موقعی که کلیت یک سریال پر از ایراد است، این مساله به سایر بخش‌های سریال نیز تسری پیدا می‌کند. البته در میان سریال‌ها ‌گاه کارهای باکیفیتی تولید می‌شود که کارگردان برای سایر مسائل فنی و تکنیکال کار و از جمله چهره‌پردازی اهمیت قائل است.
هرچه توجه به امور تکنیکی زمینه‌ساز تولید یک‌ سریال بیشتر باشد مسلما آن سریال کیفیت بالاتری خواهدداشت. در صنعت سریال‌سازی تفکیکی بین اجزای مختلف یک کار قائل نمی‌شوند و تلاش بر این است که همه امور از نگارش تا کارگردانی، فیلمبرداری، چهره‌پردازی، بازیگری، صدابرداری، تدوین و... با بالاترین کیفیت ارائه شود. در میان سریال‌هایی که از تلویزیون روی آنتن می‌روند سریال‌هایی هست که کیفیت تولیدشان همگن است و سعی می‌کنند کم و بیش به پشت‌صحنه هم اهمیت دهند؛ طبیعی است این سریال‌ها در حالت نهایی بسیار جذاب‌تر خواهندبود. متاسفانه برخی سریال‌ها را هم داریم که حتی امور اصلی را هم جدی نمی‌گیرند مثلا خط داستانی آنها فاصله زیادی با واقعیت‌های زندگی مردم دارد. در این سریال‌ها دیگر نمی‌شود انتظار داشت مثلا بر چهره‌پردازی دقت و وسواس به خرج دهند. باید نگاه حرفه‌ای را بر تولید همه‌جور سریالی حاکم کرد تا در سایه آن بتوان سریال‌هایی را تولید کرد که بشود در درازمدت هم آنها را در جدول پخش برنامه‌ها قرار داد. این‌که سریال‌های طنز را پر از لودگی می‌کنند و کیفیت لازم را ندارند، واقعا قابل‌قبول نیست. این‌که چون کار طنز است گریم شخصیت را جدی نمی‌گیرند مخاطب را پس می‌زند. سطحی‌بودن کار است که باعث می‌شود با دیدن سریال فقط وقت مخاطب پر شود و مخاطب به هیچ نکته و درک تازه از محیط دور و بر و اجتماعش دست پیدا نکند. الان مردم طور دیگری زندگی می‌کنند که باید در سریال‌های تلویزیونی دیده‌شود. باید چهره‌پردازی شخصیت‌ها ملهم از جامعه باشد و فاصله‌ای نباشد میان سریال و مردم.