وقتی آسیب شانه، والیبالیست‌ها را خانه نشین می‌كند
گیرافتادگی تاندون عضلات چرخاننده شانه عامل مهم دوری والیبالیست‌های حرفه‌ای از میادین ورزشی است. كسانی كه به صورت تفریحی و غیرحرفه‌ای والیبال بازی می‌كنند هم باید مراقب این آسیب و پارگی لبه غضروفی مفصل و تاندون‌های شانه باشند. مفصل بین كتف و ترقوه هم در ضربات شدید بالای سر بسیار آسیب‌پذیر است.
25 درصد والیبالیست‌ها مشكلات شانه را در طول زندگی حرفه‌ای خود تجربه كرده‌اند كه شایع‌ترین آسیب در آنها كشیدگی و التهاب تاندون عضلات چرخاننده سر شانه است كه به علت زدن سرویس‌ها و اسپك‌های پُرقدرت و مكرر می‌تواند بروز یابد. معاینه بالینی، سونوگرافی و ام‌آر‌آی از روش‌های تشخیص این آسیب است. این آسیب در صورتی كه تحت نظر فیزیوتراپیست ورزشی درمان نشود، می‌تواند مزمن شده و ماه‌ها موجب آزار ورزشكار شده یا به پارگی تاندون مذكور منجر شود.
این اختلال به علت تورم تاندون و گیر افتادن آن میان دو استخوان بازو و كتف ایجاد می‌شود و درد ناشی از آن در ناحیه سرشانه احساس می‌شود كه می‌تواند تیركشنده به بازو باشد و در موارد حاد شب‌هنگام مزاحم استراحت ورزشكار شود. به‌خصوص هنگام غلتیدن روی آن. در چنین مواقعی هنگام دور شدن بازو از بدن و بالا آوردن شانه، درد احساس می‌شود.
استراحت و دوری از تمرین، استفاده از یخ، داروهای ضد التهاب و فیزیوتراپی می‌تواند راهكارهای مناسبی برای بازگشت ورزشكار به میادین باشد. بنابراین فیزیوتراپیست به والیبالیست می‌آموزد كه چگونه با كشش صحیح و آرام عضلات، تورم و فشار وارده بر تاندون را كاهش داده و با تقویت عضلات ثبات‌دهنده كتف‌ها، این تاندون‌ها را در وضعیت عملكردی بهتری قرار دهد.
فیزیوتراپیست ورزشی همزمان با اضافه كردن تمرینات هوازی و حفظ آمادگی جسمانی ورزشكار از بروز صدمات روحی - روانی در وی جلوگیری كرده و طی درمان مداوم و بر اساس تست‌های پزشكی و فیزیكی زمان بازگشت او را به زمین مسابقه مشخص می‌كند. حضور مداوم فیزیوتراپیست در مراحل مختلف آسیب در كنار ورزشكار، اعتماد به نفس و امید به برگشت به ورزش حرفه‌ای را در وی تقویت و زمان دوری‌اش را از میادین ورزشی كوتاه می‌كند.
تنظیم زمان استراحت و ریكاوری به دنبال تمرین‌ها و مسابقات سخت، تقویت عضلات مركزی در ناحیه كمربند شانه‌ای، اصلاح وضعیت قرارگیری كتف‌ها نسبت به گردن و شانه، انجام تمرینات كششی و تقویتی عضلات این ناحیه و برنامه‌ریزی برای انجام مداوم این تمرینات از وظایف مهم فیزیوتراپیست ورزشی است كه می‌تواند از بروز چنین آسیب‌هایی در والیبالیست‌های حرفه‌ای پیشگیری كند.
به دنبال بروز این آسیب‌ها بر اساس وسعت ضایعه بین 72 ساعت تا سه هفته بی‌حركتی برای بیمار تجویز می‌شود، كه این بی‌حركتی از طریق آویزان كردن دست از گردن با كمك اسلینگ‌های شانه اعمال می‌شود. بلافاصله بعد از بی‌حركتی فیزیوتراپی آغاز خواهد شد و ورزش‌ها به مرور از ساده به سخت و قدرتی پیشرفت می‌كند. در ابتدا فیزیوتراپیست به‌تنهایی و بدون دخالت عضلات بیمار حركت را برای مفصل شانه اعمال می‌كند و كم‌كم حركت به صورت مشترك خود بیمار و درمانگر انجام می‌شود تا قادر به انجام مستقل حركت شود.
