در مساله ساماندهی سگ‌های بی‌صاحب به نظر می‌رسد چند دلیل، سبب هرج و مرج شده است. در این میان اصلی‌ترین علت، نبود قانون و دستور‌العمل مشخصی است.
علاوه‌بر این نباید فراموش كرد امحای سگ‌های بی‌صاحب در كشورمان برای پیمانكاران با سود زیادی همراه است به همین دلیل، آنها برای پنهان ماندن رفتار نادرست‌شان بسیار تلاش می‌كنند، اما گاهی انتشار فیلم‌ها و تصاویری كه از رفتار نامناسب آنها حكایت دارد باعث جریحه‌دار شدن افكار عمومی می‌شود. لازم به یاد‌آوری است كه به‌دلیل پیگیری نكردن، این مسائل پس از مدتی به فراموشی سپرده‌ می‌شود.
با نگاهی به عملكرد كشورهای پیشرفته می‌توان ضعف‌هایی را كه در این خصوص در كشورمان وجود دارد، شناخت. در كشورهای اروپایی جمع‌آوری سگ‌های بی‌صاحب از سوی سازمان‌های مردم‌نهاد انجام می‌شود. در واقع در این كشورها شهرداری مجری نیست و با فراهم كردن امكانات و محل مناسب به سازمان‌های مردم‌نهاد برای جمع‌آوری سگ‌های بی‌صاحب كمك می‌كند.
به این ترتیب سازمان‌های مردم‌نهاد نیز با كمك گرفتن از دامپزشكان داوطلب برای درمان سگ‌های بی‌صاحب تلاش می‌كنند. به این شكل پس از عقیم‌سازی و واكسیناسیون، گوش سگ‌ها پلاك‌گذاری شده و آنها را در محل‌های مناسبی رها می‌كنند. به این شكل شهروندان با دیدن پلاك‌های مخصوص روی گوش سگ‌ها مطمئن می‌شوند این حیوانات بی‌آزار بوده و به بیماری خاصی مبتلا نیستند.
علاوه بر این در كشورهای موفق، سازمان‌های مردم‌نهاد برای آموزش سگ‌های بی‌صاحب نیز تلاش می‌كنند و در دوره‌هایی كه شش تا 9 ماه زمان می‌برد به سگ‌ها برای اموری مانند نگهبانی و كمك به نابینایان و افراد دچار معلولیت آموزش می‌دهند.
آنها نهایت تلاش خود را به كار می‌گیرند تا برای سگ‌ها سرپرست پیدا كنند، اما در نهایت اگر موفق به یافتن سرپرست نشوند از طریق مرگ بدون درد، سگ‌ها را می‌‌كشند.