انقلاب حالا جغرافیایی تازه را روی برگ‌های تقویمش ورق می‌زند؛ جغرافیایی به وسعت روستایی كوچك در مازندران اما با قلب‌هایی بزرگ. آن راهپیمایی 22بهمن سال گذشته و بعدها واكنش‌ اهالی به اقدام كور آمریكا علیه سپاه و حالا هم گردهمایی‌شان برای قدس، باعث شده تا ما جغرافیایی جدید را روی نقشه انقلاب و قدس رصد كنیم؛ «پیته نو». روستایی نزدیك بهشهر.
راستش را بخواهید حالا دیگر ما هم منتظریم مناسبت‌ها فرا برسند تا ببینیم اسكندر رضایی و دیگر اهالی روستای پیته‌نو چه كار كرده‌اند و چه خلاقیتی به خرج داده‌اند. انتظارمان از همان ویدئوی 22بهمن سال گذشته بالا رفت. ویدئویی كه بارها دست‌به‌دست شد. حالا آنها در روز قدس، كاری مشابه را صورت داده‌اند. دوباره دور هم جمع شده‌اند و در یك راهپیمایی كوچك، از خجالت ترامپ و آمریكا و نتانیاهو و رژیم اشغالگرش درآمده‌اند.
پیته‌نو  از 22 بهمن تا روز قدس
ماجرا از انتشار یك ویدئو در 22بهمن سال گذشته آغاز شد؛ فایلی كوتاه كه در آن، اهالی یك روستا جمع شده بودند در یك میدان و یكی شعر می‌خواند، یكی با چوب روی عكس ترامپ و بن‌سلمان می‌كوبید و بقیه جواب شعر را با شعار «مرگ بر آمریكا» می‌دادند. این ویدئو از روستای «پیته‌نو»ی بهشهر مازندران آن‌قدر چرخید و چرخید تا اسكندر رضایی با شعر «این جشن انقلابَه، ترامپه حال خرابَه» معروف شد. همان موقع گزارشی از این ویدئو منتشر كردیم و پس از آن هم یك بار دیگر در همین صفحه سراغ اهالی پیته‌نو و اسكندر رضایی رفتیم. این بار بهانه گفت‌‌وگو، واكنش اهالی روستا به قرارگرفتن سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در فهرست گروه‌های تروریستی به دست ایالات متحده آمریكا بود. آنها پرچم‌هایی با نوشته‌های «اللهم عجل لولیك الفرج» و «مرگ بر آمریكا» را به همراه لوگوی سپاه در حمایت از این نهاد نظامی نصب كرده و دوباره توجه‌ها را به سمت پیته‌نو چرخانده بودند.
جمعه‌ای كه گذشت هم آنها بیكار ننشستند و باز هم با میدانداری اسكندر رضایی، برنامه ریختند تا این بار به حمایت از فلسطینی‌هایی بپردازند كه مدت‌هاست نوار غزه را رها نكرده‌اند.
این بار چه كردند؟
در روز قدس هم میدان شهدای روستای پیته نو كه معروف است به میدان افرابن (زیر درخت افرا)، محل تجمع كوچك اهالی بود. كربلایی رضایی پس از دفعه پیش كه سر ماجرای قرارگرفتن نام سپاه پاسداران در فهرست گروه‌های تروریستی خونش حسابی جوش آمده بود و در گفت‌وگو با جام‌جم هم هنوز عصبانی بود، این بار با آرامش كنار اهالی ایستاده و شعر تازه‌اش را برای آنها می‌خواند. پس از «این جشن انقلابَه، ترامپه حال خرابَه» كه خیلی معروف شد، حالا او می‌خواند:
«الو ترامپ كجایی؟
تِه سر تا پا خطایی
الو ترامپ كجایی؟
تِه سخت در اشتباهی
الو ترامپ گوش هده (گوش بده)
فرصتو از دست نده
ایران مهد دلیران
یك كمی تاریخ بخوان
ارتشی و سپاهی
دو لشكر الهی
تروریست بی‌حیا تِه‌ای و تِه جد و آباد
الو ترامپ كجایی؟
تو مثل پرِّ كاهی
الو ترامپ كجایی؟
سلماندِه قول هدایی (به [بن]سلمان قول دادی)
نتانیاهو رو بَئو
بییره چسب دو قلو (چسب دوقلو بگیره)
تی گنبد آهنین
ترك بخورده ببین
...
شاعر ساده و متعهد روستای پیته‌نو این بار گوشی تلفنی نمادین را به دست گرفته و انگار كه با ترامپ در حال گفت‌وگویی تلفنی است، شعرش را می‌خواند؛ با لبخندی به گوشه لب كه می‌داند كارش برای خیلی‌ها بامزه به نظر می‌رسد. سه عكس ترامپ، نتانیاهو و بن‌سلمان هم آن وسط مثل دفعه پیش چوب می‌خورند و ریتم می‌دهد صدای فرودآمدن تركه بر عكس‌ها.