صبحانه در استودیو 21

استودیو 21 شبکه دو هر روز صبح میزبان جوانان باانگیزه و پرانرژی و البته سحرخیزی است که با کلی هیجان در ساعات ابتدایی روز خود را برای پخش برنامه صبحگاهی «در انتهای الوند» آماده می‌کنند.
روزی که ما برای گزارش از این برنامه به استودیو رفتیم، حبیب‌ا... حامدیان با همان لبخند همیشگی‌اش حرکات ورزشی را برای بیننده‌ها روی آنتن انجام می‌داد و یکی دو نفر از عوامل هم با دقت به حرکات او نگاه می‌کردند.
استودیو تقریبا وسیع است و به همین دلیل فضا برای چهار فیلمبردار و دوربین‌هایشان مناسب است. آنها به‌راحتی دوربین‌ها را با دستور کارگردان حرکت می‌دهند. در این استودیو برنامه‌های بسیاری ساخته می‌شود و در ساعات مختلف روی آنتن می‌روند. به همین دلیل همیشه بخشی از دکور برنامه‌های دیگر در گوشه و کنار استودیو دیده می‌شود.
در کنار استودیو پله‌هایی قرار دارد که در انتهای آن اتاق رژی هست و تهیه‌کننده و صدابردار و همکارانشان در این اتاق مستقر هستند. همین‌طور که ما در حال بازدید از استودیو هستیم، مجری‌ها برای بخش دیگری از برنامه آماده می‌شوند. مهربانی و یحیایی دو جوان باانرژی هستند که مدام در پشت صحنه با هم شوخی می‌کنند. در هر بخش از برنامه یکی از مجری‌ها با کارشناس و مهمان گفت‌و‌گو می‌کند. در میان برنامه و زمانی که آگهی یا آیتم تولیدی پخش می‌شود، مجریان با هم کلی شوخی و کل‌کل می‌کنند و همین انرژی را به عوامل پشت صحنه هم منتقل می‌کنند.
هر کدام از مهمان‌ها و کارشناسان هم که وارد برنامه می‌شوند و مبحثی را آغاز می‌کنند، بچه‌های پشت دوربین با دقت به مباحث آنها گوش می‌دهند.
بخش‌های مختلف برنامه طبق برنامه‌ریزی پخش می‌شود و پس از پایان و خداحافظی مجری‌ها همه در اتاق مهمان به صرف یک صبحانه سالم و بهداشتی دعوت می‌شوند.




