آشغالمرد؛ قطعه‌هایی از زندگی انسان‌ها
ماتئی ویسنی‌یك را با نمایشنامه «داستان خرس‌های پاندا...» شناختیم و حالا یكی دیگر از نمایش‌های او با عنوان «آشغالمرد» با ترجمه احسانه نوع‌پرست روی صحنه رفته است. كارگردان اثر امیر رمضانی است؛ نمایشی كه هر شب ساعت 20 و 30 دقیقه در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه می‌رود. این نمایش فرصتی را فراهم آورد تا با كارگردان این اثر به گفت‌وگو بنشینیم.
چه شد برای اجرا سراغ آشغالمرد رفتید؟
بهمن ۹۷ با چند نفر از دوستان كه بازیگران این نمایش هستند، آشنا شدم و این افتخار را داشتم تا در كنارشان نمایشی را روی صحنه ببریم. پس از جلسات مختلف و نمایشنامه‌های متعددی كه مطالعه كردم با نمایشنامه آشغالمرد نوشته ماتئی ویسنی‌یك مواجه شدم و از آنجا كه این متن بسیارخوب به تفكراتم نزدیك بود، تصمیم بر اجرای آن گرفتم.
این نمایشنامه در واقع یك تئاتر تجزیه شده است كه به جرأت می‌توانم بگویم از آن دست كارهایی است كه سخت، به‌شدت مدرن، مفهومی و چالش‌‌برانگیز است.
آشغالمرد قصه به معنای معمول كلمه ندارد. جذب چه عنصری در این نمایشنامه شدید؟
عنصری كه در متن نمایش آشغالمرد وجود دارد آینه‌هایی شكسته است كه در واقع قطعه‌هایی از زندگی انسان است. این قطعه‌ها ما را با تنهایی و روزمرگی انسان‌ها همراه می‌كند. آشغالمرد به‌دنبال این است كه همه انسان‌ها را در هر شرایطی از جغرافیا و زیست‌شان پیدا كند و این تكه‌ها را كنار یكدیگر قرار دهد تا در نهایت همین روزمرگی‌ها در زندگی انسان امروزی به تصویر كشیده شود.
امروزه تعداد بسیار زیادی از كارگردانان و گروه‌های نمایشی به‌دلیل تكمیل ظرفیت مخاطبان و قطعا سوددهی نمایش در گیشه به‌دنبال جذب چهره‌های شناخته شده رفته‌اند، شما چرا در این نمایش این كار را نكردید؟
برای همه كارگردان‌ها و همكارهای خودم آرزوی موفقیت دارم اما باید بگویم از نگاه بنده رسالت هنر از همه چیز مهم‌تر است و با توجه به شرایط موجود، امروزه حتی استفاده از بازیگران سرشناس نیز تضمینی برای فروش بهتر بلیت نمایش نیست. امیدوارم روزی برسد كه هنر نمایش و فروش آن تنها به خاطر خود اثر باشد.
فكر می‌كنید حال و هوای این روزهای تئاتر چطور است؟
این روزها فضای تئاتر برای گروه‌های جوان و بدون پشتیبان مالی سخت است؛ دوستان زیادی را در كنارم می‌بینم كه سال‌ها در حال تلاشند تا بتوانند نمایشی را روی صحنه ببرند اما متاسفانه به دلیل شرایط بد اقتصادی در صف انتظار ایستاده‌اند. بدون شك این اتفاق از ناتوانی گروهای جوان نیست، بلكه از فقدان عدالت مالی، برنامه‌ریزی و حمایت از این قشر جوان، بااستعداد و تلاشگر است.
امیدوارم در آینده نمایشی به‌دلیل مسائل خوب مالی، بدون تفكر و تنها با تكیه بر چهره‌های سرشناس در دو هفته كامل نشود و صف‌های طولانی نیز برای خرید بلیت آنها وجود نداشته باشد؛ چرا كه هستند گروه‌هایی كه ماه‌ها برای یك نمایش زحمت می‌كشند.
چه شد برای اجرا سراغ آشغالمرد رفتید؟
بهمن ۹۷ با چند نفر از دوستان كه بازیگران این نمایش هستند، آشنا شدم و این افتخار را داشتم تا در كنارشان نمایشی را روی صحنه ببریم. پس از جلسات مختلف و نمایشنامه‌های متعددی كه مطالعه كردم با نمایشنامه آشغالمرد نوشته ماتئی ویسنی‌یك مواجه شدم و از آنجا كه این متن بسیارخوب به تفكراتم نزدیك بود، تصمیم بر اجرای آن گرفتم.
این نمایشنامه در واقع یك تئاتر تجزیه شده است كه به جرأت می‌توانم بگویم از آن دست كارهایی است كه سخت، به‌شدت مدرن، مفهومی و چالش‌‌برانگیز است.
آشغالمرد قصه به معنای معمول كلمه ندارد. جذب چه عنصری در این نمایشنامه شدید؟
عنصری كه در متن نمایش آشغالمرد وجود دارد آینه‌هایی شكسته است كه در واقع قطعه‌هایی از زندگی انسان است. این قطعه‌ها ما را با تنهایی و روزمرگی انسان‌ها همراه می‌كند. آشغالمرد به‌دنبال این است كه همه انسان‌ها را در هر شرایطی از جغرافیا و زیست‌شان پیدا كند و این تكه‌ها را كنار یكدیگر قرار دهد تا در نهایت همین روزمرگی‌ها در زندگی انسان امروزی به تصویر كشیده شود.
امروزه تعداد بسیار زیادی از كارگردانان و گروه‌های نمایشی به‌دلیل تكمیل ظرفیت مخاطبان و قطعا سوددهی نمایش در گیشه به‌دنبال جذب چهره‌های شناخته شده رفته‌اند، شما چرا در این نمایش این كار را نكردید؟
برای همه كارگردان‌ها و همكارهای خودم آرزوی موفقیت دارم اما باید بگویم از نگاه بنده رسالت هنر از همه چیز مهم‌تر است و با توجه به شرایط موجود، امروزه حتی استفاده از بازیگران سرشناس نیز تضمینی برای فروش بهتر بلیت نمایش نیست. امیدوارم روزی برسد كه هنر نمایش و فروش آن تنها به خاطر خود اثر باشد.
فكر می‌كنید حال و هوای این روزهای تئاتر چطور است؟
این روزها فضای تئاتر برای گروه‌های جوان و بدون پشتیبان مالی سخت است؛ دوستان زیادی را در كنارم می‌بینم كه سال‌ها در حال تلاشند تا بتوانند نمایشی را روی صحنه ببرند اما متاسفانه به دلیل شرایط بد اقتصادی در صف انتظار ایستاده‌اند. بدون شك این اتفاق از ناتوانی گروهای جوان نیست، بلكه از فقدان عدالت مالی، برنامه‌ریزی و حمایت از این قشر جوان، بااستعداد و تلاشگر است.
امیدوارم در آینده نمایشی به‌دلیل مسائل خوب مالی، بدون تفكر و تنها با تكیه بر چهره‌های سرشناس در دو هفته كامل نشود و صف‌های طولانی نیز برای خرید بلیت آنها وجود نداشته باشد؛ چرا كه هستند گروه‌هایی كه ماه‌ها برای یك نمایش زحمت می‌كشند.
