مشکل اینجاست به‌رغم نقش حیاتی مرزنشینان در حفظ امنیت مرزها و مناطق مرزی، خراسان جنوبی آن‌گونه که باید مورد توجه قرار نگرفته و نیازمند نگاه ویژه مسئولان دولتی و امنیتی است. پرداخت نشدن سهمیه سوخت مرزنشینی طی دو سال گذشته از مهم‌ترین دغدغه‌هایی است که آنان را تحت فشار قرار داده است. خشکسالی‌های چند ساله بسیاری از نقاط مرزی را خالی از سکنه کرده و مهاجرت جوانان را رقم زده است. هرچند دولت باهدف حمایت از معیشت مرزنشینان برنامه‌هایی اعم از سهمیه سوخت ساکنان این مناطق به‌خصوص کارت بارزگانی و سهیم شدن آنان در درآمدهای ارزی و صادرتی را در دست اجرا دارد اما توقف در اجرای طرح‌ها دغدغه‌ای جدی است.
در جلسه هیأت وزیران در هشتم تیر۱۳۹۹، با هدف ارتقای توان اقتصادی ساکنان روستاهای مرزی شعاع ۲۰کیلومتری مرز و تخصیص سهمی از درآمدهای حاصل از صادرات‌زمینی فرآورده‌های نفتی، تعیین سهمیه فروش سوخت به مرزنشینان، به تصویب رسید. 
به موجب این مصوبه، از ابتدای سال۱۳۹۹، سهمیه کل سوخت نفت گاز تخصیصی به ساکنان روستاهای مرزی در سال برابر ۴۵۰میلیون لیتر نفت گاز برآورد شده‌است . همچنین سهمیه هر خانوار مرزنشین مشمول این تصویب‌نامه، در سال حداکثر ۱۵۰۰ لیتر نفت گاز تعیین شد.
قانون و بندهایش خوب بود اما از اواخر سال ۱۳۹۹ به بعد، دیگر عوائد سهمیه سوخت مرزنشینی برای مرزنشینان خراسان جنوبی واریز نشده و به‌رغم وعده‌های چندباره، با گذشت دو سال هیچ خبری از پرداخت آن نیست. البته مردم خراسان جنوبی‌ دردهای دیگری هم دارند و یکی از آنها تعطیلی یا نیمه‌تعطیلی بازارچه‌های مرزی است که باعث فشار اقتصادی بزرگی به مرزنشینان این استان شده و آنها را به‌شدت به چالش کشیده است.
این بازارچه‌ها که می‌توانند به منبع بزرگی برای کسب درآمد تبدیل شوند و اقتصاد استان را متحول کنند، حالا با تصمیماتی که از سوی افغانستان اتخاذ شده، درهای‌شان قفل است و شاید با مذاکرات و رایزنی‌ها بتوان یکبار دیگر آنها را به چرخه خرید‌و‌فروش و کسب درآمد مرزنشینان بازگرداند. نباید فراموش کنیم که در تمام کشورها، استان‌ها و مناطق مرزی از اهمیت بالایی برخوردارند و برنامه ویژه‌ای برای این نقاط طراحی و اجرا می‌شود. ایران به‌دلیل گستردگی سرزمینی و داشتن استان‌هایی که با کشورهای مختلف هم‌مرز هستند، رسیدگی به وضعیت آنها باید در صدر کارها باشد.