مردم به روایت سینما

جرقه راه‌اندازی جشنواره عمار در سال 89 زده شد،‌ وقتی تعدادی از فعالان فرهنگی تصمیم گرفتند در حد توان خود برای رساندن فیلم‌هایی از فتنه 88 به دست مردم تلاش كنند. آنها با فعالان فرهنگی چند استان و شهرستان ارتباط گرفتند و درخواست كردند این فیلم‌ها را با هر امكاناتی كه دارند در فضاهایی مثل مسجد، هیات و… نمایش دهند. به این ترتیب، اولین دوره جشنواره در حدود ۳۰ نقطه از شهرهایی مثل مشهد، جیرفت، تبریز، تهران و… به صورت مردمی برگزار شد و حدود ۱۹ اثر اكران شد. با توجه به این‌كه این حركت، ادای تكلیفی به ندای «أین عمار» رهبری بود نام مبارك عمار به این جشنواره اطلاق شد. كمی بعد، مدل برگزاری یك جشنواره متفاوت از این تجربه اقتباس شد و دبیرخانه دائمی جشنواره شكل گرفت تا به امروز كه نهمین دوره جشنواره با شكل و شمایلی استاندارد در ایران برگزار می‌شود و این بار فیلم‌های به نمایش درآمده در جشنواره از اعتبار خود این جشنواره هم برخوردارند. جشنواره مردمی عمار حالا در 9 ‌سالگی خود توانسته است نسبتی جدید میان انقلاب اسلامی و سینما رقم بزند. در این نسبت متفاوت یك موضوع انقلابی با امر مدرن از نقدهای نظری فراتر رفته و توانسته یك موجودیت عینی و اجتماعی را شكل دهد. تأكید جشنواره عمار بر ظرفیت‌های ایجابی نهفته در روایت عینی كنش انسانی و مسائل اجتماعی معطوف به انقلاب اسلامی، می‌تواند فراتر از موضوع سینمایی، رهیافت جدیدی را در مواجهه با امر مدرن شكل دهد. جشنواره عمار به سینمای متداول می‌گوید: «چرا در روایت‌های خود مردم را رها كرده‌اید؟»، «چرا كنش‌های بی‌بدیل‌ مردم در جهان اجتماعی‌ای‌ را كه انقلاب اسلامی آفریده، نادیده می‌انگارید؟» «چرا كنش‌های انسان انقلاب اسلامی و مساله‌هایش را نادیده می‌گیرد؟» در عین حال عمار به این پرسش‌ها اكتفا نكرده و خود دست به اقدام زده است؛ اقدامی كه امروز فقط پس از 9 سال به یك جشنواره‌ اجتماعی- فرهنگی مؤثر و آینده‌دار بدل شده است. در نهمین دوره این جشنواره كه این روزها در حال برگزاری است، چند مستند توجه بیشتری را برانگیخته است كه امروز نگاهی كلی به این چند مستند داشته‌ایم.