«ونگارد» و جکی‌چان نتوانستند انتظارات را برآورده کنند
اکشن‌کاری بدون سود
گونه اکشن همیشه جزو گونه‌های موفق و پولساز صنعت سینما و جدول گیشه نمایش بوده و هر ساله تعداد زیادی از محصولاتی که روی پرده سینما می‌روند، داستان‌هایشان را به زبانی اکشن و پرتحرک بیان می‌کنند. همگان روی این نکته متفق‌القول هستند که فیلم‌های حادثه‌ای با موفقیت امتحان خود را در بین عموم تماشاگران پس داده و از قبل می‌توان روی موفقیت بالای مالی‌شان در زمان اکران عمومی حساب کرد. «ونگارد» هم در همین چارچوب تولید شده است. نه تنها هالیوود که صنعت سینمای دیگر کشورهای جهان هم با این امید محصولات اکشن خود را آماده نمایش عمومی می‌کنند که شاهد فروش بالای آنان در جدول گیشه نمایش باشند. اما آیا جکی چان که زمانی قهرمان اکشن موفق بسیاری از محصولات هالیوودی و چینی بود، در سن 66 سالگی هم می‌تواند همچنان همان موقعیت ممتاز گذشته را داشته باشد و انبوه تماشاگران را به داخل سالن‌های تاریک سینما بکشاند؟
ونگارد با حال و هوای ماجراجویانه و تا حدودی دلهره‌آورش، توسط استنلی تونگ هنگ‌کنگی‌تبار کارگردانی شده‌است. گرچه در تبلیغات فیلم از جکی چان به‌‌عنوان بازیگر اصلی آن اسم برده می‌شود، اما چنین نیست. او در کنار چند بازیگر جوان سینمای چین، بیشتر در نقشی مکمل ظاهر شده تا نقش اصلی. بقیه بازیگران فیلم که در چین و شرق دور محبوبیت و شهرت دارند، برای تماشاگران غیرچینی چندان آشنا نیستند. این اکشن ماجراجویانه که در آن اثری از شوخ‌طبعی‌ها و کمدی بازی‌های چان نیست، ششمین همکاری مشترک او با تونگ به حساب می‌آید. اگر همکاری‌های پیشین همچون «غرش در برونکس» و «کونگ‌فو یوگایی» تبدیل به فیلم‌هایی بسیار پرفروش شدند، همکاری آخر این دو نتوانسته حتی نیمی از آن موفقیت‌ها را تکرار کند.
البته شاید ویروس کرونا هم در این رابطه بی‌تاثیر نبوده باشد. برای اکران عمومی ونگارد در تاریخ 25 ژانویه تدارکات زیادی دیده‌شده بود. اما شیوع کرونا و تعطیلی سالن‌های نمایش، زمان اکران عمومی این یکی را هم تغییر داد و به تعویق انداخت. نمایش عمومی ونگارد در 30 سپتامبر در چین و 20نوامبر در آمریکای شمالی، نتوانست تعداد زیادی از تماشاگران خانه‌نشین وحشت‌زده از کرونا را به داخل سالن‌های نمایش بکشاند. در حالی که رقم هزینه‌های تولید فیلم به صورت رسمی اعلام نشده است، فروش کلی آن در چین و آمریکا و بقیه کشورهای دنیا به 50 میلیون دلار رسید.
سازندگان ونگارد روی موفقیت بین‌المللی محصول خود حساب زیادی باز کرده بودند. آنها از مکان‌های مختلف و جذاب نقاطی چون امارات عربی متحده، هند و لندن برای سکانس‌های اکشن خود استفاده کردند و انتظار داشتند شبیه محصولات هالیوودی، اکران عمومی فیلمشان همان موفقیت محصولات هالیوودی را تکرار کند. در یکی از صحنه‌های اکشن که در دبی فیلمبرداری می‌شد، جکی چان به‌شدت جراحت برداشت و به صورت تیتر اول رسانه‌های عربی درآمد. در داستان فیلم، چان رئیس یک سازمان مخفی امنیتی به نام ونگارد است که وظیفه مقابله با نیروهای شرور بین‌المللی را دارند. اما خیلی زود، خود این سازمان به‌صورت هدف یکی از همین گروه‌های تروریستی درمی‌آید و برای حفظ جایگاه خود، مجبور به مقابله‌ای سنگین با نیروهای منفی داستان می‌شود.