نوستالژی‌های شبکه 2 برای من

 حامد مهربانی یکی از مجریان جوان این برنامه است که درباره فعالیت‌هایش در زمینه اجرا می‌گوید: این برنامه از زمستان 1398 آغاز شد و من هم از ابتدا با برنامه همراه شدم و یکی از مجریان برنامه بودم. البته پیش از این اجرای برنامه در شبکه چهار را به‌عهده داشتم و مدتی است تهیه‌کنندگی و کارگردانی برنامه «بی‌چارچوب» را در شبکه چهار با اجرای جواد مولانیا دارم.
وی در ادامه درباره ویژگی‌های در انتهای الوند عنوان می‌کند: اجرای زنده صبحگاهی هر روز واقعا کار مشکل ولی تجربه جالبی است. اتفاقا در دوران سختی هم این برنامه آغاز شد. دقیقا با شیوع کرونا در کشور برنامه روی آنتن رفت و به‌هر حال سختی‌ها و استرس‌های خودش را داشت اما یکی از دلایلی که باعث شد با همه سختی‌هایی که وجود داشت به این کار ادامه بدهم این بود که تیم این برنامه از دوستان من هستند که سال‌هاست همکاریم و تجربیات خوبی در این زمینه داریم و به نظرم خیلی در یک برنامه تلویزیونی این شناخت و رفاقت تاثیرگذار است. نکته بعدی حس خوبی است که من به برنامه صبحگاهی و به‌خصوص شبکه دو از دوران کودکی داشتم و خیابان الوند برایم نوستالژی دارد. همچنین ساختمانی که در آن هستیم اولین ساختمانی است که در این مکان ساخته شده و حس‌و حالی که دارد برای من جذاب و خاطره‌انگیز است.
مهربانی همچنین ادامه می‌دهد: سابقه 60- 50 ساله این ساختمان و افرادی که در سال‌های دور در این ساختمان فعالیت می‌کردند را در ذهنم تداعی می‌کنم و با رجوعی که به گذشته می‌کنم و با دوستان و استادان گپ می‌زنم باعث می‌شود هر روز با انرژی وارد این ساختمان شوم. از طرفی این خاطره‌بازی روی کارم هم تاثیر می‌گذارد.
این مجری جوان درباره تاثیر تجربیات روزنامه‌نگاری‌اش در کار اجرا نیز می‌گوید: من از زمان دانش‌آموزی‌ام کار روزنامه‌نگاری می‌کردم و یکی از چیزهایی که برای ما در تنظیم خبر مهم بود سابقه خبر بود. در یک برنامه تلویزیونی هم روال کار به همین شکل است. یعنی اگر بخواهیم با نگاه روزنامه‌نگاری در تلویزیون کار کنیم، سابقه هرچیزی مهم است.
وی درباره یکی از اتفاقات غیرمنتظره در این برنامه بیان می‌کند: در یکی از برنامه‌ها یکی از تصویربردارها مقابل ما سکته کرد و افتاد و به یکی از دکورهای برنامه خورد و دکور هم افتاد و چون روی آنتن بودیم، نمی‌توانستیم کاری کنیم. در صورتی‌که همه در پشت صحنه به طرف او آمده بودند ولی ما برنامه را ادامه دادیم و اجازه ندادیم مخاطب متوجه این اتفاق شود.



صبح و شام با شبکه 2

امیرحسین آذر، تهیه‌کننده برنامه توضیحاتی را در این‌باره ارائه داد: در انتهای الوند از ابتدا یک برنامه شبانگاهی بود که بعد با توجه به توفیقی که داشت قرار بر این شد که در قالب برنامه صبحگاهی هم در انتهای الوند را با شکل و شمایل جدید داشته باشیم. اگر توجه کرده باشید این برنامه متفاوت و متمایز از برنامه‌های صبحگاهی دیگر است؛ چون این برنامه ریتم بسیار تندی دارد. یعنی ما تعدد کارشناس‌ها‌، موضوعات و مجری‌ها را هر روز در برنامه داریم. از طرفی ما گفت‌و‌گوی بالای 13 دقیقه را در هر بخش نداریم و سعی می‌کنیم ریتم برنامه تند باشد.
پرداختن به مسائل روز: ما در این برنامه سعی کردیم
در حد بضاعت به موضوعات و مسائل روز بپردازیم و از اتفاقات پیرامون خود غافل نشده‌ایم. در حوزه‌های دیگر هم به نوعی اطلاع‌رسانی می‌کنیم که به درد خانواده‌ها
بخورد. همچنین دعوت از مسؤولان را هم در برنامه‌هایمان قرار داده‌ایم. یکی از بخش‌های پرمخاطب برنامه، پزشکی است که مهمانان این بخش از هیات‌علمی دانشگاه‌ها هستند و در بخش ورزشی و علمی و فناوری و نجوم کارشناسان متبحری را دعوت می‌کنیم. تلاش‌مان هم بر این بوده از حرف‌ها و حتی کارشناس‌های تکراری در برنامه پرهیز کنیم. ما برنامه را با نرمش صبحگاهی شروع می‌کنیم. چون معتقدیم  باید به بحث ورزش در خانواده بپردازیم.
گفت‌و‌گو‌های شبانگاهی: قالب برنامه با چهار مجری است. حامد مهربانی و مجید یحیایی از ابتدا با ما بودند و غزاله کفاش‌طلب بعد به برنامه اضافه شد. در برنامه شبانگاهی که یک فرصت کوتاه 20 دقیقه‌ای است، گفت‌و‌گوی ما درباره مسائل روز است و سعی می‌کنیم در همه حوزه‌ها گفت‌و‌گوهایی که به درد مردم می‌خورد داشته باشیم. تقریبا ما دو گونه مخاطب را برای هر دو برنامه پوشش می‌دهیم. صبح‌ها برای خانواده و بخش شبانگاهی که مخاطب خاص‌تری دارد. ما در برنامه صبحگاهی سعی کردیم نشاط خانواده را حفظ کنیم. با  این‌که کرونا ریتم زندگی همه را تغییر داد
و بچه‌ها مدرسه نمی‌روند.
آیتم ترفند: ما بخشی در برنامه با عنوان ترفند در نظر گرفته‌ایم که آموزش کوتاه در همه حوزه‌هاست. از مکانیکی گرفته تا کمک‌های اولیه و حتی در حوزه خوشنویسی و زبان فارسی که امتداد این آیتم‌ها در فضای مجازی در دسترس مخاطبان است. ضمن این‌که گفت‌و‌گوهای ما از ابتدا تا به امروز در فضای مجازی هست تا اگر مخاطبان علاقه داشتند آن بحث‌ها را دنبال کنند، در دسترس‌شان باشد. به‌خصوص آنها که ممکن است سحرخیز نباشند و نتوانند برنامه صبحگاهی را دنبال کنند.
بازخورد مخاطب: با توجه به پیامک‌هایی که داریم فکر می‌کنم طیف زیادی از مخاطبان را در شهرستان‌های کوچک داریم. یعنی نظر می‌دهند و سوال می‌پرسند. به‌خصوص در بخش پزشکی سؤالات بسیاری دارند که ما سعی می‌کنیم از زبان مجری‌ها این سؤالات را بپرسیم.



