ربات محموله‌رسان چیست و چگونه كار می‌كند؟

ربات محموله‌رسان چیست و چگونه كار می‌كند؟

شركت فورد یكی از معروف‌ترین خودروسازان جهان است كه افتخار ساخت اولین خودرو را نیز به نام خود ثبت كرده است. شركت فورد چند سالی است كه وارد حوزه رباتیك شده است. با این وجود، شاید تعجب كنید كه یكی از طرح‌هایی كه فورد به‌شدت دنبال می‌كند، خودروی بدون راننده نیست، بلكه رباتی است كه می‌تواند برای انتقال بسته‌ها و محموله‌های مختلف به كار رود. البته خودروسازان با ربات‌ها بیگانه نیستند. سال‌هاست كه از ربات‌های مختلف در جوشكاری و دیگر بخش‌های خط تولید محصولات در كارخانه‌های خودروسازی استفاده می‌شود. به هر حال، شركت فورد با این طرح قصد دارد محصولی بسازد كه دردسرهای ارائه محصول از فروشگاه یا هر جای دیگر به گیرنده در منزل را حل كند.

   پیك‌های غیر انسانی
ماجرای طراحی ابزارهای مختلف برای رساندن مرسولات به گیرندگان، داستان جدیدی نیست. چند سالی است شركت‌های بزرگی نظیر آمازون روی این طرح كار می‌كنند و دستاوردهایی هم داشته‌اند. 
پهپادهای ویژه آمازون كه قابلیت بلند‌كردن بسته‌های سبك را دارند و نیز ربات‌های چهارچرخ این شركت كه برای حمل بسته‌های سنگین‌تر كاربرد دارند، از جمله این موارد هستند. با این وجود، به نظر می‌رسد طرحی كه فورد دنبال می‌كند، كمی بلندپروازانه‌تر و البته كاربردی‌تر باشد.
   تركیب خودرو و ربات‌خودران
طرح شركت فورد برای ایجاد تحول در ارسال بسته توسط پیك‌های خودكار، دارای دو مولفه اصلی است كه یكی خودروی بدون راننده و دیگری نیز رباتی است كه بسته را از خودرو برداشته و به گیرنده تحویل می‌دهد.
این ربات، دیجیت (Digit) نام دارد. دیجیت روی دو پا راه می‌رود و نه تنها از لحاظ ظاهری، شباهت‌هایی با انسان دارد، بلكه نحوه راه رفتنش نیز مشابه ماست. دیجیت از ماده‌ای مستحكم و سبك ساخته شده و می‌تواند بسته‌هایی تا وزن ۱۸ كیلوگرم را به‌راحتی بلند كرده و حمل كند. دیجیت از توانایی‌های جالب دیگری نیز برخوردار است كه برای نمونه می‌توان به بالا و پایین رفتن از پله‌ها و راه رفتن در سطوح ناهموار اشاره كرد. دیجیت حتی در برخورد با موانع نیز واژگون نمی‌شود و می‌تواند بدون افتادن، تعادل خود را به سرعت به دست آورد. 
به‌این‌ترتیب، می‌توان از سرعت انتقال بسته و نیز سالم ماندن آن طی دوره انتقال اطمینان یافت.
یكی دیگر از قابلیت‌های دیجیت این است كه می‌تواند خود را تا كند. با وجود این‌كه دیجیت در حالت عادی ارتفاع و عرضی مشابه یك انسان و حتی بیشتر دارد، می‌تواند با تا شدن، فضای كمتری از خودروی بدون راننده را اشغال كند. به محض این‌كه خودروی بدون راننده به نزدیكی محل گیرنده رسید، ربات از آن پیاده شده و به سوی مقصد نهایی می‌رود.
وقتی یك خودروی بدون راننده، دیجیت را به مقصد نهایی رساند، اطلاعات مورد نیاز ربات را به‌صورت بی‌سیم برایش ارسال می‌كند كه شامل موقعیت دقیق گیرنده و نیز بهترین مسیر برای رسیدن به آن است.
دیجیت مجهز به لیدار است. لیدار (یا همان رادار نوری) این امكان را به ربات می‌دهد تا موانع مختلف موجود در مسیر را به خوبی شناسایی كند. 
دیجیت همچنین چند دوربین هم دارد و اگر با مانعی غیرمنتظره روبه‌رو شود، تصویری را به خودروی بدون راننده خود ارسال می‌كند تا رایانه موجود در خودرو، بهترین راه‌حل را ارائه دهد. این رایانه حتی می‌تواند این مساله را به سرورهای ابری خود ارسال و درخواست کمک کند. به این ترتیب، عملكرد دیجیت تا حد زیادی بر چابكی استوار است و لازم نیست خودش محاسبات پیچیده‌ای را برای مسیریابی انجام دهد.
یكی از مزایای مهم دیجیت، وزن اندك آن است كه نكته‌ای مهم برای طولانی‌تر شدن بازه عملكردش به شمار می‌رود. به‌این‌ترتیب، این ربات نیازمند انرژی چندان زیادی نخواهد بود و بهره‌وری بیشتری در طول روز خواهد‌داشت.
البته شاید از خود بپرسید كه آیا مشتریان حاضرند بسته‌هایشان را از یك پیك رباتیك تحویل بگیرند؟ واقعیت این است كه شاید قضاوت كردن در این زمینه كمی زود باشد. به هر حال، جامعه بشری به سمت افزایش بهره‌وری از طریق خودكارسازی پیش می‌رود و ربات‌ها بهترین ابزار برای این كار هستند. 
شاید همان‌طور كه خودروهای عرضه شده توسط شركت فورد با تردیدهایی از سوی خریداران روبه‌رو بودند و بسیاری از آنها همچنان اسب را ترجیح می‌دادند، دیجیت هم در ابتدا به این سرنوشت دچار شود!