با آن‌که صحنه‌های اکشن فیلم خیلی خوب کار شده است، اما داستان ضعیف فیلم مورد انتقاد فراوانی قرار گرفت و در مجموع نتوانست نظر مثبت منتقدان را به خود جلب کند. از سوی دیگر، فیلم اعتراض فراوان طرفداران جکی چان را هم به همراه داشت. آنها با این تصور راهی سالن‌های سینماها شدند که فیلمی از بازیگر مورد علاقه‌شان تماشا کنند. اما در کمال تعجب متوجه شدند او نقش چندانی در رویدادهای داستان ندارد و به عبارتی، فقط شبح او در ونگارد حضور دارد! این در حالی است که نزدیکان بازیگر او را به‌خاطر این که در 66 سالگی هنوز حرف اول را در بین هم‌نسلان خود و نسل‌های جدیدتر بازیگران گونه اکشن می‌زند، مورد تحسین قرار دادند. به باور آنان، هنوز هم بازیگر اکشن کار دیگری را نمی‌توان مثال زد که مثل چان اجرای بدلکاری‌های سخت و خطرناک فیلم‌هایش را به‌عهده بگیرد.
استنلی تونگ در مصاحبه‌ای با چاینادیلی به نکته‌ای اشاره می‌کند که شاید توضیح‌دهنده عدم موفقیت کلان مالی ونگارد باشد: «گونه‌ای که من و جکی در آن تخصص و تجربه داریم، گونه کمدی اکشن است. خیلی خوب می‌دانیم و در این نوع فیلم‌ها چه‌کار باید بکنیم. تماشاگران هم از جکی همین انتظار را دارند. آنها دوست دارند زمان انجام کارهای اکشن خود، نمک و شوخ‌طبعی را به صحنه بیفزاید تا آنها لذت بیشتری ببرند. فکر می‌کردم بعد از چند تجربه موفق در کمدی اکشن، هر دوی ما به شکوفایی بیشتری رسیده و می‌توانیم نوع دیگری از اکشن را تجربه کنیم. اما تجربه‌ها همیشه مثبت و دلخواه نیستند و جواب لازم را نمی‌دهند. زمانی که بروس لی مرد، بسیاری تلاش کردند از او تقلید کرده و راه او را بروند. اما هیچ‌یک از آنها موفق نشدند. جکی چان توانست به موفقیت بالایی برسد، زیرا انتخاب کرد که خودش باشد و راه خودش را برود. حالا هم خیلی‌ها تلاش دارند از جکی تقلید کنند. این اشتباه است. بازیگران جوان گونه اکشن باید راه خود را پیدا کنند و خودشان باشند.»
سازندگان ونگارد به‌دنبال آن بودند که آن را تبدیل به یک مجموعه فیلم سینمایی دنباله‌دار کنند. اما در حال حاضر مشخص نیست هنوز تمایلی برای انجام این کار دارند یا نه!
البته شاید ویروس کرونا هم در این رابطه بی‌تاثیر نبوده باشد. برای اکران عمومی ونگارد در تاریخ 25 ژانویه تدارکات زیادی دیده‌شده بود. اما شیوع کرونا و تعطیلی سالن‌های نمایش، زمان اکران عمومی این یکی را هم تغییر داد و به تعویق انداخت. نمایش عمومی ونگارد در 30 سپتامبر در چین و 20نوامبر در آمریکای شمالی، نتوانست تعداد زیادی از تماشاگران خانه‌نشین وحشت‌زده از کرونا را به داخل سالن‌های نمایش بکشاند. در حالی که رقم هزینه‌های تولید فیلم به صورت رسمی اعلام نشده است، فروش کلی آن در چین و آمریکا و بقیه کشورهای دنیا به 50 میلیون دلار رسید.
