در تهران قدیم به زن باردار می‌گفتند «دونفسه» در كردستان عزیز كه همین‌جوری حرف‌زدنشان موسیقی و ظرافت است به زن باردار می‌گویند: «دوگیان» و در آذربایجان سربلند، ترك زبان‌های نازنین می‌گویند: «ایكی جانلی». علم می‌گوید: درد بارداری به حدی زیاد است كه انگار 20 استخوان بدنت با هم بشكند‌. دین می‌گوید: دعای زن باردار مستجاب است و مادر همین‌كه بارش را زمین گذاشت، انگار خودش هم تازه متولد شده، پاك و منزه است و رستگار مثل فرشته كوچولوی سرخ و اخمو و خوابالویی كه تازه به سیاره گندم و گناه قدم گذاشته، همان‌قدر نجیب همان‌قدر پاك. بزرگی می‌گفت: برای شغل و ازدواج و خانه و پول و امور دنیا مزاحم ائمه نشوید. شأنشان را پایین نیاورید از اهل بیت برای آن دنیایتان بخواهید، كارهای این دنیا را دست مادرتان را ببوسید و بگویید دعاكند. ممكن است یك روز خورشید طلوع كند، ولی امكان ندارد دعای مادر در حق فرزندش مستجاب نشود. مادر بودن، رویایی است كه هر دختر‌بچه‌ای با خرید اولین عروسك در ذهنش جوانه می‌زند و صبوری می‌كند كه این رنج شیرین را با تك تك سلول‌هایش تجربه كند و به جان بخرد‌. امروز دل و دماغ یادداشت نوشتن نداشتم‌. مطلبی دیدم در فضای مجازی كه یكی در حمایت از یكی دیگر آمده ابرو درست كند، چشم كور كرده بود. این‌كه یكی رفته بچه‌اش را یك جایی دیگر به دنیا بیاورد خب شاید پولش را داشته و توانسته و خواسته و این را فعلا می‌گذریم‌. این‌كه یكی دیگر بیاید بنویسد او مجبور بوده شما را بخنداند و دستور بوده و شما گریه را بیشتر دوست دارید و بهتان حال داده و اگر با رفتنش مشكل دارید به روانپزشك مراجعه كنید را هم زیر سبیلی رد می‌كنیم‌. اما این‌كه بنویسی: هركسی هر كجای دنیا كه دلش بخواهد، می‌تواند محتویات رحمش را خالی كند‌. خیلی سنگین بود‌. یك مشت بود توی صورت هركسی كه یك جو غیرت داشت‌!!! بله ایشان دقیقا همین‌قدر بی‌ادب و حرمت‌شكن مطلبشان را خاتمه داده‌اند.
آقای ژوله اگر مادرتان در قید حیات بود حتما این توهین شما را نشنیده نمی‌گرفت.
خدا مادرتان را رحمت كند آقای ژوله...