اسفار اربعه با اتوبوس
عموم آدم‌ها نمی‌دانند بچه‌های گروه‌های جهادی چطور می‌روند و از جان و دل و بدون پول كار می‌كنند، اینها برای مردم كار می‌كنند. آنها وقتی به روستایی محروم می‌روند اول با مردم آن روستا یكی می‌شوند. با آنها خانه از دست می‌دهند. با آنها فرزندان نداشته‌شان را بی‌مدرسه می‌بینند. پزشك‌های جهادی به اندازه همه اهالی روستا بیمار شده و بعد برای خودشان دست به كار می‌شوند. یعنی یك اتوبوس گروه جهادی و یك روستا آدم همه می‌شوند یك نفر.
