انواع ویروس‌های هپاتیت  B، C و D عمدتا از طریق خون آلوده منتقل می‌شوند، اما انواع A و E با آب و غذای آلوده انتقال می‌یابند.
هپاتیت A از جنس هپاتوویروس بوده و سبب آسیب شدید كبدی می‌شود. دوره كمون هپاتیت A حدود چهار هفته بوده و علائم اولیه شامل سردرد، بی‌اشتهایی، تب، كسالت، دل درد، تهوع و استفراغ است. سپس علائم آسیب كبدی از جمله زردی، تیرگی رنگ ادرار و مدفوع بی‌رنگ بروز می‌كند. بیماران معمولا پس از چند هفته خودبه‌خود بهبود می‌یابند، اما به‌ندرت در سالمندان موجب مرگ می‌شود. عفونت هپاتیت A در اطفال بسیار خفیف بوده و اغلب بدون علامت است؛ لذا كودكان آلوده به عنوان مخزن پراكندگی ویروس عمل می‌كنند. به‌همین دلیل در برخی كشورهای توسعه یافته، از تردد كودكان در مزارع سبزی و صیفی‌جات ممانعت می‌شود. معمولا پس از یك بار ابتلا به هپاتیت  A، ایمنی مادام‌العمر حاصل می‌شود.
فاضلاب مدفوعی و آب‌های آلوده منبع اصلی گسترش هپاتیت A هستند. به غیر از آب آلوده، ماهی و صدف دریایی، سبزی و میوه نیز در انتقال آلودگی نقش دارند. به‌طور ویژه میوه‌هایی كه پوست‌گیری نمی‌شوند و سبزیجاتی كه به‌صورت خام خورده می‌شو‌د بسیار مهم است. گاهی غذاهای سرد و آماده مصرف نظیر سالادها موجب انتقال بیماری می‌شود.  دفع بهداشتی فاضلاب، شست‌وشوی دست پس از قضای حاجت و عدم به‌كارگیری فاضلاب انسانی به‌عنوان كود كشاورزی از مهم‌ترین راه‌های پیشگیری هستند. همچنین شست‌وشوی مكرر دست‌ها توسط كارگران مزارع كشاورزی، كاركنان رستوران‌ها و آشپزها و همچنین واكسیناسیون این افراد علیه هپاتیت A بسیار مهم است. پخت كامل غذا، پرهیز از مصرف ماهی نیم‌پخته، جوشاندن آب‌های مشكوك و ضدعفونی كردن سبزیجات خام از شاخص‌ترین راهكارهای نابودی ویروس هپاتیت A به‌شمار می‌رود. گفتنی است ویروس هپاتیت A تا مدتی می‌تواند در غذاهای اسیدی و حتی منجمد زنده بماند.
علائم بیماری هپاتیت E و راه‌های ابتلا به آن تا حدودی مشابه هپاتیت A است.
گرچه تفاوت‌هایی نیز وجود دارد؛ از جمله این‌كه هپاتیت E موجب سقط جنین در زنان می‌شود. همچنین خوك مخزن هپاتیت E است و لذا به غیر از اغذیه یاد شده، گوشت خوك نیز در انتقال بیماری دخیل است.
از طرفی، ویروس هپاتیت E مقاومت كمتری در برابر حرارت دارد.