برنامه‌ای برای همه اعضای خانواده

مسعود مرعشی، سردبیر و کارگردان برنامه نکاتی را درباره برنامه یادآور می‌شود: بخش عمده‌ای از کار سردبیر یک برنامه تلویزیونی شبیه کار سردبیر در مطبوعات است. یعنی محتوای برنامه و سوالاتی که از کارشناس پرسیده و اخباری که در برنامه گفته می‌شود توسط سردبیر انتخاب یا تایید می‌شود. کار سردبیر قبل از برنامه است و کار کارگردان در برنامه. بنابراین در برخی برنامه‌ها که کارگردان و سردبیر یک نفر باشد، هماهنگی‌های بیشتری صورت می‌گیرد. چون کارگردان با بی‌سیم با مجری‌ها در ارتباط است و البته گاهی سردبیر این مسؤولیت را به‌عهده دارد و زمانی که کارگردان و سردبیر متفاوت باشند، ممکن است اختلاف نظر و سلیقه در کار به وجود بیاید. درباره انتخاب مجری‌ها و بخش گفت‌و‌گو با مهمان هم سردبیر نظر می‌دهد و هم کارگردان که در چنین برنامه‌ای که تعدد مجری وجود دارد، کدام مجری براساس توانایی خود مقابل کدام کارشناس بنشیند و گفت‌و‌گو را انجام دهد. در این برنامه هم مجری‌ها را براساس توانمندی و علایق و شناخت‌شان برای اجرای آیتم‌های مختلف انتخاب کرده‌ایم که به دلیل این‌که سردبیر و کارگردان یکی است به مشکلی در این زمینه برنخوردیم اما نکته‌ای که در این کار برای من خیلی موثر بود، تجربه روزنامه‌نگاری‌ام بود که به کمک من آمد و توانستم از آن تجربیات در این برنامه تلویزیونی استفاده کنم. ازجمله ارتباطات روزنامه‌نگاری و وسیع بودن این دایره آشنایی و ارتباط با کارشناسان از تجربه و فعالیت روزنامه‌نگاری به این برنامه آمده است. گرچه برنامه ما همزمان با شیوع کرونا بود و ما نتوانستیم از ابتدا شناخت دقیقی از مخاطبان و خواسته‌هایشان از یک برنامه تلویزیونی داشته باشیم تا براساس خواسته‌ها و سلایق و نیازهای آنان آیتم‌های برنامه را بچینیم. از طرفی من فکر می‌کنم مخاطبان برنامه صبحگاهی اصولا به نسبت گذشته خیلی تغییر کرده است. بنابراین تولید یک برنامه صبحگاهی تلویزیونی واقعا کار سختی است و نیاز به شناخت و مطالعه و دقت بسیاری دارد. ما هم تلاش کردیم تا جایی که می‌توانیم برای همه اعضای یک خانواده برنامه داشته باشیم. امیدوارم در این مسیر موفق شده باشیم.



