گزارشی که در بالای صفحه خواندید، محصول آخرین روز و آخرین ساعات نمایشگاه ملی صنایع‌دستی بود. ما در اولین روز و ساعات اولیه افتتاح نمایشگاه هم به آن سری زده و با هنرمندان گفت‌وگو کرده بودیم؛ همان زمانی که تازه نفس وارد نمایشگاه شدند و امیدها داشتند به فروش خوب و دست پر بازگشتن به شهرها و خانه‌هایشان. خلاصه‌ای از برخی گفت‌وگوهایمان با هنرمندان را در زیر می‌خوانید.
هدی ولی بیگی، هنرمند قلمزن اصفهانی که از اطلاع‌رسانی در مورد زمان برگزاری و نحوه شرکت در نمایشگاه ابراز رضایت می‌کرد، دستاوردهای این رویداد را مثبت دانسته و گفت: مهم‌ترین دستاورد شرکت در نمایشگاه‌های صنایع‌دستی برای من، آشنایی با افرادی است که در زمینه صادرات فعالیت می‌کنند.   غرفه بعدی به رشته معرق چوب اختصاص داشت. الناز زبردست، هنرمند البرزی، که به گفته خودش در نمایشگاه شهریور هم شرکت کرده  
و از میزان فروش و فرصتی که برقراری ارتباطات تازه در آن دوره برایش ایجاد کرده بود ابراز خشنودی می‌کرد، گفت: امرار معاش از طریق هنر دشوار بوده و در واقع بازاریابی و بحث فروش و صادرات کار هنرمند نیست.
کوروش کشوری، هنرمند همدانی صاحب تابلوهای سفالی که تلاش می‌کند از این طریق پوشش‌ها و رقص‌های محلی ایرانی را جاودانه کند، چهار سال است که در نمایشگاه‌های صنایع‌دستی شرکت می‌کند و البته گلایه اصلی‌اش از مدیران صنایع‌دستی، ضعف در اطلاع‌رسانی است. او در این باره گفت: تبلیغات تلویزیونی و بیلبوردی در سطح شهر می‌تواند بسیار پررنگ‌تر از چیزی باشد که حالا هست. برای مثال معاونت صنایع دستی در همکاری با شهرداری‌ها می‌تواند بیلبورد یا امکانات تبلیغاتی دیگری را که در سطح شهر بسیار است، در اختیار هنرمندان صنایع دستی قرار دهد و از این طریق این هنرها را به جامعه معرفی و بر جنبه‌های هنری و نیز کاربردی تولیدات صنایع دستی تاکید کند؛ اقدامی که در آستانه برگزاری نمایشگاه‌های صنایع دستی، علاوه بر فرهنگ‌سازی، جنبه تبلیغاتی نیز خواهد داشت.
در فضای میانی نمایشگاه، یک محوطه اختصاصی و با دکور ویژه دیده می‌شد که به هنرمندان استان خوزستان تعلق داشت. به سویش رفتم و با یکی از هنرمندان کپوباف این استان هم‌صحبت شدم. اختر رسول‌منش که به گفته خودش هر سال در این نمایشگاه شرکت کرده، ضمن ابراز رضایت از حضورش در این رویدادها، فروش خوب محصولاتش در نمایشگاه، آشنایی با دیگر هنرمندان و نیز مسؤولان صنایع‌دستی کشور را از دیگر جنبه‌های مثبت نمایشگاه عنوان کرد. این هنرمند نیز مثل دیگر هنرمندان، گرانی و کمیابی مواد اولیه را دشواری کاری این روزهای خود و همکارانش دانست؛ موضوعی که او را در اداره کارگاهش با مشکل مواجه کرده.
در نمایشگاه چند غرفه به هنرمندان پته‌دوز کرمانی اختصاص یافته بود. از میان آنها، با حمیده شورآبادی گفت‌وگو کردم که سومین سال حضورش در نمایشگاه بود. او هم مانند دیگر هنرمندان از نمایشگاه راضی بود و تنها گلایه‌اش مشکل اسکان بود. به گفته او، هنرمندان شهرستانی برای شرکت در نمایشگاه، با مساله اسکان مواجه‌اند و باید هزینه زیادی را برای این موضوع اختصاص دهند که در شرایط کنونی با بالا رفتن سرسام‌آور قیمت مواد اولیه و دستمزدها، فشاری مضاعف است.
گفت‌وگوهای زیادی داشتیم و هنرمندان هم حرف‌ها و پیشنهادها و انتقادات زیادی که فضا و مجال بیانشان در اینجا نیست، مهم این‌که در اولین روز نمایشگاه همه راضی از حضور در این رویداد مهم هنری ملی بودند، خدا کند تا آخرین روز راضی و خوشحال بمانند و برکت به غرفه‌هایشان ببارد.