جدا از احساس مسؤولیت برای مشاركت در تامین امنیت كشور، دو دلیل مهمی كه جوانان را هر طور شده راهی خدمت سربازی می‌كند، نخست گرفتن كارت پایان خدمت است و دوم محاسبه دوران سربازی در سنوات بازنشستگی. زیرا اولا نداشتن كارت پایان خدمت، برخی محرومیت‌های اجتماعی را برای افراد به همراه می‌آورد و ثانیا با محسوب شدن مدت زمان خدمت سربازی در سابقه بیمه‌ای، بازنشستگی فرد دو سال جلو می‌افتد.
بر اساس «قانون اصلاح تبصره ماده 14 قانون كار» نیز، دوران سربازی فرد با حفظ شرایطی جزو سوابق بیمه‌ای او محسوب می‌شود. اما خود این شرایط در ماده 95 قانون تامین اجتماعی مشخص شده و  بر اساس این ماده قانونی، كسانی كه قبل از 30 فروردین 1383، سربازی خود را تمام كرده باشند، می‌توانند بدون پرداخت هیچ وجهی به عنوان حق بیمه، مدت زمان سربازی خود را به سوابق بیمه‌ای‌شان اضافه كنند، البته به این شرط كه قبل از شروع دوران خدمت سربازی، حق بیمه پرداخت كرده باشند.
اما افرادی كه دوران سربازی‌شان بعد از این تاریخ به پایان رسیده باشد، چه قبل از دوران خدمتشان حق بیمه پرداخت كرده باشند و چه این كار را نكرده باشند، لازم است مبلغی را به عنوان حق بیمه به سازمان بیمه تامین اجتماعی یا دیگر بیمه‌گذاران پرداخت كنند تا مدت زمان خدمت سربازی‌شان جزو سنوات بازنشستگی آنها محسوب شود.
حال با مراجعه مجدد به قانون اصلاح تبصره ماده 14 قانون كار، مشخص می‌شود كه میزان این حق بیمه، معادل 30 درصد میانگین حقوق ماهانه است. خود این میانگین نیز بر حسب دریافتی افراد در دو سال آخر قبل از ارائه درخواستشان به شركت بیمه‌گذار تعیین می‌شود.
البته 23درصد این مبلغ را دولت پرداخت می‌كند.
بنابراین، افراد تنها باید به میزان 7درصد از میانگین درآمد ماهانه دو سال آخر كار خود را به عنوان حق بیمه به بیمه‌گذاران پرداخت كنند تا به ازای هر ماه خدمت سربازی، یك ماه به سنوات بازنشستگی‌شان اضافه شود.
بر این اساس، رؤیای محاسبه مدت زمان خدمت سربازی در سنوات بازنشستگی، برای كسانی كه در 15سال گذشته خدمتشان را تمام كرده باشند، تنها زمانی تحقق پیدا می‌كند كه این افراد حق بیمه خود را پرداخت كنند.
این در حالی است كه با یك حساب سرانگشتی می‌توان فهمید میزان این حق بیمه حداكثر معادل كل حقوق اندكی است كه این روزها افراد در دوران سربازی خود به عنوان مستمری دریافت می‌كنند.