به یک صدا
می‌خواهیم از سرودها بگوییم. سرودهایی که قصه‌های یکسانی دارند. همه‌شان از رنج و غمی مشترک حرف می‌زنند. سرودهایی که همگی برای رهایی از رنج و سختی‌ها فقط یک راه به ما نشان می‌دهند و آن، یکی‌شدن و اتحاد است. اتحادی که در ساختار سرود هم موجود است. سرود، ترانه‌ای که عده‌ای به یک صدا می‌خوانند.
حرف تمام سرودها یکی است
یک روز از خواب بیدار شدم و دیدم دشمن همه جا را گرفته است. (بلا چاو) ستم، چشم در چشم ما بیرق خونینش را برافراشته. (سرود ملی فرانسه) چه می‌خواهند این اردوی بردگان؟ این بردگان خائن و شاهان توطئه‌گر؟ (سرود مارسییز) حالا به پا خیز و سرودی بخوان. پیروزی از آن ماست. (سرود مردم متحد) اینک زمان خدمت به میهن است. (سرود مارسییز ). بخوان سرود آزادی‌ات را چرا که وطن تنها با اراده من و تو پیروز خواهد شد(سرود مردم متحد)هم‌پاییم، همراهیم، همرزمیم، همسازیم. جان بر کف برخیزیم، برخیزیم، پیروزیم. (سرود برپاخیز) سلاح برگیرید ای شهروندان! گردان‌های رزم تشکیل دهید! (سرود مارسییز) اینک مردم به پا خاسته فریاد می‌زنند: (سرود مردم متحد) برپاخیز! ازجا کن! بنای کاخ دشمن (سرود برپاخیز) این مردم متحد می‌روند تا وطن را پس بگیرند. (سرود مردم متحد) گام‌های‌شان خبر از آینده روشن می‌دهد. زندگی فردای ما بهتر خواهد بود. (سرود مردم متحد) ای پارتیزان -رزمنده- مرا -هم- با خود ببر زیرا شهادت را نزدیک می‌بینم. آه بدرود ای زیبا! بدرود! -ای زیبای من به یاد داشته باش- که اگر به عنوان یک پارتیزان -رزمنده- کشته شدم . مرا در کوهستانی به خاک بسپاری آن وقت هرکس از کنار مزارم عبور کند خواهد گفت:چه گل زیبایی ! گلی که از راه مبارزه در برابر ظلم روییده است. (بلا چاو) و این راه ادامه خواهد داشت . چرا که اگر دلاوران جوان ما برخاک افتند، این کشور قهرمانانی نو خواهد زاد تا به مبارزه در برابر ظلم ادامه دهند.
سرودها
از چهار سرود گفتیم؛ سرودهایی با محتوایی خیلی نزدیک به هم.
بلاچاو(بدرود ای زیبا !):
ترانه یا سرودی که در زمان جنگ جهانی دوم توسط پارتیزان‌ها در ایتالیا اجرا می‌شد. اما خیلی زود در بین سرزمین‌های دیگر هم به محبوبیت رسید. به حدی که به زبان‌های دیگر ترجمه و اجرا شد و در نهایت به عنوان نماد مبارزات آزادیخواهانه در دنیا معروف شد. ریشه این ترانه بازمی‌گردد به سال‌های دورتر.هنگامی که کارگران فصلی و زنان دهقان برای بیان رنج‌ها و سختی‌های‌شان هنگام کار این ترانه را زمزمه می‌کردند . که بعد در زمان جنگ جهانی دوم با تغییراتی که در آن ایجاد شد به یک سرود انقلابی تبدیل شد. چند سال پیش، درست در زمان پخش سریال خانه کاغذی باز هم این سرود بر سر زبان‌ها افتاد. سرودی که هیچ وقت قدیمی نمی‌شود.
