محصص در نظرسنجی نوروز ۹۴ فصلنامه«حرفه: هنرمند» برای انتخاب 10 هنرمند برگزیده هنر نوگرای ایران که بین صد هنرمند و هنرشناس انجام شد، در صدر فهرست هنرمندان نوگرای ایران از دهه 20 تا به امروز قرار گرفت. او در زمان اقامت خانوادگی در تهران، چند ماهی در دانشگاه هنر تهران به تحصیل پرداخت. در همین زمان بود که او به انجمن «خروس جنگی» که توسط جلیل ضیاپور تأسیس شده بود، پیوست و برای مدتی ویراستار هفته نامه ادبی هنری «پنجه خروس» بود. از طریق همین انجمن او به جریان نوگرای ایران وارد شد که از اعضای آن نیما یوشیج، سهراب سپهری، هوشنگ ایرانی و غلامحسین غریب بودند.
از زیباترین گوشه‌های زندگی محصص، نامه های او به سهراب سپهری است. تعدادی از این نامه ها توسط پریدخت سپهری، خواهر سهراب در کتابی با عنوان «جای پای دوست» منتشر شده ‌است. بخش‌هایی از این نامه‌ها را که محصص در 12 دسامبر 1963 از رم برای سپهری نوشته است ،می‌خوانیم. این نامه در جواب نامه سهراب مبنی بر تصمیمش برای رفتن به اروپا نوشته شده است:
«نمی‌دانم راجع به تصمیمت درباره‌ مسافرت به اروپا چه بگویم. اگر به عنوان گردش است مانعی ندارد، ولی اگر می‌خواهی چه در اینجا، چه رم، چه پاریس و چه هر جای دیگری زندگی کنی، توصیه نمی‌کنم. تمام اروپا یک شهر شده است و بوی گند آن خفه‌کننده است. سگ صاحبش را نمی‌شناسد. لابد می‌گویی: پس چرا تو در آنجا زندگی می‌کنی؟ اگر این پولی را که من در اینجا‌ به دست می‌آورم، می‌توانستم در ایران کسب کنم، همان‌جا می‌ماندم. دیگر اروپا آن چشمه‌ زلال برای تشنگان نیست و هر روز بدتر می‌شود. توفان لازم است که هوا را خنک کند. از شدت خشکی قابل تنفس نیست. به خودت بستگی دارد. آنچه گفتم نظر شخص خودم بود. در ایران اوضاع از چه قرار است؟ آیا کار می‌فروشی؟ بچه‌هایی که می‌شناسم در چه حالند؟ مخصوصاً تیمور و تینا، سلام فراوان من برای هر دو نفر و محسن.
نامه‌ام را ختم می‌کنم، چرا که تو حالا شروع به جرقاب شدن می‌کنی که بعله: دیشب نخوابیدی که حالت خوب نیست، که داری غروب می‌کنی.
بسیار خوشحال خواهم شد که روابط مرتب با هم داشته باشیم. حرف بزنیم. آنچه داریم بیرون بریزیم. شاید در این خشکی بی‌حد زیاد بی‌فایده نباشد.»