و دوباره سردار - امیری؛ حالا اگر روی کاغذ را بی‌خیال شویم باید گفت که سلام جام جهانی. چهار بازی باقی‌ مانده و ایران فقط سه امتیاز دیگر می‌خواهد تا صعود خودش به جام‌جهانی را قطعی کند. شاید این اتفاق در بازی با عراق بیفتد. یعنی یک پیروزی مقابل همسایه غربی و رسیدن به قطر. بازی با سوریه را خوب شروع نکردیم اما خوب تمامش کردیم. دقیقه 33 بود که روی سوپر‌پاس وحید امیری، سردار آزمون دروازه سوریه را باز کرد تا خیال راحت ایرانی‌ها را راحت‌تر کند. در غیاب مهدی طارمی پیش‌بینی‌ها این بود که فشار روی سردار زیاد باشد اما کلاس بالای بازی آزمون و ضربه دقیقی که به توپ زد دروازه سوریه را فرو ریخت و گل نخست ایران به ثمر رسید.
خیلی طول نکشید تا ایران به گل دوم خودش برسد. جایی که یک‌بار دیگر سیستم کمک‌داور ویدئویی به کمک ایران آمد. در دقیقه 42 بود که داور دست روی گوش خودش گذاشت. این اتفاق یعنی این‌که داورانی که پشت سیستم VAR نشسته بودند روی یک صحنه مشکوک شده‌اند؛ صحنه‌ای که در‌نهایت و با اشاره داور وسط به نفع ایران تمام شد؛ اشاره او به نقطه پنالتی و توپی که احسان حاج‌صفی گلش کرد. 2 بر صفر به نفع ایران. این دو گل یعنی یک پای ایران خارج از جدول و قرار گرفتن در کنار تیم‌هایی که در قطر هستند. برای جام جهانی، برای مهم‌ترین رویداد فوتبالی در جهان.
نیمه دوم که آغاز شد انگار که عطش بچه‌ها گرفته شده باشد. شاید هم برنامه این بود که همین دو گل کافی است و باید بازی را کنترل کرد. هر چند که بچه‌های ایران یکی دو موقعیت خوب هم داشتند اما توپ توی دروازه نمی‌رفت. تا این‌که رسیدیم به دقیقه 88 . جایی که جادوی علی قلی‌زاده و آچمز‌کردن مدافعان حریف، توپ را با یک بغل پای فنی و ساده به تور دروازه سوریه رساند. در شبی که کره‌جنوبی، عراق را گلباران کرده بود و موقت به صدر جدول رسیده بود پیروزی در این بازی لازم بود. حالا ایران 16 امتیازی است و باالاتر از کره جنوبی، عراق، امارات، لبنان و سوریه در صدر جدول ایستاده است. آقایی در آسیا ادامه دارد و این‌بار هم مثل دو دفعه قبلی که صعود راحتی به جام جهانی داشتیم، می‌توانیم یکی از مسافران این تورنمنت جهانی باشیم. ایران، سوریه را شکست داد و روز هفتم بهمن‌ماه ایران در ورزشگاه آزادی میزبان عراق است. می‌شود همان‌جا خیال‌ها را راحت کرد و می‌شود همان‌جا جشن صعود را گرفت؛ جشنی که شاید تا آن زمان با حضور تماشاگران خوشحال؛ تماشاگرانی که شاید
100 هزارنفر نباشند اما باشند و در ورزشگاه آزادی تیم‌شان را برای حضوری پررنگ در جام‌جهانی قطر بدرقه کنند.



امیر عابدزاده در درون دروازه. امید نورافکن در دفاع چپ و احسان حاج‌صفی با بازوبند کاپیتانی در مرکز خط میانی. این تغییرات باعث شد وحید امیری هم از بند خط دفاعی آزاد شود و در جایی بازی کند که تا بازی قبلی علیرضا جهانبخش بازی می‌کرد. به این ترتیب جای خالی جهانبخش هم احساس نشد. با این تغییرات مثبتی که از سوی اسکوچیچ در ترکیب اولیه ایجاد شد، حال تیم ملی در اردن بهتر از بازی‌های قبل بود؛ آن‌هم در شرایطی که نه طارمی را داشتیم و نه جهانبخش را. تیم ملی هم در خط دفاعی و هم در فاز هجومی یکی از روان‌ترین نمایش‌های یک‌سال اخیرش را ارائه کرد و اجازه نداد آب توی دل هواداران تکان بخورد.