سرود مردم متحد هرگز شکست نخواهند خورد
این سرود وقتی ساخته شد که سرخیو اورتاگی آهنگساز شیلیایی شعاری را در خیابان شنید. او در عرض دو روز توانست ساخته‌اش را آماده اجرا کند. سرودی که آنقدر طرفدار پیدا کرد که کشور‌های زیادی از ملودی و ریتم آن استفاده کردند و شعری که آن هم باز خیلی شبیه به نمونه اصلی آن است رویش قرار دادند. سرودهایی که هنوز هم در آن کشور‌ها محبوب و خاطره‌انگیز است. در سال 1975 همزمان با پخش و فراگیرشدن این سرود دولت وقت شیلی به رهبری آگوستو پینوشه که دولتی دیکتاتور بود، شنیدن و پخش این سرود را ممنوع اعلام کرد .
سرود مارسییز
این سرود حالا یک سرود ملی است. سرود ملی کشور فرانسه. اما وقتی سروده شد هدفش ایجاد همدلی و یکپارچگی بین انقلابیون فرانسه بود. کسانی که می‌خواستند به آزادی دست پیدا کنند و دشمنان‌شان را از خاک‌شان بیرون کنند. این سرود چنان مهیج و محبوب بود که هرگز از خاطر مردم فرانسه پاک نشد و در نهایت به عنوان سرود ملی انتخاب شد. تا همواره با شنیدنش آن شور و اشتیاق و آن حس میهن‌پرستی در دل‌شان زنده شود. حسی که سال‌ها پیش باعث موفقیت و به سرانجام رسیدن انقلاب‌شان شد. جالب اینجاست که این ترانه که نامش از شهر مارسی الهام گرفته شده است، توسط روژه دولیل سروده شده که آن زمان افسر ارتش بوده است.
سرود به پاخیز
این یک نمونه ایرانی از سرود شیلیایی مردم متحد... است. با همان ملودی و شعری بسیار نزدیک با نسخه اصلی اما ازنظرفن زبانی ایرانی‌شده. این سرود در سال57 همزمان با انقلاب اسلامی ایران اجرا شد. سرودی محبوب که هنوز هم می‌تواند احساسات شنوندگانش را برانگیزد. اجراهای مختلفی از این سرود انجام شده است. از اجرای ابتدایی توسط کنفدراسیون دانشجویی ایران تا اجرای دیگری که توسط گروه سرود محراب و با همکاری بسیج سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران در سال 95 انجام شده بود.
مهیار گل‌محمدی
یک روز از خواب بیدار شدم و دیدم دشمن همه جا را گرفته است. (بلا چاو) ستم، چشم در چشم ما بیرق خونینش را برافراشته. (سرود ملی فرانسه) چه می‌خواهند این اردوی بردگان؟ این بردگان خائن و شاهان توطئه‌گر؟ (سرود مارسییز) حالا به پا خیز و سرودی بخوان. پیروزی از آن ماست. (سرود مردم متحد) اینک زمان خدمت به میهن است. (سرود مارسییز ). بخوان سرود آزادی‌ات را چرا که وطن تنها با اراده من و تو پیروز خواهد شد(سرود مردم متحد)هم‌پاییم، همراهیم، همرزمیم، همسازیم. جان بر کف برخیزیم، برخیزیم، پیروزیم. (سرود برپاخیز) سلاح برگیرید ای شهروندان! گردان‌های رزم تشکیل دهید! (سرود مارسییز) اینک مردم به پا خاسته فریاد می‌زنند: (سرود مردم متحد) برپاخیز! ازجا کن! بنای کاخ دشمن (سرود برپاخیز) این مردم متحد می‌روند تا وطن را پس بگیرند. (سرود مردم متحد) گام‌های‌شان خبر از آینده روشن می‌دهد. زندگی فردای ما بهتر خواهد بود. (سرود مردم متحد) ای پارتیزان -رزمنده- مرا -هم- با خود ببر زیرا شهادت را نزدیک می‌بینم. آه بدرود ای زیبا! بدرود! -ای زیبای من به یاد داشته باش- که اگر به عنوان یک پارتیزان -رزمنده- کشته شدم . مرا در کوهستانی به خاک بسپاری آن وقت هرکس از کنار مزارم عبور کند خواهد گفت:چه گل زیبایی ! گلی که از راه مبارزه در برابر ظلم روییده است. (بلا چاو) و این راه ادامه خواهد داشت . چرا که اگر دلاوران جوان ما برخاک افتند، این کشور قهرمانانی نو خواهد زاد تا به مبارزه در برابر ظلم ادامه دهند.
