شرکت‌های انیمیشن‌سازی در ایران با اتکا به دانش و هنر طراحان انیمیشن و متخصصان نرم‌افزارهای طراحی و انیمیت، صحنه‌هایی خلق می‌کنند که اتفاقا در سینمای ایران کمتر خریدار دارند اما مورد توجه کشورهای صاحب صنعت فیلم و انیمیشن مثل هند، کره‌جنوبی، چین و ژاپن قرار گرفته‌‌اند. این کشورهای صاحب صنعت در طول سال، تعداد قابل‌توجهی تولید دارند که ساخت جلوه‌های ویژه یا اجرای صحنه‌های انیمیشنی آنها را به شرکت‌های ایرانی می‌سپارند.
به شرح دقیق‌تر یک شرکت چینی یا هندی برای ساخت یک فیلم انیمیشن، فیلمنامه را تکمیل کرده، طراحی اولیه را انجام داده، کانسپت اثر طراحی شده و حالا قرار است براساس دکوپاژ یا نمابندی فیلمنامه، صحنه‌ها یکی بعد از دیگری ساخته و اجرا شوند. این همان بخشی است که متخصصان به آن می‌گویند کار گل! چون از خلاقیت و آفرینش محض در آن خبری نیست و فقط اجرای یک ایده خلاقانه به شمار می‌رود. بنابراین این بخش کار را می‌سپارند به نیروهای کار ارزان‌تر اما متخصص و کاربلد در کشورهایی مانند ایران و خودشان می‌روند سراغ طراحی ایده‌های بعدی.شاید این اتفاق برای ایرانی‌ها شبیه نوعی کارآموزی باشد که البته ایرادی هم ندارد اما بی‌حسن و فایده هم نیست. این شیوه همکاری باعث می‌شود انیمیشن‌سازان ایرانی، در کشور خودشان و کنار خانواده‌های‌شان زندگی و کار کنند و درآمد ارزی داشته‌باشند.
از اوایل دهه 80 انیمیشن‌سازان زیادی از نسل تحصیلکرده و دانشگاهی به امید کارهای بهتر به خارج از کشور مهاجرت کردند و موج بزرگی از مهاجرت‌ طراحان انیمیشن شکل گرفت. حتی برخی آنها توانستند در کمپانی‌های بزرگی مانند دیزنی هم به کار مشغول شوند اما یک ایرانی مهاجر بعید است در هیچ استودیوی جهانی مدیر ارشد یک پروژه انیمیشنی یا سینمایی شود.
در عوض کسانی در انیمیشن ایران ماندند و با جان سختی ادامه دادند و می‌‌توانند مانند برخی هنرمندان مهاجرت‌کرده برای کمپانی‌های خارجی کار کنند اما این همه آن چیزی است که برای صنعت فیلم و انیمیشن ایران می‌توان متصور شد یا این‌که باید افق‌های بلند‌تری را مد نظر داشت؟
شرکت‌های انیمیشن‌سازی چند سالی است که با شرکت‌های خارجی همکاری می‌کنند. مرحوم محمد ابوالحسنی از جمله فعالان خوش‌فکر انیمیشن ایران بود که این همکاری‌ها را سبب خیر می‌دانست. او پیش از اینها در گفت‌وگویی به جام‌جم گفته بود این همکاری‌های بین‌المللی برای استودیوهای انیمیشن‌سازی درآمدی به همراه دارد که به تولید انیمیشن تزریق می‌شود و انیمیشن‌سازان را سر پا نگاه می‌دارد. ابوالحسنی تنها مشکل این همکاری‌های بین‌المللی را در نقل و انتقال پول می‌دانست و گفته‌بود به دلیلی تحریم‌های بانکی برخی شرکت‌های انیمیشن‌سازی ایرانی در کشور ترکیه یا امارات‌متحده‌عربی شرکتی ثبت می‌کنند تا بتوانند دستمزد همکاری با شرکت‌های خارجی را دریافت کنند.تا اینجا تمام آنچه در صنعت انیمیشن ایران رخ می‌دهد، قابل اعتناست اما آیا این همکاری‌ها، ارز آوری‌ها و پیشگیری از مهاجرت فایده‌ای به حال انیمیشن ایران و رشد و تاثیرگذاری آن خواهدداشت؟