اركستر ملی ایران قرار است اواخر تیرماه روی صحنه برود. آن‌طور كه اعلام شده این اركستر 26 و 27 تیر آهنگ وفا را به خوانندگی علیرضا افتخاری خواننده نام‌آشنای چند دهه گذشته اجرا خواهد كرد. در این كنسرت قطعات ای دل اگر عاشقی و با ما منشین با ملودی علیرضا افتخاری، بردی از یادم با ملودی مصطفی گرگین‌زاده، امید جانم، سفر كرده و آشفته حالی با ملودی علی تجویدی، گل من با ملودی جلیل عندلیبی، خانه بر دوش براساس ملودی آذری قدیمی (ساری گلین)، رد خون با ملودی جمشید برازنده، دل را ببین با
ملودی فریدون خوشنود، صیاد با ملودی محمدرضا چراغعلی و لزگی
(بی‌كلام) بر‌اساس ملودی آذری اجرا
می‌شود.
هر چند قطعات ذكر شده از آثار شنیدنی موسیقی هستند كه افتخاری پیشتر در قالب آلبوم‌هایی آنها را ارائه كرده و مورد توجه قرار گرفته‌اند، اما نگاهی به اجراهای این خواننده طی چند سال گذشته این سوال را مطرح می‌كند كه چرا اركستر ملی به عنوان اركستری نسبتا بزرگ و پرهزینه سراغ خوانندگان قوی‌تری نرفته است.
افتخاری طی اجراهای اخیرش و همچنین در اجرایی كه به نفع سیل‌زدگان در حوزه هنری روی صحنه برد، نتوانست از پس اجرا برآید و در نتیجه حاضران هم ناراضی از سالن اجرا خارج شدند. از نظر حاضران اجرا كیفیت مطلوب نداشته، خواننده نمی‌توانسته همراه با نوازندگان به‌خوبی پیش برود و در نتیجه موسیقی اجرا‌ شده لذتی برای مخاطبان  نداشته است.
هر چند علیرضا افتخاری روزگاری
آثار خوبی را خوانده، عنوان چهره
ماندگار موسیقی را از آن خود كرده،
به‌زعم بسیاری یكی از بهترین تصنیف‌خوانان موسیقی سنتی است و آلبوم‌های متعددی را روانه بازار كرده است، اما او حالا از روزگار اوج خود فاصله بسیاری گرفته است و تجربه‌های اجراهای صحنه‌ای او نیز رضایتبخش و دلچسب نبوده‌اند. حالا با این همه باید از این هنرمند پرسید چرا چنین دعوتی را پذیرفته و اجازه نمی‌دهد آثارش با همان اجراهای دلنشین گذشته در ذهن مخاطبانش بماند؟ و از طرف دیگر از بنیاد رودكی پرسید دلیل این دعوت چه بوده است؟‌ البته می‌توان در كنار همه این موارد هم منتظر بود و دید بلیت‌های این اجرا فروش می‌رود یا نه.