رازهای یک رفاقت
اگر خاطرات دوران کودکی و نوجوانی خود را مرور کنید، شاید به سختی به خاطر بیاورید چگونه با دوستان‌تان ارتباط مستحکم برقرار کرده‌اید. همه چیز در کودکی راحت‌تر و زیباتر است. در سنین پایین معمولا نیازی به مهارت‌های دوست‌یابی یا حفظ روابط دوستانه نیست. در بزرگسالی اما چنین نیست. با بالا رفتن سن و افزایش مسئولیت‌ها و مشکلات مختلف زندگی، برقراری ارتباط با دیگران سخت می‌شود و گاه این وسواس‌های مکرر بر سر جزئیات یک رابطه، همان دوستی‌های چندین و چند ساله کودکی را نیز از هم می‌پاشد.
رویدادهای دنیای امروز نیز در بروز این مسائل بی‌تاثیر نیستند؛ شبکه‌های اجتماعی بر خلاف اسم‌شان افراد را تنهاتر از قبل کرده‌اند. دوستانی که به جای برقراری ارتباط با یکدیگر تنها از طریق چک‌کردن صفحات اجتماعی از هم خبردار هستند بهترین نمونه تاثیر منفی بر روابط دوستانه بزرگسالان است. هر چند که خانواده نقش کلیدی در سلامت روان انسان‌ها دارد، اما داشتن دوستان خوب هم می‌تواند بسیار موثر باشد. خوشبختانه محققان دهه‌ها را صرف نگاه کنجکاوانه به هنر زیبای دوست‌یابی کرده‌اند و این علم نتایج بسیار شگفت‌انگیزی در مورد آنچه در ایجاد پیوندهای ماندگار اهمیت دارد، به‌دست آورده است. در اینجا به برخی راهکارهای مفید برای ساخت و حفظ دوستی در بزرگسالی پرداخته می‌شود.
دوستی‌های خود به خودی
ما نمی‌توانیم توقع داشته باشیم در محل کار یا حین ورزش در باشگاه حتما دوستی مناسب با شرایط و خلق و خوی خویش پیدا کنیم. ممکن است دوستی‌های بسیاری در محیط‌هایی اینچنینی شکل بگیرد، اما تحقیقات نشان می‌دهد که تکیه بر شانس در واقع می‌تواند مانع جست‌وجوی دوستان ما شود. در پژوهشی در سال 2009 از گروهی افراد مسن پرسیده شد که آیا از نظر آنها دوستی بر اساس تلاش است یا بر پایه شانس؟ افرادی که گزینه دوستی‌ها بر اساس شانس را برگزیدند، پنج سال بعد تنهاتر بودند و کمتر مشارکت اجتماعی داشتند، در حالی که کسانی که فکر می‌کردند دوستی مستلزم تلاش است، بیشتر درگیر فعالیت‌های اجتماعی و کمتر تنها بودند.
حضور مستمر، رمز تضمین یک دوستی
وقتی می‌گوییم «به حضور خود ادامه بده» منظورمان فقط استعاره نیست. پژوهشگران توصیه می‌کنند که به معنای واقعی کلمه، از نظر فیزیکی، به طور منظم در یک جامعه ظاهر شوید. حضور مستمر سبب افزایش آشنایی طرفین از یکدیگر می‌شود و با کشف نقاط مشترک و درک نقاط متضاد دوستی عمیق‌تری شکل می‌گیرد. در دنیای روان‌شناسی، به این «اثر مواجهه محض» می‌گویند زیرا صرفا از طریق قرار گرفتن مداوم در معرض کسی، او را به دوستی می‌گیرید. در آزمایشی چهار غریبه مخفیانه در یک کلاس روان‌شناسی دانشگاه پیتسبورگ بدون هیچ تعاملی با سایر دانشجویان گذاشته شدند؛ یکی در 15 جلسه، دیگری 10، 5 و در نهایت یک جلسه. وقتی بعدا از دانشجویان پرسیده شد که چقدر از هر یک از این افراد خوش‌شان می‌آید، آنها غریبه‌ای که در بیشترین تعداد کلاس‌ها شرکت کرده بود را انتخاب کردند.
دوست‌داشتنی بودن، رمز خودشکوفایی
درست است که برخی از افراد ممکن است دوست داشتنی‌تر از دیگران باشند، اما ما بیشتر از آنچه در تصورمان است می‌توانیم بر نظر دیگران نسبت به خودمان کنترل داشته باشیم. در واقع دوست‌داشتنی‌بودن چیزی است که اساسا می‌توانید آن را به وجود آورید. چگونه؟ با این فرض که مردم شما را دوست خواهند داشت. در روان‌شناسی به این موضوع به اصطلاح «اثر پیشگویی پذیرش» می‌گویند. نتایج یک پژوهش علمی نشان داد افرادی که تصور می‌کنند دیگران آنها را دوست دارند، حق با آنها است و واقعا این حس پدیدار می‌شود. علاوه بر این وقتی با اعتماد به نفس بیشتر و اضطراب کمتری در مورد این که مردم چگونه شما را درک می‌کنند وارد جمعی می‌شوید، به احتمال زیاد به گونه‌ای رفتار می‌کنید که مردم در واقع از آن لذت می‌برند.
