتار عکس‌هایی از فرمانده‌های ارشد ارتش، آنها را مقصر این حادثه قلمداد می‌کردند. در برابر بسیاری اما رشادت و فداکاری ارتشی‌ها در زلزله کرمانشاه و سیل لرستان را یادآوری کردند و نوشتند این بار ملت در کنار خانواده داغدار ارتش است و آنها را در این غم تنها نمی‌گذارد.
همه واکنش‌ها به حرف و حدیث‌ها البته جملات احساسی و اعلام نفرت از نفاق نبود. خیلی‌ها تلفات ارتش‌های قدرتمند در رزمایش‌های نظامی را یادآوری کردند  که مثلا در سال 2019 و در چند رزمایش ارتش آمریکا 20 نفر کشته و 70 نفر زخمی شده‌اند. عده‌ای هم به آنها یادآوری می‌کردند رزمایش، تمرین جنگ است و احتمال تلفات در آن بالاست. یکی پای عکسی از پرچم ایران نوشت: «آنها برای دفاع آماده می‌شدند.پای این پرچم، کم خون پاسدار و کارگر و بسیجی و ارتشی و ... ریخته نشده. ما برای آن‌که ایران گوهری تابان شود، خون‌دل‌ها خورده ایم.»
در آرزوی تشییع
البته کم هم نبودند کسانی که دل‌شان از این حادثه داغ دیده‌بود و غصه داشتند،اما برای سوال‌های‌شان در جست‌وجوی جواب هم بودند. این‌که پروتکل‌های نظامی و فنی در این ماجرا چقدر رعایت شده‌است؟ آیا نمی‌شد با یک هماهنگی بیشتر جلوی این حادثه را گرفت؟ چرا ناو آماده دفاع از خود نبود؟ پرسش‌هایی که البته نباید بی‌جواب بماند. دیروز همراه 19 سرباز وطن،یک سرباز قدیمی دیگر هم رفت؛ خود ناو کنارک که مدافع 32ساله و قدیمی ارتش ایران محسوب می‌شد. داستان این 20 سرباز البته تمام نشده‌است. امروز قرار است تشییع پیکر شهدای حادثه در منطقه سوم دریایی کنارک برگزار شود که اگر پای کرونا در میان نبود مردم ایران برای فرزندان‌شان بدرقه‌ای بزرگ برگزار می‌کردند در اندازه و تراز نام پرافتخار آنها. فعلا همچنان نوشتن از غم آنها به همان شبکه‌های اجتماعی محدود است. حالا اگر کفتار‌ها دنبال شکار هستند و سلبریتی‌ها پروفایل‌شان را مشکی نمی‌کنند، اهمیتی ندارد؛ پر آوزاه است نام شهدای میهن... .