بعد هم در ایران و آمریکا، آموزش‌های مختلفی دید. شاه به او اعتماد زیادی داشت و خوب می‌دانست که ارتشبد اویسی، مثل یک سرباز جان برکف، در خدمت اوست. به همین دلیل به او درجات بالایی داد و او را در کارهای مهمی همچون فرماندهی ژاندارمری کشور یا فرماندهی نیروی زمینی ارتش به کار گرفت. کشتار روز 17 شهریور 1357 نقطه سیاهی در تاریخ ایران‌زمین است. روزی که مردان و زنان و کودکان ایرانی به میدان ژاله(شهدا) تهران آمدند و به ظلم و بی‌عدالتی شاه اعتراض کردند. آن روز از سیل جمعیت مردم با انبوه گلوله‌ها و مسلسل‌های آمریکایی پذیرایی شد و کشته‌های بسیاری بر روی هم افتادند. از آن پس، اسم میدان ژاله به میدان شهدا تغییر یافت. فرمانده کشتار آن روز، تیمسار ارتشبد غلامعلی اویسی بود که از شاه جایزه گرفت. آن روز تلخ در کتاب انقلاب به جمعه سیاه معروف شد. اویسی که اوضاع را بد می‌دید در دی 57 به بهانه معالجه از ایران فرار کرد و سرانجام در 18 بهمن 62 در شهر پاریس توسط چند مرد ناشناس کشته شد. 
او هیچ وقت به خاطر خون پاک شهدای 17 شهریور خودش را سرزنش نکرد.