برای شاعری که سال‌ها تجربه سرودن دارد و داور جشنواره‌های مختلف بوده و گاه در این جشنواره‌ها، شعرهای خودش را دیده که شاعران جوان به نام خودشان به جشنواره فرستاده‌اند، این میزان مثبت‌اندیشی جالب است؛ حمیدرضا شکارسری سرقت ادبی را کاملا رد نمی‌کند و معتقد است چه‌بسا همین سارقان به ستاره‌های ادبیات ایران بدل شوند.
این شاعر و منتقد درباره سرقت ادبی به ایسنا گفته است: باید مفاهیمی مثل تاثیر پذیرفتن، تقلید کردن، توارد و سرقت را در پژوهش‌های مرتبط با سرقت ادبی مدنظر قرار دهیم و بین آنها تفاوت قائل شویم که خوشبختانه در ادبیات و در سنت ادبی ما برای اینها تعریف وجود دارد. به گمان من هرچقدر که از دوران پیشامدرن، یعنی دورانی که صنعت چاپ وجود نداشته به سمت دوران مدرن، یعنی دوران رونق چاپ کتاب و نشریات و ظهور فضای مجازی، نزدیک می‌شویم، طبعا زمینه برای توارد، تقلید و تاثیر و سرقت ادبی مساعدتر و فراهم‌تر می‌شود. گرچه باید به این قضیه به عنوان یک نقطه آسیب‌شناسانه در فضای ادبی امروز نگاه کرد، اما این را باید گفت که اجتناب‌ناپذیر هم هست. اگر شما در گذشته برای انتشار کتاب‌ یا به سمع و نظر رساندن شعرتان باید مراحل و مسیر طولانی‌ای را طی می‌کردید، امروزه اما با چند دکمه می‌توانید شعرتان را به دنیا بشناسانید. در گذشته این تعداد شعر و این تعداد شاعر و منتقد ادبی وجود نداشت. وقتی دچار این تکثر بیکران می‌شویم، زمینه سرقت ادبی هم به وجود می‌آید.
برای این‌که نگاه‌مان به سرقت ادبی ناامیدانه و یاس‌آور نباشد، باید بگویم شاعران جوان همیشه با این مسائل کارشان را شروع می‌کنند؛ بر روی همیشه تاکید دارم. یعنی شاعر جوان خواه‌ناخواه وقتی کارش را شروع می‌کند یا تحت‌تاثیر کسی است یا از کسی تقلید یا سرقت می‌کند. چه‌بسا در فضای متکثر امروزی از همین شاعران جوانی که امروزه تقلید یا به عبارتی سرقت می‌کنند، بشود انتظار به وجود آمدن ستاره‌هایی را در عالم ادبیات داشت. شاعران جوان همیشه از این شیوه‌ها استفاده یا سوءاستفاده می‌کنند. چون هیچ‌کس خلق‌الساعه شاعر نمی‌شود و به سنت ادبی پیش از خودش تکیه می‌کند.