25 درصد والیبالیست‌ها مشكلات شانه را در طول زندگی حرفه‌ای خود تجربه كرده‌اند كه شایع‌ترین آسیب در آنها كشیدگی و التهاب تاندون عضلات چرخاننده سر شانه است كه به علت زدن سرویس‌ها و اسپك‌های پُرقدرت و مكرر می‌تواند بروز یابد. معاینه بالینی، سونوگرافی و ام‌آر‌آی از روش‌های تشخیص این آسیب است. این آسیب در صورتی كه تحت نظر فیزیوتراپیست ورزشی درمان نشود، می‌تواند مزمن شده و ماه‌ها موجب آزار ورزشكار شده یا به پارگی تاندون مذكور منجر شود.
این اختلال به علت تورم تاندون و گیر افتادن آن میان دو استخوان بازو و كتف ایجاد می‌شود و درد ناشی از آن در ناحیه سرشانه احساس می‌شود كه می‌تواند تیركشنده به بازو باشد و در موارد حاد شب‌هنگام مزاحم استراحت ورزشكار شود. به‌خصوص هنگام غلتیدن روی آن. در چنین مواقعی هنگام دور شدن بازو از بدن و بالا آوردن شانه، درد احساس می‌شود.
استراحت و دوری از تمرین، استفاده از یخ، داروهای ضد التهاب و فیزیوتراپی می‌تواند راهكارهای مناسبی برای بازگشت ورزشكار به میادین باشد. بنابراین فیزیوتراپیست به والیبالیست می‌آموزد كه چگونه با كشش صحیح و آرام عضلات، تورم و فشار وارده بر تاندون را كاهش داده و با تقویت عضلات ثبات‌دهنده كتف‌ها، این تاندون‌ها را در وضعیت عملكردی بهتری قرار دهد.
فیزیوتراپیست ورزشی همزمان با اضافه كردن تمرینات هوازی و حفظ آمادگی جسمانی ورزشكار از بروز صدمات روحی - روانی در وی جلوگیری كرده و طی درمان مداوم و بر اساس تست‌های پزشكی و فیزیكی زمان بازگشت او را به زمین مسابقه مشخص می‌كند. حضور مداوم فیزیوتراپیست در مراحل مختلف آسیب در كنار ورزشكار، اعتماد به نفس و امید به برگشت به ورزش حرفه‌ای را در وی تقویت و زمان دوری‌اش را از میادین ورزشی كوتاه می‌كند.
تنظیم زمان استراحت و ریكاوری به دنبال تمرین‌ها و مسابقات سخت، تقویت عضلات مركزی در ناحیه كمربند شانه‌ای، اصلاح وضعیت قرارگیری كتف‌ها نسبت به گردن و شانه، انجام تمرینات كششی و تقویتی عضلات این ناحیه و برنامه‌ریزی برای انجام مداوم این تمرینات از وظایف مهم فیزیوتراپیست ورزشی است كه می‌تواند از بروز چنین آسیب‌هایی در والیبالیست‌های حرفه‌ای پیشگیری كند.
به دنبال بروز این آسیب‌ها بر اساس وسعت ضایعه بین 72 ساعت تا سه هفته بی‌حركتی برای بیمار تجویز می‌شود، كه این بی‌حركتی از طریق آویزان كردن دست از گردن با كمك اسلینگ‌های شانه اعمال می‌شود. بلافاصله بعد از بی‌حركتی فیزیوتراپی آغاز خواهد شد و ورزش‌ها به مرور از ساده به سخت و قدرتی پیشرفت می‌كند. در ابتدا فیزیوتراپیست به‌تنهایی و بدون دخالت عضلات بیمار حركت را برای مفصل شانه اعمال می‌كند و كم‌كم حركت به صورت مشترك خود بیمار و درمانگر انجام می‌شود تا قادر به انجام مستقل حركت شود.
