آرشیو رادیو و تلویزیون ایران را که بررسی می‌کنیم، متوجه خواهیم شد که محصول سرگرم‌کننده فراوان تولید شده و بهترین محصولات، آنهایی بوده‌اند که از منظر به‌کارگیری هنرمندان باسابقه، موفق عمل کرده‌اند‌ و هرقدر هماهنگی استفاده‌ از هنرمندان باسابقه بیشتر بوده، کیفیت کار بهتر شده است. 
خودم هم در رادیو و هم در تلویزیون و گاهی در سینما کار کرده‌ام و شخصا دریافته‌ام عمدتا احساس مسئولیتی که هنرمندان باسابقه نسبت به کار خویش دارند، واقعه ستودنی است. در رادیو با گنجینه‌ای از هنرمندان باسابقه روبه‌رو بوده ایم که با حداقل‌ها توانسته‌اند مخاطبان را راضی نگه دارند. هنوز هم وقتی برنامه‌های رادیویی را بررسی می‌کنیم و فی‌المثل نمایش‌های رادیویی، درمی‌یابیم که چقدر کارهای خوب و ارزشمند داریم. 
وقتی می‌دانیم استفاده از هنرمندان باسابقه سبب‌ساز شکل گیری محصولاتی ارزنده می‌شود، چرا برخی تهیه‌کنندگان به سمت استفاده از نابازیگر برای سریال می‌روند و نقش‌ها را به افرادی می‌سپارند که چندان تجربه کار ندارند. گاهی کمبود بودجه را دلیل این کار می‌دانند ولی سؤال آنجاست که اگر بودجه کم است و کافی نیست، چرا از دستمزدهای خودشان کم نمی‌کنند و فقط برای بازیگران باسابقه، کم می‌آورند؟ 
هرگاه سریال‌های تلویزیونی را مورد توجه قرار می‌‌دهیم، متوجه می‌شویم حتی در سریال‌هایی که متن جذابی ندارند، چقدر حضور بازیگران باسابقه اثرگذار است و می‌توان با واگذاری نقش‌ها به هنرپیشه‌های قدیمی کاری کرد که میزان مخاطبان افزایش یابد. حالا اگر همین حضور باسابقه‌ها در سریال‌هایی با متن‌های جذاب و درجه‌یک صورت گیرد، قطعا با محصولاتی روبه‌رو خواهیم شد که قابلیت ماندگاری بالایی دارند و حتی اگر  بارها از تلویزیون پخش شوند باز هم مخاطب خواهند داشت. پس چه خوب است تا می‌توانیم از پیشکسوتان در رده‌های مختلف کاری استفاده بهینه ببریم.