از زمانی كه تلویزیون‌ها سیاه و سفید بود، نگاه بینندگان هم عادت كرده بود به آثار پویانمایی غربی و شرقی. اصلا یك باور ناخواسته ایجاد شده بود كه كارتون یعنی برنامه خارجی برای مخاطب كودك و نوجوان كه البته بزرگ‌ترها هم بله.
تلویزیون‌ها كه رنگی شد، رنگ و لعاب تولیدات پویانمایی‌های خارجی هم بیشتر به چشم آمد و آن شد كه امروزه به عنوان آثار نوستالژی برای بچه‌های دیروز خاطره‌سازند.
كارتون‌های سندباد، گوریل انگوری، پینوكیو، پلنگ صورتی، زبل‌خان، گالیور، بینوایان، الیور توییست، ماركوپولو، ایكیوسان، جیمبو و بسیاری دیگر...
سال‌ها گذشت و هنرمندان ایرانی خوش‌ذوق در بخش پویانمایی با آزمون و خطا و دستانی اكثرا خالی اقدام به تولید آثار پویانمایی كوتاه‌مدت با طراحی‌های ساده كردند. اما از آنجا كه از هزاره‌های بعید، جوهره هنر مانند جواهری در ضمیر ایرانیان به یادگار نهاده شده، دیری نپایید كه دوران آزمون و خطا طی شد و تولید تولیدات كوتاه و بلند شتاب گرفت.
داستان‌ها و شخصیت‌های تاریخی، قصه‌های بومی و اقوام ایرانی، اشعار و ضرب‌المثل‌ها به سناریوهای كارتونی تبدیل شدند. این شتاب تولید به گونه‌ای بود كه امروزه ده شبكه تلویزیونی اعم از شبكه‌های 1، 2، 5، آموزش، جام‌جم، نسیم، قرآن، پویا، نهال و امید رسانه ملی در ساعت‌های مختلف اقدام به پخش تولیدات پویانمایی و ترجیحا آثار ایرانی می‌پردازند.
استقبال مخاطب از تولیدات ایرانی به رونق اقتصادی در بازار تولید آثار پویانمایی منجر شد به طوری كه كارتون‌های تك‌قسمتی و یا سریالی به استمرار تولید و افزایش كمّی و كیفی رو آورده و از سقف 13 قسمت گذشته و به سریال‌های صد قسمتی تبدیل شدند كه شكرستان، جوانمردان، پهلوانان، یوز ایرانی، میچكا، هالاباما، مهارت‌های زندگی، تاریخ از این ور، فرمانروایان مقدس، مثلنامه، پند پارسی و بسیاری دیگر را می‌توان نام برد.
این رونق تولید در آثار پویانمایی ایرانی آن هم با محتوای پاك، باعث شده هر از چندگاهی خبری خوش از جشنواره‌های خارجی به سبب موفقیت آثار  ایرانی به گوش برسد. از این گذشته، علی‌رغم اعمال تحریم‌های اقتصادی و تروریسم فرهنگی، كشورهای بسیاری خریدار محصولات پویانمایی ایرانی شده و هم‌اكنون تولیدات ایرانی در تلویزیون برخی از كشورها به نمایش گذاشته می‌شوند.
برپایی جشنواره‌های مختلف پویانمایی به‌خصوص در سطح استان‌ها فرصت بسیار مغتنم و خوبی است تا هنرمندان استانی و محلی در بخش پویانمایی، خود را در رقابتی جدی محك بزنند و استعدادهای ناشناخته، كشف و به جامعه هنری معرفی شوند. استعدادهایی كه می‌توانند كارآفرین، انگیزه بخش و خلاق در حوزه تولید آثار پویانمایی در ایران باشند.