مسیر بسیار سختی پیش روی تیم‌ملی بسکتبال ایران قرار دارد اما انگیزه‌های المپیک واقعا مهم است. باید به این موضوع دقت کرد که بازیکنان تیم‌ملی در همان بازی نخست (مصاف با چک) نیز عملکرد مناسبی داشتند. تیم‌ملی 20 امتیاز عقب بود اما این فاصله امتیازی را جبران کرد و حتی می‌توانست پیروز هم بشود که البته نشد. تیم ما توانایی خود را نشان داد. اگر تدارکات بهتری برای تیم‌ملی بسکتبال ایران وجود داشت و توجه بیشتری به اهمیت کار آنها می‌کردند آنگاه می‌توانستیم توقع داشته باشیم که کارهای بزرگتری را از آنها در المپیک ببینیم.
وقتی کل تدارکات تیم‌ملی بسکتبال در چهار بازی خلاصه می‌شود نباید توقع داشت. این بازیکنان در هر شرایطی تلاش خود را می‌کنند و اکنون بعد از شکست مقابل جمهوری چک، تیم‌هایی مثل فرانسه و آمریکا را پیش‌روی خود می‌بینند که بازی‌های سختی است. الان خواسته ما این است که اولا این تیم به سلامت المپیک را پشت سر بگذارد و ثانیا دو نمایش بسیار خوب مقابل آمریکا و فرانسه داشته باشد.
هیچکس توقع ندارد تیم ایران مقابل فرانسه و آمریکا به برتری برسد. اگر تیم بتواند یکی از این دو مسابقه را ببرد آنگاه یکی از شگفتی‌های بسکتبال المپیک رقم می‌خورد. به نظر من چنین اتفاقی دور از دسترس نیست. نکته بسیار پراهمیت این که المپیک برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری می‌خواهد و نباید به سادگی از کنار آن گذشت.  
البته اعتقاد دارم اگر بازی اول تیم‌ملی بسکتبال ایران با جمهوری چک نبود آنگاه شاید می‌توانستیم این تیم را ببریم. مثلا قرعه برعکس بود، اول با فرانسه بازی می‌کردیم و بعد با آمریکا و در نهایت با چک. شاید اگر بازی با چک نخستین دیدار نبود حداقل یک برد در المپیک به دست می‌آوردیم.
مسؤولان از زمانی که تیم به المپیک صعود کرد باید برنامه‌ریزی حداقل 25 بازی تدارکاتی را در دستور کار قرار می‌دادند. این تیم در دو سال گذشته مقابل تیمی در حد و اندازه‌های چک هم قرار نگرفت و حالا توقع داریم چرا نبردیم؟ الان حتی جای بحث این نیست که تیم ایران چرا چک را هم نبرد. ما چیزی به این تیم ندادیم که حالا چیزی بگیریم. اکنون تنها توقع این است که بازی خوبی ارائه بدهند و به سلامت برگردند.