شته دانشگاهی باغبانی، گرایشی دارد به نام فیزیولوژی پس از برداشت. این رشته كارش این است بنشیند بررسی كند وقتی یك محصولی رسید و از گیاه مادری (درخت یا بوته) جدا شد تا به بازار برسد به چه مراقبت‌هایی نیاز دارد تا خراب نشود و ترگل ورگل برسد دست مشتری. خیلی از ما فكر می‌كنیم میوه فقط وقتی در باغ است ممكن است مریض شود، در صورتی كه بعد از برداشت هم امكان ابتلای آن وجود دارد. مثلا در محیط انبار یا فاصله رساندن محصول از باغ تا انبار یا بازار. برای دانشمندان مهم است میوه ضایعات نداشته باشد تا هم مشتری از كیفیت آن راضی باشد و هم در نعمت خدا اسراف نشود به همین خاطر است محصولات كشاورزی را چه میوه باشد چه سبزی و چه گل و... بعد از رسیدن به حال خودشان رها نمی‌كنند. كاری كه می‌شود ما هم در قبال خودمان انجام دهیم. در هر مقطعی از زندگی كه موفقیتی كسب و حس كردیم به هدفمان رسیده‌ایم بشویم یك مهندس باغبانی پس از برداشت خوانده و بایستیم بالای سر آن موفقیت. راه‌های نفوذ بیماری‌هایی مثل غرور و حسادت و كم كاری را ببندیم تا از محصول تلاش‌مان خیری به جامعه برسد. هم مردم از كارمان راضی باشند و هم خدا. باید مشتری‌پسندی بلد بشویم.