داستان از روزهای پر التهاب بعد از شهادت امام حسن عسکری(ع) و آغاز امامت امام زمان(عج) شروع می‌شود و بحبوحه، بحران‌ها و بلواهایی که در آن سال‌ها بر جامعه آن روزگار خاصه شیعیان امامین می‌گذرد را روایت می‌کند و با ماجرای تلاش خلیفه وقت برای یافتن امام عصر و به شهادت رساندن ایشان ادامه می‌یابد و درنهایت با فوت حکیمه خاتون به پایان می‌رسد.اثر با سه زاویه دید روایت می‌شود. راوی اول حکیمه خاتون است که پابه‌پای حدیثه می‌کوشد اوضاع نابسامان پس از شهادت امام حسن عسکری(ع) را رتق و فتق کند و از نرجس خاتون و امام مهدی(عج) محافظت کند و در برابر ادعای امامت جعفر کذاب بی‌ایستد. دیگری بُرَیهه، دختر جعفر کذاب که برخلاف پدر همراه و همدل با امام حسن عسکری و امام زمان(عج) بوده است و شخص دیگری به‌نام لیلی که همسر نِحریر، زندانبان امام عسکری(ع) است که روایت اکثر رمان بر دوش اوست و اتفاق‌های پشت پرده در کاخ را بازگو می‌کند. می‌توان گفت که رمان از کشمکش‌های بیرونی و درونی تشکیل شده است اما در واقع بر کشمکش راویان اثر با دیگر شخصیت‌های فرعی، یعنی کشمکش بیرونی متمرکز است. در حقیقت نویسنده خلاقانه توانسته لایه‌های مختلفی از شخصیت و زوایای پنهان آدم‌ها را به قلم بکشد. همچنین نشان داده که آدم‌ها در هر برهه از  تاریخ، اگر بخواهند، می‌توانند تغییر کنند. 
بنابر اظهارات نویسنده بالاترین انگیزه برای نگارش اثر، شناخت ائمه به زبان داستان است. زبانی روان و یکدست و عاری از کلمات و اصطلاحات ثقیل. در حقیقت نویسنده تلاش کرده زبانی برای رمانش انتخاب کند که مخاطب امروزی آن را بپسندد، یعنی خواننده بتواند خود را جای راویان اثر بگذارد و با آنها همذات‌پنداری کند. 
یکی از ایراداتی که می‌توان به حاء مشدد گرفت، موفق نبودن نویسنده در ترسیم فضای شهری است. اسماعیلی نتوانسته تصویر روشنی از معماری شهری به مخاطب اثرش ارائه بدهد و بخش عمده داستان در چند خانه روایت می‌شود.
در نهایت طرح جلد اثر برگرفته از حرف ابتدایی دو شخصیت اصلی رمان یعنی حکیمه خاتون و حُدَیثه است. دو بانویی که بسیار تلاش کردند تا امام زمان(عج) در آن دوران از شر دشمنان در امان بمانند. 
این اثر که اولین رمان بلند عترت اسماعیلی است سال97 در یازده فصل و 144صفحه توسط نشر کتابستان روانه بازار چاپ شد.