سرودها
از چهار سرود گفتیم؛ سرودهایی با محتوایی خیلی نزدیک به هم.
بلاچاو(بدرود ای زیبا !):
ترانه یا سرودی که در زمان جنگ جهانی دوم توسط پارتیزان‌ها در ایتالیا اجرا می‌شد. اما خیلی زود در بین سرزمین‌های دیگر هم به محبوبیت رسید. به حدی که به زبان‌های دیگر ترجمه و اجرا شد و در نهایت به عنوان نماد مبارزات آزادیخواهانه در دنیا معروف شد. ریشه این ترانه بازمی‌گردد به سال‌های دورتر.هنگامی که کارگران فصلی و زنان دهقان برای بیان رنج‌ها و سختی‌های‌شان هنگام کار این ترانه را زمزمه می‌کردند . که بعد در زمان جنگ جهانی دوم با تغییراتی که در آن ایجاد شد به یک سرود انقلابی تبدیل شد. چند سال پیش، درست در زمان پخش سریال خانه کاغذی باز هم این سرود بر سر زبان‌ها افتاد. سرودی که هیچ وقت قدیمی نمی‌شود.
سرود مردم متحد هرگز شکست نخواهند خورد
این سرود وقتی ساخته شد که سرخیو اورتاگی آهنگساز شیلیایی شعاری را در خیابان شنید. او در عرض دو روز توانست ساخته‌اش را آماده اجرا کند. سرودی که آنقدر طرفدار پیدا کرد که کشور‌های زیادی از ملودی و ریتم آن استفاده کردند و شعری که آن هم باز خیلی شبیه به نمونه اصلی آن است رویش قرار دادند. سرودهایی که هنوز هم در آن کشور‌ها محبوب و خاطره‌انگیز است. در سال 1975 همزمان با پخش و فراگیرشدن این سرود دولت وقت شیلی به رهبری آگوستو پینوشه که دولتی دیکتاتور بود، شنیدن و پخش این سرود را ممنوع اعلام کرد .
سرود مارسییز
این سرود حالا یک سرود ملی است. سرود ملی کشور فرانسه. اما وقتی سروده شد هدفش ایجاد همدلی و یکپارچگی بین انقلابیون فرانسه بود. کسانی که می‌خواستند به آزادی دست پیدا کنند و دشمنان‌شان را از خاک‌شان بیرون کنند. این سرود چنان مهیج و محبوب بود که هرگز از خاطر مردم فرانسه پاک نشد و در نهایت به عنوان سرود ملی انتخاب شد. تا همواره با شنیدنش آن شور و اشتیاق و آن حس میهن‌پرستی در دل‌شان زنده شود. حسی که سال‌ها پیش باعث موفقیت و به سرانجام رسیدن انقلاب‌شان شد. جالب اینجاست که این ترانه که نامش از شهر مارسی الهام گرفته شده است، توسط روژه دولیل سروده شده که آن زمان افسر ارتش بوده است.
سرود به پاخیز
این یک نمونه ایرانی از سرود شیلیایی مردم متحد... است. با همان ملودی و شعری بسیار نزدیک با نسخه اصلی اما ازنظرفن زبانی ایرانی‌شده. این سرود در سال57 همزمان با انقلاب اسلامی ایران اجرا شد. سرودی محبوب که هنوز هم می‌تواند احساسات شنوندگانش را برانگیزد. اجراهای مختلفی از این سرود انجام شده است. از اجرای ابتدایی توسط کنفدراسیون دانشجویی ایران تا اجرای دیگری که توسط گروه سرود محراب و با همکاری بسیج سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران در سال 95 انجام شده بود.
مهیار گل‌محمدی
ضمیمه نوجوانه
تیتر خبرها
