اگر بدبینانه به ماجراهای خانه‌سینما در یکی دو سال اخیر نگاه کنیم و از کارنامه سینمایی مدیرعامل جدید این نهاد صنفی هم به قصد تشدید این بدبینی مدد بگیریم، آن سکانس شکواییه سعید(علی دهکردی) در «از کرخه تا راین» و مونولوگ «خدایا چرا اینجا؟» بسیار مناسب است و به کار می‌آید، به ویژه این‌که دو مدیرعامل قبلی سینما هم از سمت خود استعفا کرده‌بودند.
در مورد متقدم‌تر منوچهر شاهسواری اوایل شهریور1401 به دلیل اختلافات صنفی و حواشی خانه سینما استعفا کرد؛ استعفایی که تا چند ماه پذیرفته نشد و درنهایت با مصوبه هیات‌مدیره این نهاد مرضیه برومند در میانه اسفند سال گذشته جایگزین او شد. 
حضور این کارگردان با برش و جدیت مثال‌زدنی و صراحت لهجه و البته تجربه صنفی و مسئولیت‌های اجرایی در بدو امر، امیدواری‌هایی را برای حل مشکلات سینماگران و اعضای صنوف مختلف سینما به وجود آورد و حتی در همین روزنامه جام‌جم در گزارشی با عنوان «از خونه مادربزرگه تا خانه سینما» اشاره شد که شناخت خوب و متقابل برومند و اهالی سینما از یکدیگر در ترکیب با محبوبیت این چهره و برش و قاطعیت او در پیشبرد مسائل می‌تواند جزو برگ‌های برنده انتخابش در این مسئولیت باشد و امیدواری‌ها را برای مطالبه‌گری، برقراری عدالت‌صنفی و رفع مشکلات شغلی و معیشتی افزایش دهد. اما متاسفانه، به جای تحقق این امید و آرزوها به نمایندگی از اهالی سینما، آن خط آخر گزارش تعبیر شد و برومند که باتوجه به ویرانه‌های خانه‌سینما کار بسیار سختی برای حل مشکلات پیش رو داشت، از پس مشکلات و حواشی فراوان این خانه برنیامد و دهم مهرماه استعفایش را تقدیم هیأت‌رئیسه خانه سینماکرد، البته این کناره‌گیری بعد از یک ماه و در 16 آبان رسانه‌ای شد. کم‌رنگی خوشبینی درباره انتخاب علی دهکردی به عنوان مدیرعامل خانه سینما و بازی با آن سکانس مشهور و تاثیرگذار و دیالوگ «خدایا چرا اینجا؟ (در خانه سینما آن هم به عنوان مدیرعاملش) بیشتر متاثر از همین اوضاع آشفته بزرگ‌ترین و مهم‌ترین نهاد صنفی سینمایی کشور و دو استفعای بحث‌انگیزش است، این‌که حجم مشکلات و مطالبات در خانه‌سینما در این چند سال به قدری بالاست ــ و مدام هم انباشته‌تر می‌شود ــ که انگار کاری از کسی برنمی‌آید. مرور متن استعفای برومند به ویژه تمرکز روی جملاتی نظیر «تصمیم‌گیرندگان اصلی کسان دیگری بودند» و کلیدواژه‌هایی چون «پیچیدگی‌ها و تناقض‌های درونی خانه‌سینما» نشان می‌دهد عرصه چقدر برای مدیرعامل جدید سخت است.اما خوشبینی‌ها به شخصیت خوب و چهره مقبول علی دهکردی به عنوان هنرمندی متعهد برمی‌گردد، به ویژه این‌که تجربه حضورش به عنوان رئیس انجمن بازیگران خانه‌سینما در سال‌های گذشته هم می‌تواند به کار مدیریت خوب و کلان‌ نیز او به عنوان مدیرعامل بیاید. امیدواریم دهکردی با تکیه بر این پیشینه، هم در رفع مشکلات معیشتی و صنفی خانه سینما بکوشد و هم توش و توان اعتباری این نهاد را به جای بازی‌های سیاسی و انتشار بیانیه‌های متعدد و بی‌نتیجه، به تمامی معطوف به کار صنفی و عدالت شغلی کند.