«طردشدن» یک اتفاق عادی است
باید بدانید که طردشدن یکی از ترس‌های همه انسان‌ها است و این ربطی به کامل یا خوب نبودن ندارد. حتی محبوب‌ترین و مشهور‌ترین افراد دنیا هم حداقل چند بار از جانب دیگران پذیرفته نشده‌اند و این هیچ اشکالی ندارد. باید بپذیریم که قرار نیست همه از ما خوش‌شان بیاید یا بخواهند با ما دوستی کنند پس اگر طی یک تلاش برای ایجاد ارتباط دوستی طرد شدیم نباید ناامید شده، احساس ناکافی بودن داشته باشیم و دست از جست‌وجو برای یافتن دوستان جدید برداریم. «نظریه تنظیم ریسک» در روان‌شناسی به این موضوع اشاره دارد که افراد قبل از این که بخواهند ارتباط با دیگری را به خطر بیندازند و به او وابسته شوند، ابتدا باید از احساسات مثبت شخص دیگر نسبت به خود اطمینان داشته باشند.
دوستی‌های خود به خودی
ما نمی‌توانیم توقع داشته باشیم در محل کار یا حین ورزش در باشگاه حتما دوستی مناسب با شرایط و خلق و خوی خویش پیدا کنیم. ممکن است دوستی‌های بسیاری در محیط‌هایی اینچنینی شکل بگیرد، اما تحقیقات نشان می‌دهد که تکیه بر شانس در واقع می‌تواند مانع جست‌وجوی دوستان ما شود. در پژوهشی در سال 2009 از گروهی افراد مسن پرسیده شد که آیا از نظر آنها دوستی بر اساس تلاش است یا بر پایه شانس؟ افرادی که گزینه دوستی‌ها بر اساس شانس را برگزیدند، پنج سال بعد تنهاتر بودند و کمتر مشارکت اجتماعی داشتند، در حالی که کسانی که فکر می‌کردند دوستی مستلزم تلاش است، بیشتر درگیر فعالیت‌های اجتماعی و کمتر تنها بودند.
حضور مستمر، رمز تضمین یک دوستی
وقتی می‌گوییم «به حضور خود ادامه بده» منظورمان فقط استعاره نیست. پژوهشگران توصیه می‌کنند که به معنای واقعی کلمه، از نظر فیزیکی، به طور منظم در یک جامعه ظاهر شوید. حضور مستمر سبب افزایش آشنایی طرفین از یکدیگر می‌شود و با کشف نقاط مشترک و درک نقاط متضاد دوستی عمیق‌تری شکل می‌گیرد. در دنیای روان‌شناسی، به این «اثر مواجهه محض» می‌گویند زیرا صرفا از طریق قرار گرفتن مداوم در معرض کسی، او را به دوستی می‌گیرید. در آزمایشی چهار غریبه مخفیانه در یک کلاس روان‌شناسی دانشگاه پیتسبورگ بدون هیچ تعاملی با سایر دانشجویان گذاشته شدند؛ یکی در 15 جلسه، دیگری 10، 5 و در نهایت یک جلسه. وقتی بعدا از دانشجویان پرسیده شد که چقدر از هر یک از این افراد خوش‌شان می‌آید، آنها غریبه‌ای که در بیشترین تعداد کلاس‌ها شرکت کرده بود را انتخاب کردند.
دوست‌داشتنی بودن، رمز خودشکوفایی
درست است که برخی از افراد ممکن است دوست داشتنی‌تر از دیگران باشند، اما ما بیشتر از آنچه در تصورمان است می‌توانیم بر نظر دیگران نسبت به خودمان کنترل داشته باشیم. در واقع دوست‌داشتنی‌بودن چیزی است که اساسا می‌توانید آن را به وجود آورید. چگونه؟ با این فرض که مردم شما را دوست خواهند داشت. در روان‌شناسی به این موضوع به اصطلاح «اثر پیشگویی پذیرش» می‌گویند. نتایج یک پژوهش علمی نشان داد افرادی که تصور می‌کنند دیگران آنها را دوست دارند، حق با آنها است و واقعا این حس پدیدار می‌شود. علاوه بر این وقتی با اعتماد به نفس بیشتر و اضطراب کمتری در مورد این که مردم چگونه شما را درک می‌کنند وارد جمعی می‌شوید، به احتمال زیاد به گونه‌ای رفتار می‌کنید که مردم در واقع از آن لذت می‌برند.
«طردشدن» یک اتفاق عادی است
باید بدانید که طردشدن یکی از ترس‌های همه انسان‌ها است و این ربطی به کامل یا خوب نبودن ندارد. حتی محبوب‌ترین و مشهور‌ترین افراد دنیا هم حداقل چند بار از جانب دیگران پذیرفته نشده‌اند و این هیچ اشکالی ندارد. باید بپذیریم که قرار نیست همه از ما خوش‌شان بیاید یا بخواهند با ما دوستی کنند پس اگر طی یک تلاش برای ایجاد ارتباط دوستی طرد شدیم نباید ناامید شده، احساس ناکافی بودن داشته باشیم و دست از جست‌وجو برای یافتن دوستان جدید برداریم. «نظریه تنظیم ریسک» در روان‌شناسی به این موضوع اشاره دارد که افراد قبل از این که بخواهند ارتباط با دیگری را به خطر بیندازند و به او وابسته شوند، ابتدا باید از احساسات مثبت شخص دیگر نسبت به خود اطمینان داشته باشند.
ضمیمه نوجوانه
تیتر خبرها
