پسر جوان كه در جریان درگیری خیابانی با ضربه چاقوی پسر 15 ساله نابینا شده بود، وقتی دادگاه حكم به قصاص چشم صادر كرد، ضارب را بخشید.
به گزارش خبرنگار جام‌جم، پاییز 92، گزارش یك نزاع دسته جمعی در شهر اندیشه در غرب استان تهران روی میز ماموران پلیس قرار گرفت. شاكی پرونده در طرح شكایت خود به ماموران گفت: «از چند وقت پیش به خاطر یك موضوع ناموسی با یكی از دوستانم درگیری داشتم. روز حادثه باز هم با هم درگیر شدیم و دیدم كه او به یكی دیگر از دوستان مشتركمان به نام میلاد زنگ زد و از او خواست برای دعوا به كمكش بیاید. میلاد از ما پنج سال كوچك‌تر است. او خیلی سریع خودش را به محل رساند و با من گلاویز شد و یكدفعه چاقویی از جیبش درآورد و به صورت من كوبید. بعد از انتقال به بیمارستان پزشكان تشخیص دادند كه چشم من باید تخلیه شود.»
به دنبال شكایت پسر جوان، میلاد تحت تعقیب قرار گرفت، اما خانواده‌اش اعلام كردند كه او متواری شده است. متهم یك‌سال بعد از ماجرا خودش را به ماموران معرفی كرد. پرونده در جریان رسیدگی قرار گرفت و با اعتراف میلاد به وارد كردن ضربه، در اولین رسیدگی رای الزام به پرداخت دیه صادر شد. اما شاكی به آن اعتراض كرد و روز گذشته پرونده بار دیگر در شعبه چهارم دادگاه كیفری یك استان تهران رسیدگی شد.
در ابتدای جلسه رسیدگی شاكی گفت: «میلاد من را اول جوانی نابینا كرده و من تقاضای قصاص عضو دارم.»
متهم در دفاع از خود گفت: «اتهامم را قبول دارم، اما پشیمانم. من فقط 15 سال داشتم كه به كانون رفتم. آنجا دچار مشكل روحی شدم و پرونده بیماری اعصاب و روان دارم. بعد با قرار وثیقه آزاد شدم، اما چون باز در محل با افراد درگیر می‌شدم، خانواده‌ام وثیقه را برداشتند و باز زندانی شدم. بعد از من برادرم هم به اتهام زورگیری به زندان افتاد. پدرم هم به اتهام حمل پنج كیلو شیشه به اعدام محكوم شده است. از دادگاه تقاضای تخفیف در مجازات دارم تا لااقل بتوانم در كنار مادر و برادر كوچك‌ترم باشم.»
دادگاه بعد از شنیدن دفاعیات متهم حكم قصاص چشم او را صادر كرد. بعد از اتمام جلسه دادرسی، مادر میلاد در راهروی دادگاه كیفری سراغ خانواده شاكی رفت و از آنها خواست به خاطر شرایط روحی میلاد او را ببخشند. التماس مادر میلاد باعث شد شاكی رضایت خود را اعلام كند.