سابقه نامه‌نگاری آمریکایی‌ها به دهه اخیر محدود نیست بلکه از همان ابتدای پیروزی انقلاب و برقراری نظام جمهوری اسلامی که روابط میان ایران و آمریکا دچار تحولات شگرفی شد این نامه‌نگاری‌ها نیز آغاز شد. وقوع برخی از تحولات از جمله تسخیر سفارت آمریکا در تهران، روابط دو کشور را دستخوش دگرگونی کرد. کاخ سفیدنشینان در ابتدای کار تصور می‌کردند که با استفاده از زبان تهدید می توانند دولت و ملت ایران را به تسلیم در برابر خواسته‌های خود وادارند اما ایستادگی نظام جمهوری اسلامی با وجود همه تهدیدها و تحریم ها، مقامات ایالات متحده را برآن داشت که از در دیگری وارد شود و این بار تلاش کردند که دیپلماسی نامه را در پیش گیرند. جیمی کارتر رئیس جمهور آمریکا در 4 فروردین 1359 اقدام به نگارش و ارسال نامه‌ای محرمانه برای امام خمینی (ره) کرد. نامه مذکور در ابتدای ماه نوامبر ۲۰۱۵ از شمول اسناد طبقه‌بندی شده وزارت خارجه آمریکا خارج شد و برابر با آنچه که منتشر شده کارتر در این نامه خطاب به امام(ره) می‌نویسد: «ما آماده پذیرش حقایق جدید که مولود انقلاب ایران است، می‌باشیم. این امر همچنان هدف و آرزوی ماست، زیرا من تصور می‌کنم که ما هدف واحدی را که صلح جهانی و برقراری عدالت برای همه ملل است، تعقیب می‌کنیم». این محتوا البته با توجه به بی اعتمادی بنیانگذار انقلاب اسلامی نسبت به عملکرد سیاستگذاران کاخ سفید و رویه‌ای که متعاقب آن در تهدید و تحریم ایران در پیش گرفتند مورد پذیرش قرار نگرفت.
رویه نامه‌نگاری روسای جمهور آمریکا با مقامات ایرانی بویژه بالاترین شخصیت نظام تا مدتها متوقف شد. برخی رسانه‌ها گمانه‌زنی‌هایی درباره نگارش نامه از سوی روسای جمهور آمریکا از جمله جورج بوش مطرح کردند. برابر با گزارش دویچه وله فارسی، بوش سال ۶۹ در پیامی محرمانه به مقام معظم رهبری خواهان مذاکره مستقیم میان دو کشور شد اما خبری از محتوا و پاسخ احتمالی آن در دست نیست.