 در اجرا بازی نمی‌کنم، خودم هستم

مجید یحیایی یکی دیگر از مجریان جوان این برنامه است که با گویندگی در رادیو جوان وارد این عرصه شده. او درباره ویژگی‌های اجرای این برنامه و تجربه رادیو در اجرای برنامه صبحگاهی معتقد است:   تجربه‌هایی که در رادیو داشتم از ابتدا در اجرای برنامه صبحگاهی خیلی به کمکم آمد و آنجا بود که فهمیدم چقدر کار در رادیو می‌تواند در زمینه‌های دیگر موثر باشد. می‌توانم بگویم یکی از ویژگی‌های این برنامه سادگی و صمیمیت آن است. یعنی من و حامد در اجرا پیچیدگی و بازی خاصی نداریم. نکته بعد این‌که جوان بودن تیم ما هم در این کار خیلی موثر است. یعنی این ویژگی ما روی آنتن کاملا مشخص است. البته شاید خیلی شناخته شده نباشیم و تجربه زیادی هم نداشته باشیم اما همین تیم جوان اجرای این برنامه مهم‌ترین ویژگی آن است. یعنی وقتی مخاطب ما را تماشا می‌کند متوجه می‌شود یک‌سری جوان با‌انگیزه و پر‌انرژی که کارشان را خیلی دوست دارند یک برنامه صبحگاهی تولید و اجرا می‌کنند و حرف‌هایی می‌زنند که شاید حرف‌های جوان‌ها باشد.
وی که معتقد است در اجرا کم و کاستی‌هایی دارد، اشاره می‌کند: با وجود کمبودهایی که ممکن است داشته باشیم اما من به‌شخصه یکدستی، صمیمیت و سادگی خودمان را در اجرا دوست دارم و فکر می‌کنم مخاطب هم دوست داشته باشد؛ ضمن این‌که من و حامد در این مدت تلاش کردیم هیچ اتفاقی سر برنامه روی کارمان تاثیر منفی نگذارد و فکر می‌کنم این خیلی مهم است.
یحیایی درباره صمیمیت و احترام مجری هم در برنامه زنده تلویزیونی می‌گوید: من فکر می‌کنم هر مجری سبک اجرای خودش را دارد. ممکن است یک عده فکر کنند زیادی صمیمی شدن با مخاطب در اجرا بهتر و جذاب‌تر است. یا این‌که عده‌ای تصور کنند از کلمات خاص و سختی استفاده کنند بهتر است. من به همه اجراها احترام می‌گذارم. اما تنها چیزی که خیلی دوست داشتم در اجرا رعایت کنم این است که خودم باشم و اصلا بازی نکنم. چون بازخوردهایی که از مخاطبان می‌گیرم متوجه شدم آنها به‌قدری باهوش هستند که به‌راحتی می‌فهمند و حس می‌کنند که مجری خودش است یا بازی می‌کند و ادای صمیمی بودن را در‌می‌آورد.
وی همچنین می‌افزاید: نکته‌ای که من در گفت‌و‌گو با مهمان‌ها و کارشناسان برنامه رعایت می‌کنم این است تا جایی که ممکن است اجازه بدهم مهمان صحبت کند و ما بین بحث آنها وارد نمی‌شوم که به مخاطب ثابت کنم خیلی می‌فهمم و می‌دانم؛ مگر این‌که احساس کنم سؤالی برای مخاطب پیش می‌آید که در آن صورت از مهمان می‌پرسم.