در شرایط ویژه و سخت علی‌القاعده دولت‌ها باید تحرک ویژه از خود نشان بدهند. چون در سایه تحرکات و فعالیت بیشتر و فوق‌العاده است که می‌توان بر مشکلات فائق آمد و در عرصه معضلات موجود گره‌گشایی کرد.دو عامل جلوی تحرک ویژه را می‌گیرد و اجازه نمی‌دهد مسوولان و مدیران تحرک فوق‌العاده داشته باشند.یکی از این عوامل، تعلقات است. مدیری که درگیر مناسبات و تعلقات اقتصادی باشد موانع جدی بر سر راه فعالیت او در مسیر انجام وظایف ایجاد خواهد شد و او نمی تواند از تمام توان و ظرفیت خود برای انجام امور محوله استفاده کند. تعلقات از جنس اقتصادی بخشی از ذهن و زمان مسوولان را به خود مشغول می‌کند. از سوی دیگر زیاده‌خواهی‌ها هم یکی دیگر از موانع جدی بر سر راه مدیران و مسوولان است.
در شرایط کنونی، آمریکایی‌ها از هر شیوه‌ای برای به زانو درآوردن جمهوری اسلامی استفاده می‌کنند و تحریم‌های زیادی علیه ما وضع کرده‌اند. طبعا در چنین وضعیتی کشور نیز با مشکلاتی مواجه است و برای رفع این موانع و معضلات باید تلاش بیشتری صورت گیرد. ما باید با تحرک بیشتر این موانع را از جلوی راه برداریم و بتوانیم منافع ملی و مصالح عمومی را کاملا تامین کنیم. تلاش بیشتر البته مبتنی بر وجود دو ویژگی مهم به‌ویژه میان مدیران و مسوولان ماست.
 این دو   ویژگی جوانی و اعتقاد است که در این زمینه بسیار راهگشاست و مدیران را از آفات کم‌تحرکی باز می‌دارد. مدیر جوان از کارایی و تلاش بیشتری برخوردار است و از سوی دیگر مبانی اعتقادی هم باعث توجه مدیر نسبت به الزامات موجود خواهد شد. اعتقاد به مبانی اسلامی و همچنین رعایت قوانین جاری و پایبندی نسبت به این ملاحظات جلوی آفت‌های اخلاقی و سیاسی مدیران را می‌گیرد و موجب می شود فرد از مسیر مصالح جامعه خارج نشود. برخی مدیران ما به دلیل ضعف مبانی اعتقادی دچار لغزش‌های جدی در طول زمان شدند و اگر مبانی اعتقادی قوی داشتند، طبعا نتیجه کار بسیار متفاوت می‌شد.