یکی از گروه‌های اجتماعی درهرجامعه ای پیران هستند که ضروری است به این گروه‌ها توجه مضاعف شود.
تأملی بر روند تغییرات جمعیتی در دنیا و ایران نشان می‌دهد موضوع سالمندی گرچه نشانه‌ای از موفقیت کشورها در حوزه‌های بهداشتی است، اما اگر تدبیر نشود، می‌تواند به یک چالش جدی تبدیل شود. در سوره بنی‌اسرائیل در قرآن مجید در خصوص اهمیت توجه و تکریم این عزیزان توصیه‌شده است که «و خدای تو حکم فرموده که جز او را نپرستید و درباره پدر و مادر نیکویی کنید و چنان‌که یکی از آنها یا هر دو در نزد تو پیر و سالخورده شوند (که موجب رنج و زحمت تو باشند) زنهار کلمه‌ای که رنجیده‌خاطر شوند مگو و بر آنها بانگ مزن و آنها را از خود مران و با ایشان به اکرام و احترام سخن‌گو.»
به همین دلیل تکریم سالمندان باید موردتوجه قرار گیرد، موضوعی که دربند 9 سیاست‌های کلی جمعیت هم برآن چنین تأکید شده است: «فرهنگ‌سازی برای احترام و تکریم سالمندان و ایجاد شرایط لازم برای تأمین سلامت و نگهداری آنان در خانواده و پیش‌بینی سازوکار لازم برای بهره‌مندی از تجارب و توانمندی‌های سالمندان در عرصه‌های مناسب.»
حال باکمی تأمل بر آنچه اطرافمان می‌گذرد، متوجه می‌شویم مو‌سپیدان جایگاه قبلی را در خانواده و جامعه ندارند که دلایل متعددی دارد.
یادم می‌آید کوچک‌تر که بودم هنگامی‌که برای مادربزرگ یا دیگر پیران روستایم کاری می‌کردم از آوردن یک لیوان آب یا کیسه کشیدن پشت یک پیرمرد در حمام عمومی روستا و... این عبارت را بارها می‌شنیدم که پیر شوی انشاءا ...
چقدر دعای قشنگی بود، چون پیران جایگاه و پایگاه خاصی درخانواده و محله و درجامعه داشتند.حریم‌شان حفظ می شد و نقش پیران در افزایش مشارکت اجتماعی،
میانجیگری و ایجاد صلح و سازش، انتقال عناصر فرهنگی، ارتباط
بین نسلی و ... حائز اهمیت بود.
تاکید پیامبر اکرم(ص) براین که وجود پیران موجب برکت و افزایش نعمت درخانواده و جامعه
می‌شود، خود گویای ضرورت توجه به این عزیزان و کارکردهای حضور
پیران است.
بیاییم در روابط بین فردی حرمت‌شان را حفظ کنیم، احوال‌شان را جویا شویم، حمایت‌های عاطفی خود را از آنان دریغ نکنیم و باور کنیم بسیاری از پیران دور و بر مان نیازی به پول ما ندارند، اما نیازمند توجه و احترام ما هستند.
اگر امروز پیران خود را تکریم کنیم، فردا همین رفتار را با ما خواهند کرد. البته عکس آن هم صادق است. پس تلاش کنیم عزت نفس سالمندان حفظ شود.