امروزه استفاده از روش‌های جدید درمانی در بیماری‌هایی كه درمان قطعی ندارند در جهان متداول است. پاركینسون یك اختلال پیش‌رونده عصبی شایع است كه حركت در این بیماران به دلیل مرگ سلول‌های عصبی دوپامینی در مغز دچار مشكل می‌شود و با علائم لرزش در زمان استراحت، سفتی عضلانی و كاهش سرعت حركت مشخص می‌گردد.
درمان‌ این بیماری شامل داروهای جایگزین‌كننده دوپامین است كه علائم حركتی بیمار را بهبود می‌دهد و در برخی موارد توصیه به جراحی می‌شود.
لیزردرمانی كم‌توان با نور فروسرخ نزدیك در بیماری پاركینسون درمان موثر شناخته‌شده‌ای است و می‌تواند از مرگ سلول‌های مغزی در این بیماران پیشگیری كرده و موجب حفظ كیفیت زندگی در آنها شود.
پاركینسون بیشتر در افراد بالای ۶۰ سال دیده می‌شود و احتمال ابتلا به آن در مردان بیشتر از زنان است. علت ایجاد این بیماری اغلب نامشخص است.
امید به زندگی در افراد مبتلا به پاركینسون در مقایسه با افراد سالم یكسان است و با درمان مناسب، این بیماران زندگی پویایی خواهند داشت.
برای جلوگیری از پیشرفت مرگ سلول‌های دوپامینی، مغز به استفاده از فناوری‌های نوین پزشكی مثل لیزرهای كم‌توان درمانی نیاز دارد تا با حفظ سلول‌های دوپامینرژیك مغزی، سرعت پیشرفت بیماری پاركینسون كاهش یابد.
لیزردرمانی كم‌توان با نور فرو سرخ نزدیك، شدت بیماری پاركینسون را نیز كاهش می‌دهد.
لیزرتراپی كم‌توان علاوه بر نگهداری سلول‌های دوپامینی، مغز این نوع بیماران فعالیت عصبی را بهبود می‌دهد و پس از لیزردرمانی علائم بالینی‌شان كاهش می‌یابد.
اختلال در میتوكندری سلول‌های عصبی، عامل موثر در ایجاد بیماری پاركینسون است و لیزرهای درمانی كم‌توان فروسرخ نزدیك، عملكرد میتوكندی سلول‌های عصبی را بهبود می‌دهند و‌ حرف‌زدن، راه رفتن و شناخت در این بیماران پس از لیزرتراپی بهبود خواهد داشت.
در بیماری‌های ناشی از كاهش اكسیژن‌رسانی به مغز به دلیل پیری و آسیب‌های مغزی ناشی از سموم محیطی و اختلالات عملكردی مغزی نیز از لیزرهای درمانی استفاده می‌شود.