هوایپاک حققانونی ماست!
آلودگی، نفستهران را گرفت
سه روز است بچههای مهدکودکی و پیش دبستانی در تهران خانهنشین شدهاند و دانشآموزان مدارس ابتدایی در تهران و کرج دوباره پای درسمجازی معلم نشستهاند. هر وقت کار به اینجا میکشد یعنی وضعیت هوا وخیم است و باید منتظر روزهای بدتری بود. این روزها روز جولان ذرات معلق، دی اکسید سولفور، اکسید نیتروژن، منوکسیدکربن، ترکیبات آلی فرار، ازن و سرب در هوای شهرهای بزرگ است؛ روزهای جدال میلیونها نفر با هجمه سنگین این آلایندهها که از بس دربارهشان گفته شده گوشها عادت کرده و زبانها هم راه سکوت را در پیش گرفته است. اما آلودگی هوا یک خطر جمعی است و رفع آن یک مطالبه ملی. قانون معطل مانده هوای پاک نیز مجالی برای به چالش کشیدن همه تکالیفی است که انجام نشده و همه کارهایی که بر زمین مانده همانطور که محمد حسین بازگیر،کارشناس محیط زیست به جامجم میگوید: «در دنیا توجه به مسائل محیط زیستی یک ارزش است و رها کردن آن یک ضد ارزش، پس همه باید مطالبه کنیم و هوای پاک بخواهیم.»
به قانون هوای پاک بودجه نمیدهند
البته درباره علت بر زمین ماندن قانون هوای پاک و این معضل که «هوا را پاک از دست دادهایم» تحلیلهای مختلفی وجود دارد از جمله این که در سالهای اخیر منابع انتشار آلودگی هوا را خوب شناختهایم ولی در اجرای راهکارهای کاهش آلودگی هوا خوب عمل نکردهایم؛ این تحلیل بهزاد اشجعی، کارشناس آلودگی هواست که میگوید: «ما میدانیم در شهرتهران سهم خودروهای دیزلی در آلوده کردن هوا 34درصد، سهم صنایع 17درصد، سهم خودروهای سواری ۱۴درصد، نیروگاهها ۱۳درصد و سهم موتورسیکلتها ۱۰درصد است اما از سال96 که قانون هوای پاک تصویب شد هیچ بودجهای برای اجرای آن و رفع این مشکلات در نظر گرفته نشد و فقط امسال برای اولین بار 288میلیارد تومان در بودجه 1401 در نظر گرفته شد که اصلا پاسخگوی الزامات اجرای قانون نیست.»
اما فقط موضوع کمبود بودجه در میان نیست و گرههای بزرگ دیگری نیز میان ما و هوای پاک فاصله انداخته است، موضوعاتی از قبیل در اولویتنبودن آلودگی هوا برای مجریان، اختلافات بیندستگاهی، تفاسیر شخصی و سلیقهای از قانون توسط برخی مجریان و متناسب نبودن امکانات و اختیارات به تعبیر بهزاد اشجعی.
همه باید عامل و مطالبهگر باشیم
در همه پنج سالی که قانون هوای پاک رشدی لاکپشتی داشته و در یک اتفاق نظر کارشناسی تا 90درصد الزامات آن اجرایی نشده، ما مردم که در نهایت هوای آلوده شهرهایمان را دم و بازدم کردهایم نیز یا ساکت بوده یا پیش خودمان غرولندی کردهایم به طوری که هیچگاه صدای واحدی که گویای یک مطالبه ملی باشد از ناحیه مردم شنیده نشده است.
محمد حسین بازگیر، کارشناس محیط زیست و رئیس سابق ادراه محیط زیست تهران در گفتوگو با ما این موضوع را یکی از اشکالات بزرگ و دلایل اجرا نشدن قانون هوای پاک میداند. او میگوید: «وضعیت هوا موضوعی است که سرنوشت همه ما به آن گره خورده پس خواستن و مطالبه کردن را باید توسعه دهیم، نه این که همه پذیرای وضع موجود باشیم. همچنین تکتک ما بهعنوان عناصر اثرگذار بر وضعیت هوا باید تکلیفمان را برای داشتن هوایی پاک انجام دهیم حتی اگر این تکلیف به اندازه تنظیم موتور خودروی شخصی یا رفع آلایندگی موتورخانه ساختمانمان باشد.»
با این حال این کارشناس اذعان دارد نقش دولتها، دستگاهها و شهرداریها که اثرگذار و کلان است نباید فراموش شود، منتها مطالبه گری مردم است که ترک فعلهای متولیان را به یک ضد ارزش زیست محیطی تبدیل میکند.
مریم خباز - گروه جامعه