خدا از پول قوی‌تر است
مسعود اسکویی، تحلیلگر قدیمی رادیو که سال‌هاست فوتبال گزارش می‌کند درباره شادی مردم می‌گوید: وقتی تیمی از کشورمان در مسابقات خارجی بازی می‌کند، نماینده کشورمان است و برایمان حکم تیم ملی را دارد. در این مسابقات چهار تیم داشتیم که فقط پرسپولیس توانست بالا برود. شادی ملی برای برد این تیم مقابل النصر به دلیل رفتار غیرحرفه‌ای سعودی‌ها بود. آنها از هر ترفندی برای زمین زدن پرسپولیس استفاده کردند.حرکت آل‌کثیر مقابل پاختاکور، حرکت ناشایست یا نژادپرستانه‌ای نبود. قبل از این مسی این حرکت را انجام داده بود که نه جریمه شد و نه تحریم.
از ای‌اف‌سی باید بپرسیم برداشت شما از حرکت آل‌کثیر چه بود؟ به نظرتان توهین است به آسیای شرقی؟ هنوز که معلوم نیست پرسپولیس به شرق آسیا برسد یا نه؟ هنوز یک مسابقه دیگر باقی مانده! این نفوذ سعودی‌ها بود که تصمیم گرفتند هرجور شده آل‌کثیر را از بازی حذف کنند. اما دیدیم جانشین‌اش به زمین آمد و گل زد. تیم را ده نفره کردند و به پنالتی کشاندند، هر کاری از دستشان برمی‌آمد برای شکست پرسپولیس انجام دادند، اما خواست خدا و همت بازیکنان بود که پیروز شدند. شادی مردم دو دلیل داشت؛ اول رسیدن پرسپولیس به بازی نهایی آسیا و دوم پیروزی ایران بر سعودی‌ها. کشورهای خلیج‌فارس میانه‌شان با ما خوب نیست و معمولا تلاش می‌کنند تیم‌های ما شکست بخوردند و به فینال نرسند و سعودی‌ها بدتر از همه هستند، اما این‌بار کارشکنی‌شان به جایی نرسید.
سعودی‌ها و عرب‌ها باید تا حالا فهمیده باشند که نباید سر به سر ایرانی جماعت بگذارند و آنها را غیرتی کنند، چون در این شرایط آنها هر کاری می‌کنند تا پیروز شوند. در بازی شنبه‌شب در دقایق پایانی واقعا پای بازیکنان ایرانی رمق نداشت.120دقیقه دویده بودند اما نکته این بود که تصمیم گرفته بودند پیروز شوند. اگر این بازی بیشتر از این هم طول می‌کشید باز هم پیروز می‌شدند، چون می‌خواستند آن حال بد و اشک سرمربی تیم النصر را در آخر بازی ببینند که دیدند و دیدیم و شادی کردیم، چون به ناحق تیم پرسپولیس را اذیت کردند و اشک عیسی آل‌کثیر را درآوردند، اشکی که به اشک شادی تبدیل شد.




تیمی به نام ایران
رضا جاودانی، گزارشگر و مجری قدیمی تلویزیون درباره شادی و همدلی که ورزش باعث آن می‌شود، می‌گوید: برنده شدن در ورزش حس برتری به آدم‌ها می‌دهد که کم‌نظیر است.گاهی این شادی در حد تیم‌های باشگاهی است و گاهی شکل ملی به خود می‌گیرد. در این شرایط همه مردم فارغ از هر رنگ و باشگاهی در کنار هم شادی می‌کنند برای هدفی بزرگ‌تر که کشور است.
استقلال و پرسپولیس دو تیمی‌اند که طرفداران زیاد و سرسختی دارند که در بازی‌های داخلی طرفداران هر تیم روی باشگاه خود متمرکز می‌شوند، اما در بازی پرسپولیس و النصر اتفاقی که افتاد به مردم نشان داد برابر وجود ندارد، آن‌هم نه از نظر تکنیکی بلکه از این جهت که تیم النصر از همه امکانات مالی و اقتصادی خود به میدان آمد تا پرسپولیس را زمین بزند. در این شرایط مردم دیگر برایشان تیم مهم نیست، مهم برنده شدن تیم کشورمان است حالا می‌خواهد هر تیمی باشد که به مصاف تیم خارجی می‌رود. برنده شدن تیم پرسپولیس مقابل النصر، برنده شدن یک ملت بود برای همین شادی عمیق و بزرگ شد. مردم با این شادی نشان دادند شاید کشورمان در مسائل اقتصادی و اجتماعی نوساناتی داشته باشد، اما وقتی حریف از ابزارهای غیرورزشی برای برنده شدن استفاده می‌کند، مساله حیثیتی می‌شود و مردم دیگر رنگ و باشگاه نمی‌شناسند، همه یک تیم می‌شوند، تیمی به نام ایران. این را هم بگویم که مردم کشور ما در شادی‌های فوتبالی بسیار با فرهنگ هستند. شنبه‌شب مردم زیادی در سراسر ایران به خیابان‌ها آمدند، اما نه تخریبی صورت گرفت و نه خشونتی را شاهد بودیم. مردم برای ساعاتی به خیابان آمدند، شادی کردند و دوباره به خانه برگشتند اما در کشورهای اروپایی می‌بینیم بعد از شادی‌های فوتبالی خسارت‌های زیادی به وجود می‌آید و مثلا مغازه‌هایی تخریب می‌شود که صاحب آن هیچ دخلی در برد و باخت نداشته است.
این را هم اضافه کنم که پیروزی پرسپولیس نشان داد اگر ساز‌و‌کار تیم‌های دیگر لیگ هم درست و خوب باشد آنها هم می‌توانند پیروزی‌های خوبی کسب کنند. فرمولی که در پرسپولیس اجرا و ختم به پیروزی شد می‌تواند برای استقلال هم جواب دهد. با همه اینها به نظرم پیروزی پرسپولیس مقابل النصر و شادی ملی‌ای که به وجود آمد، دهن‌کجی بزرگی بود به همه آنها که تصور می‌کنند می‌توانند با پول همه چیز را بخرند حتی توانمندی و غیرت بازیکنانی را که نماینده کشورمان بودند.