خورشید بی‌غروب خراسانمان سلام
 یا حضرت رئوف، شه مهربان سلام
وقتی ز سمت مشرق‌تان عشق می‌وزد
گل می‌كند هرآینه بر هر دهان سلام
آنچه خواندید بخشی از شعر محمدرضا وحید‌زاده است برای امام رضا (ع).شاعران اهل بیت بر این باورند که شعر گفتن برای معصومین (ع) توفیق می‌خواهد؛ همان‌گونه که زیارت ایشان توفیقی است که باید نصیبت شود.با این شاعر در روز زیارتی امام رضا (ع) هم‌صحبت شدیم تا از حال و هوای «امام‌رضا»یش برایمان بگوید. وحید‌زاده می‌گوید: یادم هست، مدتی بود که به دلایلی توفیق نشده بود به زیارت امام رضا (ع) بروم. وقتی اسباب زیارت و سفر به مشهد مهیا شد، آنقدر ذوق‌زده بودم که از همان زمانی که شروع به بستن چمدان کردم، کلمات هم در ذهنم چیده شد و این شوق تا راه‌آهن و بعد تا رسیدن به مشهد ادامه یافت و این شعر را نوشتم.  این شاعر درباره اولین مواجهه‌‌اش با حرم‌امام‌رضا(ع) و خاطره‌ای که از زیارت به‌یاد دارد، می‌گوید: رفتن به زیارت امام رضا (ع) یکی از کارهایی بود که پدرم باب کرد.از بچگی و از زمانی که یادم می‌آید باید حداقل سالی یکبار به زیارت می‌رفتیم. پدرم شغل آزاد داشت و چنین نبود که درآمدش همیشگی و تقریبا ثابت باشد، با این‌همه زیارت سالانه برقرار بود. رسیدن به حرم بهترین فصل این سفرها بود. بچه بودم و کنار پدر و مادر لذتی داشت در جوار امام رضا (ع). بچه بودیم و صحن‌ها بزرگ و ما این اجازه را داشتیم که با بچه‌های زائران دیگر بازی کنیم. پدر و مادر هم کاری به بازی ما نداشتند. شاید به همین دلیل است که تجربه خوشی از زیارت در ذهنم مانده و الان که خودم پدر دوفرزند  هستم هر زمان به زیارت می‌رویم تلاش می‌کنم بچه‌هایم همان حس خوب را تجربه کنند. از وحیدزاده می‌پرسم، کدام وقت حرم را بیشتر دوست دارید؛ روز یا شب؟ می‌گوید: همه وقت حرم خوب است. هر زمانش حال و هوایی خاص خودش را دارد. گاهی شب در حرم بوده‌ام و گاهی سحر. برخی اوقات ظهر یا دم غروب، از همه این اوقات لذت برده‌ام. هر‌زمان از روز و شب حرم گونه‌ای ویژه‌ است.گاهی آرام است و خلوت، گاهی شلوغ و پر سر و صدا؛ اما همه‌اش خوب است. درباره طلبیدن از این شاعر می‌پرسم، این که باید بطلبد تا راهی شوی، می‌گوید: اگر طلبیده نشوی که به راه نمی‌زنی. اول باید مانوس شوی و انس بگیری، دل به دل آقا بدهی و مشتاق باشی. اگر این‌گونه باشی به وقتش طلبیده می‌شوی. بارها برای خودم این اتفاق افتاده.دلتنگ که شده‌ام، سفر خودش جور شده، گاهی شبیه معجزه بوده.سفر اربعین و زیارت حرم ‌سیدالشهدا را از امام رضا (ع) طلبیدم که مرحمت کردند. وقتی با این نیت و این حاجت به حرم امام‌حسین (ع) می‌رسی، دلت پر می‌زند برای حرم امام رضا (ع) .حال عجیبی است و آن وقت است که زیارت امام‌حسین (ع) حال خاصی دارد،‌خیلی خاص. می‌گویم کرونا محدودیت‌هایی را به وجود آورده در این شرایط. چگونه می‌توان از دور به آقا سلام داد و زیارتش کرد؟ می‌گوید: خود همین غربت و دلتنگی هم جوری زیارت است.حالاست که قدر امام را بیشتر می‌دانیم