امسال شرایط برای زائران سیدالشهدا خیلی بهتر است؛ هوا، مهمان‌نوازی عراقی‌ها و از همه مهم‌تر شرایط رفت و آمد عالی است. هركسی كه بخواهد در اربعین سیدالشهدا به كربلا برود، كافی است تنها هزینه بلیت رفت و برگشتش را داشته باشد تا بتواند خودش را به كربلا برساند. من از سال 90 به این سفر رفته‌ام. در طول این سال‌ها عكاسی و شرایط آنجا را تجربه كرده‌ام. معمولا از بصره تا كربلا پیاده می‌روم و چیزی حدود یك ماه در سفر هستم. در طول این 500 تا 600 كیلومتر مسیر بین بصره و كربلا، از زندگی آدم‌های مختلف عكس می‌گیرم و آنها را روایت می‌كنم. سختی و آسانی را با هم تجربه كرده‌ام اما چیزی كه می‌دانم این است همه‌اش برای من لذت بود و هست. شاید باورتان نشود اگر بگویم چقدر دوستان جدید در شهرهای مختلف عراق پیدا كرده‌ام. دوستانی که در خانه‌شان استراحت كرده‌ام.
 آنها بدون این‌كه من را بشناسند، بدون هیچ محدودیتی محبت می‌كردند؛ مهر و محبتی كه دل كندن را برایم سخت می‌كرد. به نظر من، رسانه اربعین، قلب‌هاست. هرچه هست، انتقالش از قلبی به قلب دیگر است و این در توان هیچ‌كس جز سیدالشهدا نیست. چیزی كه در همه این سال‌ها سفر پیاده‌روی اربعین دیده‌ام، حیرت است؛ حیرت نگاه. من هر سال متحیرتر از سال قبل می‌شوم و نمی‌توانم دقیقه‌ای به این حجم از شور و اشتیاق فكر كنم؛ چیزی كه سال به سال حیرت من را از این ماجرا بیشتر می‌كند. از همه مهم‌تر می‌دانید این است كه فضا فضای اختیار است. شما مختارید كه بروید یا نروید. ‌  قصه، همان قصه سیدالشهداست؛ همان كه می‌توانستید با او بمانید یا نمانید. این فرهنگ سیدالشهداست كه می‌گوید هركس می‌خواهد نماند، هركس دو دل
 است نماند. هیچ اجباری در كار نیست. اربعین هم همین است.‌