خستگی به تن عشایر ماند

خستگی به تن عشایر ماند

 در بیرون از دو سالن بزرگ غرفه‌های صنایع‌دستی و در فضای باز و البته پشت سالن‌ها (جایی دور از چشم و محل تردد مردم)، سیاه‌چادرهای عشایر بود؛ از لرستان، چهارمحال و بختیاری، کردستان و ایلام گرفته، تا خراسان رضوی و جنوبی.
سیاه‌چادرها جایی بود برای رفع خستگی مردم، آنجا که روی قالی‌های دستباف پهن شده در سیاه چادر نشسته و به پشتی‌ها تکیه داده و آش و نان محلی می‌خوردند. در راسته سیاه‌چادرها، غیر از سیاه چادر لرستان که کاملا متضرر شده بود و چادر خراسان رضوی که سرخوش و راضی از سود و فروش عالی بود، بقیه به ما گفتند که مردم برخلاف نمایشگاه‌های قبلی کم آمدند و کم خرید کردند و با این میزان فروش فقط توانستیم هزینه سیاه‌چادر و رفت و آمد و کارگرهایمان را دربیاوریم.