ابتلای دردناك به بورسیت استخوان نشیمنگاهی

ابتلای دردناك به بورسیت استخوان نشیمنگاهی

 اگر هر بار كه می‌نشینید، استخوان ناحیه باسن در یك طرف یا هر دو باسن دردناك می‌شود و محل درد به لمس حساس است و اگر این درد و حساسیت را درست زیر استخوان نشیمنگاه در ناحیه پایین عضلات باسن احساس می‌كنید، شما مبتلا به بورسیت استخوان نشیمنگاه شده‌اید.
بورس‌ها كیسه‌های كوچكی هستند كه از مایعی لغزاننده پر شده‌اند و در جاهایی كه تاندون عضلات به استخوان اتصال می‌یابند با قرار گرفتن میان تاندون و استخوان مانع بروز اصطكاك و فرسایش و درنهایت پارگی تاندون می‌شوند. عضلات پشت ران مسؤول انجام كارهایی مانند دویدن، پریدن و لگد زدن در ورزش‌های رزمی هستند. هنگام انجام این كارها عضلات پشت ران با قدرت منقبض می‌شوند و فشار به محل اتصال تاندون آنها به استخوان نشیمنگاهی وارد شده و سایش و فشار باعث التهاب و تورم بالشتك بین آنها یعنی بورس می‌شود، به‌خصوص زمانی كه بیمار به صورت تكراری از  این عضلات كار می‌كشد مثلا طولانی با گام‌های بلند می‌دود یا حركت لگد زدن یا پریدن را به دفعات تمرین می‌كند.
گاهی نشستن طولانی روی یك پله یا صندلی چوبی كه سفت است هم باعث این مشكل می‌شود. زمین خوردن  روی باسن یا ضربه مستقیم به این ناحیه هم می‌تواند باعث بروز بورسیت استخوان نشیمنگاهی ‌شود. درد دائمی و حساسیت حتی هنگام خواب از نشانه‌های حاد این مشكل است و در موارد خفیف تر بیمار احساس درد پخش و خشكی هنگام استراحت بعد از مدتی انجام فعالیت‌های دویدن و پریدن و ضربه زدن با پا خواهد كرد. راه رفتن بیش از حد و از پله بالا رفتن زیاد هم فعالیت‌هایی هستند كه باعث این درد می‌شوند. با پیشرفت بیماری ضعف در اندام تحتانی و سخت شدن راه رفتن در سربالایی و بالارفتن از پله بروز می‌یابد.
بیشتر افرادی كه به این درد دچار می‌شوند طی چند هفته فیزیوتراپی بهبود می‌یابند و به ورزش و فعالیت گذشته خود برمی گردند. در صورتی كه درمان فیزیوتراپی دیر شروع شود یا فرد به ورزش خود با این التهاب ادامه دهد مدت درمان ممكن است تا چند ماه طول بکشد. فیزیوتراپیست با ارزیابی بیمار ممكن است از مواردی همچون خشكی و محدودیت مفصل لگن آگاه شود كه می‌تواند علت بروز این درد باشد. كوتاهی عضلات پشت ران و باسن هم از دیگر عوامل زمینه ساز بورسیت استخوان نشمینگاه است.
 ضعف عضلات، تمرین بیش از حد، عدم اختصاص زمان كافی برای گرم كردن پیش از ورزش، مشكل در بالانس و توازن میان عملكرد عضلات مختلف در بدن، ضعف عضلات مركزی و ثبات دهنده كمر و لگن و اختلاف طول هر دو پا از دیگر عوامل مستعد كننده مفصل لگن در این آسیب هستند. آموزش تمرین‌های كششی عضلات پشت ران مانند بالا آوردن پا با زانوی صاف در حالت خوابیده یا قرار دادن پا روی یك سكو توسط فیزیوتراپیست و تكرار آن در منزل می‌تواند برای كاهش علائم بسیار مؤثر باشد. كشش عضلات باسن در حالت طاقباز خوابیده و كشیدن یك زانو و سپس هر دو زانو داخل شكم هم تمرین مفید دیگری برای برداشتن فشار از روی بورس ناحیه نشیمنگاه است. سوزن زدن، لیزر پرتوان، شاك ویو و تمرینات ثبات‌دهنده درمان‌های جدیدتری هستند كه در فیزیوتراپی علاوه بر كشش درمانی، روش‌های دستی، یخ‌درمانی و تحریكات الكتریكی زمان درمان و احتمال تكرار آسیب را به حداقل می‌رسانند.