جیمز جویس در نوفل‌لوشاتوی تهران

جیمز جویس در نوفل‌لوشاتوی تهران

خیلی‌‌ها معتقدند مهم‌ترین داستان‌نویسی كه جهان تا كنون به خود دیده، جیمز جویس ایرلندی بوده است.
این باور حتی تنها ناظر بر رمان «اولیس» او اعاده می‌شود، در حالی كه جویس، آثار درخشان دیگری هم نوشته است، از جمله «چهره مرد هنرمند در جوانی» كه حالا در یك نمایش ایرانی مورد اقتباس قرار گرفته است؛ نمایشی به همین نام كه مصطفی هرآیینی آن را نوشته و طراحی و كارگردانی كرده و از 3 آذر هر شب ساعت 18 در سالن صنوبر پردیس تئاتر شهرزاد در خیابان نوفل لوشاتو روی صحنه برده است. در این نمایش، ایمان صیاد برهانی و محمد برهمنی بازی می‌كنند.
هرآیینی كه این نمایش را پیشتر سال 91 نیز در تالار استاد انتظامی خانه هنرمندان اجرا كرده با خبرنگار هنرآنلاین درباره این نمایش به گفت‌وگو نشسته است.
در بخشی از این گفت‌وگو، او به رمان چهره مرد هنرمند در جوانی اشاره كرده و این‌كه نمایش‌اش، برداشتی از این رمان جیمز جویس است و گفته: پنج فصل این رمان با این نمایش روی صحنه می‌رود.  این نمایش بی‌كلام است و بیش از 60 صحنه و 24نقش دارد كه توسط دو بازیگر اجرا می‌شود. در این نمایشنامه از بخش‌هایی از دیالوگ‌های رمان جیمز جویس استفاده شده و فضای سیال ذهنی كه مختص این نویسنده ایرلندی است در این اثر رعایت شده است.  آثار جیمز جویس پیچیدگی خاصی دارد كه ما از دل آن به سادگی رسیدیم.
این كارگردان ضمن اشاره به این‌كه طنزی كه جیمز جویس در آثارش دارد در این نمایش نیز وجود دارد، گفته: فضای اجرایی این اثر مینی‌مال و بدون دكور است و نمایش برپایه بازی بازیگران و موسیقی پیش می‌رود. موسیقی و افكت نقش پررنگی در این اثر دارد و با یك گیتار به صورت زنده در طول نمایش نواخته می‌شود.
او خلاصه داستان نمایش چهره مرد هنرمند در جوانی را هم چنین توضیح داده: داستان این رمان اتوبیوگرافی از زندگینامه جیمز جویس از دو سالگی تا 20سالگی است. نویسنده روایت رمان را با ذهنیات استیون ددالوس ادغام كرد و روایتی از دوران كودكی، مدرسه و زمانی كه تحت تاثیر كلیسای كاتولیك قرار می‌گیرد و به فلسفه تازه‌ای از خودش می‌رسد، می‌پردازد. من به آثار جیمز جویس بسیار علاقه‌مندم و این رمان كه دراماتورژی، آداپته و به صورت كمرنگ ایرانیزه شده و به نمایشنامه تبدیل شده، دغدغه امروز جامعه ماست. او درباره اینکه تصیم گرفته این نمایش را بی‌کلام اجرا کند، گفت: این نگاه به دغدغه همان هشت سال پیش که تصمیم به اجرای این نمایش گرفتم بازمی‌گردد. یکی از دلایل این است که در نظر داشتم تمرکز روی بازی‌ها باشد، ضمن اینکه آثار جویس، خواننده را بسیار درگیر متن می‌کند و آثارش مملو از معما و چیستان است و از آنجا که این موضوع در رمان پررنگ و زیاد است به منظور اجرای صحنه‌ای به سمت مینی‌مال رفتیم و این پاردوکسِ حذف متن و دیالوگ بهتر به نظرم رسید. ضمن اینکه در این نمایش از گونه‎های نمایش آئینی سنتی همچون دیداری، شنیداری و بویایی بهره گرفته‌ایم.
هرآئینی در پایان صحبت‌هایش گفت: این نمایش به صورتی است که همه تماشاگران با آن ارتباط برقرار خواهند کرد اما افرادی که رمان را خوانده‌اند دریافت بهتری از این اثر خواهند داشت. با تمام پیچیدگی‌های رمان شاید اجرا به نظر مخاطب ساده بیاید که این مسئله به عمد بوده و تماشاگر باید این نمایش را با دید، پایه و اساس مینی‌مال ببیند. علاقه‌مندان به منظور تماشای این اثر می‌توانند بلیت آن را از سایت تیوال تهیه کنند.