سازندگان ونگارد روی موفقیت بین‌المللی محصول خود حساب زیادی باز کرده بودند. آنها از مکان‌های مختلف و جذاب نقاطی چون امارات عربی متحده، هند و لندن برای سکانس‌های اکشن خود استفاده کردند و انتظار داشتند شبیه محصولات هالیوودی، اکران عمومی فیلمشان همان موفقیت محصولات هالیوودی را تکرار کند. در یکی از صحنه‌های اکشن که در دبی فیلمبرداری می‌شد، جکی چان به‌شدت جراحت برداشت و به صورت تیتر اول رسانه‌های عربی درآمد. در داستان فیلم، چان رئیس یک سازمان مخفی امنیتی به نام ونگارد است که وظیفه مقابله با نیروهای شرور بین‌المللی را دارند. اما خیلی زود، خود این سازمان به‌صورت هدف یکی از همین گروه‌های تروریستی درمی‌آید و برای حفظ جایگاه خود، مجبور به مقابله‌ای سنگین با نیروهای منفی داستان می‌شود.
با آن‌که صحنه‌های اکشن فیلم خیلی خوب کار شده است، اما داستان ضعیف فیلم مورد انتقاد فراوانی قرار گرفت و در مجموع نتوانست نظر مثبت منتقدان را به خود جلب کند. از سوی دیگر، فیلم اعتراض فراوان طرفداران جکی چان را هم به همراه داشت. آنها با این تصور راهی سالن‌های سینماها شدند که فیلمی از بازیگر مورد علاقه‌شان تماشا کنند. اما در کمال تعجب متوجه شدند او نقش چندانی در رویدادهای داستان ندارد و به عبارتی، فقط شبح او در ونگارد حضور دارد! این در حالی است که نزدیکان بازیگر او را به‌خاطر این که در 66 سالگی هنوز حرف اول را در بین هم‌نسلان خود و نسل‌های جدیدتر بازیگران گونه اکشن می‌زند، مورد تحسین قرار دادند. به باور آنان، هنوز هم بازیگر اکشن کار دیگری را نمی‌توان مثال زد که مثل چان اجرای بدلکاری‌های سخت و خطرناک فیلم‌هایش را به‌عهده بگیرد.
استنلی تونگ در مصاحبه‌ای با چاینادیلی به نکته‌ای اشاره می‌کند که شاید توضیح‌دهنده عدم موفقیت کلان مالی ونگارد باشد: «گونه‌ای که من و جکی در آن تخصص و تجربه داریم، گونه کمدی اکشن است. خیلی خوب می‌دانیم و در این نوع فیلم‌ها چه‌کار باید بکنیم. تماشاگران هم از جکی همین انتظار را دارند. آنها دوست دارند زمان انجام کارهای اکشن خود، نمک و شوخ‌طبعی را به صحنه بیفزاید تا آنها لذت بیشتری ببرند. فکر می‌کردم بعد از چند تجربه موفق در کمدی اکشن، هر دوی ما به شکوفایی بیشتری رسیده و می‌توانیم نوع دیگری از اکشن را تجربه کنیم. اما تجربه‌ها همیشه مثبت و دلخواه نیستند و جواب لازم را نمی‌دهند. زمانی که بروس لی مرد، بسیاری تلاش کردند از او تقلید کرده و راه او را بروند. اما هیچ‌یک از آنها موفق نشدند. جکی چان توانست به موفقیت بالایی برسد، زیرا انتخاب کرد که خودش باشد و راه خودش را برود. حالا هم خیلی‌ها تلاش دارند از جکی تقلید کنند. این اشتباه است. بازیگران جوان گونه اکشن باید راه خود را پیدا کنند و خودشان باشند.»
سازندگان ونگارد به‌دنبال آن بودند که آن را تبدیل به یک مجموعه فیلم سینمایی دنباله‌دار کنند. اما در حال حاضر مشخص نیست هنوز تمایلی برای انجام این کار دارند یا نه!
