در برخورد با سلایق و نظرات مخاطبان نسبت به محصولات تلویزیون نباید دنبال این باشیم که فقط نیمه پر لیوان را ببینیم و فقط بازتاب دهنده نظرات مثبت باشیم و اتفاقا گاهی تمرکز بر نظرات منفی خیلی به دردبخورتر از زوم کردن
بر نظرات مثبت است.
نظرات مثبت نسبت به یک سریال البته که موجب خوشحالی عوامل سریال می‌شود ولی آنچه بیش از نظرات مثبت به کار سازندگان می‌آید نظراتی است که ایرادات و نواقص را منصفانه
 طرح می‌کند.
اگر سازندگان سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی زیرکانه به رصد نظرات منفی مخاطبان بپردازند حتما می‌توانند یک سری گاف‌های خود را پیدا کرده و همین گاف‌ها را اصلاح کنند تا برای آینده محصولات معتبرتری را تولید کنند.
الان که به خاطر کرونا خیلی از مردم قرنطینه هستند و خانه‌نشین شده اند میزان بینندگان تلویزیون بیشتر هم شده و همین موجب شده هر قسمت از یک سریال کلی نظر مختلف مثبت یا منفی را شکل دهد و این بهترین فرصت است که تهیه کنندگان و کارگردانان بتوانند خطاهای خود را پیدا کرده و اصلاح کنند.
رشد کیفی در هیچ حیطه ای بدون دانستن نقاط ضعف حادث نمی‌شود و این‌که همه می‌خواهند بگویند اثرشان هیچ ایرادی ندارد هیچ کجای ساختار حرفه ای گری جای نمی‌گیرد.
عجیب است که برخی از سازندگان هیچ نوع نقدی را برنمی‌تابند و می‌خواهند همه ایرادات را نوعی توجیه کنند.
بالاخره وقتی ضرب آهنگ سریال کند باشد یا داستان سریال تازه نباشد یا بازی‌ها باسمه‌ای باشد، بیننده خیلی سریع سریال را پس می‌زند و نمی‌تواند بیشتر از چند قسمت سریال را ادامه دهد.الان سه دهه قبل نیست که مخاطب تنوع نداشته باشد و کافی‌است سریال یک شبکه راضی‌اش نکند تا سریع شبکه را عوض کند و به سراغ شبکه بعد برود.
تنوعی که در عرضه محصول از شبکه‌های مختلف وجود دارد این نیاز را ایجاب می‌کند که سازندگان کیفیت کار خود را بالا ببرند و این ارتقای کیفیت هم فقط طوری ایجاد می‌گردد که تمام عوامل اعم از تهیه کننده تا کارگردان و بازیگران از انتقادها نهراسند و حتی انتقادهای تند را با سعه صدر
پذیرا باشند.
نباید در برابر مردم طلبکار باشیم. ما هنرمندان هرچه داریم از توجهات مردم است و باید نظرات مردم را روی چشم بگذاریم و طوری با مخاطبان برخورد کنیم که آنها را هم سوق دهیم تا در برابر نظرات مخالف صبور باشند و این طور نباشد که یک اختلاف نظر ساده به درگیری لفظی منجر شود.