معجزه پرینترهای سه بعدی در سفرهای فضایی
یکی از مهم‌ترین اتفاقات علمی هفته‌ای که گذشت پرتاب موفقیت‌آمیز کپسول دراگون حامل دو فضانورد با پرتابگر فالکن۹ شرکت اسپیس‌ایکس به سوی ایستگاه فضایی بین‌المللی بود. موتور راکت‌ها با طراحی بسیار پیچیده نیروی عظیم پیشران را تولید می‌کنند. در حال حاضر تک‌تک قطعات این موتورها با روش‌های معمول ساخت مثل ماشین کاری تولید می‌شوند و زمان زیادی صرف مونتاژ قطعات می‌شود.
اما چند شرکت آمریکایی و انگلیسی در تلاشند با استفاده از پرینترهای سه‌بعدی بخش زیادی از این موتورها را به‌صورت مونتاژ شده و آماده پرینت بگیرند. این به معنی حذف زمان مونتاژ و هزینه‌های تولید است. گزارش شده است در نمونه‌های تولیدی زمان ساخت موتورها با پرینت سه‌بعدی تا ۹۰ درصد و هزینه ساخت آنها تا ۵۰ درصد کاهش می‌یابد. جالب این است که با این روش، زمان تولید کل یک راکت تا ۶۰ روز کاهش پیدا کرده و این یعنی هر دوماه یک راکت آماده پرتاب است. برای پرینت این موتورهای بزرگ به پرینترهای بزرگ نیز نیاز است. پس چالش ساخت پرینترهای بزرگ نیز باید حل شود.
بدون شک برای ایلان ماسک، مالک اسپیس‌ایکس که با طرح‌های بلندپروازانه‌اش دنیا را شگفت زده کرده، پرینترهای سه‌بعدی ابزاری راهگشا و ایده‌آل است. ابزاری که می‌تواند قطعاتی با طراحی‌های پیچیده و خاص را تولید کند که پیش از این با روش‌های سنتی امکان تولیدشان مهیا نشده است. تحقق رویای سفر به فضا و رسیدن به مریخ، ابزارهای ساخت در خور چنین سرح‌های عظیمی را نیاز دارد. فالکن۹ و کپسول دراگون شرکت اسپیس ایکس هم از مزیت پرینترهای سه بعدی بی‌بهره نبود. محفظه احتراق فالکن۹ به صورت کامل با پرینتر سه‌بعدی و با آلیاژ پیشرفته اینکونل تولید شده است. البته بخش‌های دیگری هم ممکن است با پرینتر ساخته شده باشد که ما از آن بی‌خبر باشیم. این پیشرفت، شرکت اسپیس ایکس را نسبت به ساخت پرتابگرهایی که بتوانند چند بار استفاده شوند و دوباره به زمین برگردند مطمئن کرده است. تا قبل از پرتاب اصلی دراگون، اسپیس ایکس بارها پرتابگرهایی را که می‌توانستند بازگشت و فرود مجدد داشته باشند، آزمایش کرد و بدون شک موفقیت خود را در این ماجراجویی، مدیون فناوری‌های جدیدی مثل پرینترهای سه‌بعدی است. برای ایلان ماسک و ماجراجویان فضا، پرینترهای سه‌بعدی ابزارهایی هستند که امکان گشت و گذار ارزان و اقامت را در فضا فراهم می‌کند. جایی که فضانوردان می‌توانند پس از یک سفر شش ماهه برای رسیدن به سیاره سرخ، اقامتگاه‌های خود را با پرینترهای سه بعدی و با خاک مریخ درست کنند.
اما چند شرکت آمریکایی و انگلیسی در تلاشند با استفاده از پرینترهای سه‌بعدی بخش زیادی از این موتورها را به‌صورت مونتاژ شده و آماده پرینت بگیرند. این به معنی حذف زمان مونتاژ و هزینه‌های تولید است. گزارش شده است در نمونه‌های تولیدی زمان ساخت موتورها با پرینت سه‌بعدی تا ۹۰ درصد و هزینه ساخت آنها تا ۵۰ درصد کاهش می‌یابد. جالب این است که با این روش، زمان تولید کل یک راکت تا ۶۰ روز کاهش پیدا کرده و این یعنی هر دوماه یک راکت آماده پرتاب است. برای پرینت این موتورهای بزرگ به پرینترهای بزرگ نیز نیاز است. پس چالش ساخت پرینترهای بزرگ نیز باید حل شود.
بدون شک برای ایلان ماسک، مالک اسپیس‌ایکس که با طرح‌های بلندپروازانه‌اش دنیا را شگفت زده کرده، پرینترهای سه‌بعدی ابزاری راهگشا و ایده‌آل است. ابزاری که می‌تواند قطعاتی با طراحی‌های پیچیده و خاص را تولید کند که پیش از این با روش‌های سنتی امکان تولیدشان مهیا نشده است. تحقق رویای سفر به فضا و رسیدن به مریخ، ابزارهای ساخت در خور چنین سرح‌های عظیمی را نیاز دارد. فالکن۹ و کپسول دراگون شرکت اسپیس ایکس هم از مزیت پرینترهای سه بعدی بی‌بهره نبود. محفظه احتراق فالکن۹ به صورت کامل با پرینتر سه‌بعدی و با آلیاژ پیشرفته اینکونل تولید شده است. البته بخش‌های دیگری هم ممکن است با پرینتر ساخته شده باشد که ما از آن بی‌خبر باشیم. این پیشرفت، شرکت اسپیس ایکس را نسبت به ساخت پرتابگرهایی که بتوانند چند بار استفاده شوند و دوباره به زمین برگردند مطمئن کرده است. تا قبل از پرتاب اصلی دراگون، اسپیس ایکس بارها پرتابگرهایی را که می‌توانستند بازگشت و فرود مجدد داشته باشند، آزمایش کرد و بدون شک موفقیت خود را در این ماجراجویی، مدیون فناوری‌های جدیدی مثل پرینترهای سه‌بعدی است. برای ایلان ماسک و ماجراجویان فضا، پرینترهای سه‌بعدی ابزارهایی هستند که امکان گشت و گذار ارزان و اقامت را در فضا فراهم می‌کند. جایی که فضانوردان می‌توانند پس از یک سفر شش ماهه برای رسیدن به سیاره سرخ، اقامتگاه‌های خود را با پرینترهای سه بعدی و با خاک مریخ درست کنند.
