برگزاری نخستین دوره جشنواره در شهر کن در جنوب فرانسه در ۱۹۳۹ با آتش دامنگیر جنگ جهانی دوم همراه شد و در نتیجه جشنواره تا پایان جنگ متوقف شد تا این‌که در سال ۱۹۴۶ با حمایت وزارت خارجه فرانسه بار دیگر راه‌اندازی شد. باز در سال ۱۹۵۴ لوچینه لازون جواهرساز پاریسی پیشنهاد استفاده از برگ نخل که سمبل شهر کن و جشنواره فیلم کن شده بود را به‌عنوان جایزه داد و از سال ۱۹۵۵ نماد اصلی و مشهور این جایزه یعنی نخل طلا راه‌اندازی شد. فرانسه سعی کرده است این جشنواره را در برابر اسکار که به همه تولیدات سینمایی آمریکا و جهان فارغ از گونه سینمایی‌شان جایزه می‌دهد، به عنوان معتبرترین جشنواره فیلم‌های خاص و هنری در دنیا بشناساند. جشنواره فیلم کن هرسال در هفت بخش اصلی شامل مسابقه، خارج از مسابقه، نوعی نگاه، سینه‌فونداسیون(مسابقه فیلم‌های کوتاه)، هفته منتقدان، دو هفته کارگردانان و بازار فیلم در ماه می‌برگزار می‌شود.
به وجود آمدن این جشنواره از همان دهه ۳۰ دلایل سیاسی داشت و در آن زمان با هدف کاستن از تاثیرگذاری جشنواره ونیز که دولت فاشیست ایتالیا آن را برگزار می‌کرد و با حمایت متحدان فرانسه راه‌اندازی شد. امروز هم این جشنواره یک جشنواره سیاسی بوده و به صورت رسمی به دولت وابسته است. به گونه‌ای که نیمی از بودجه چند میلیون یورویی برگزاری جشنواره را وزارت فرهنگ فرانسه می‌پردازد. یکی از ویژگی‌های مهم جشنواره، برنامه‌ریزی دقیق آن است. هرسال 20فیلم برای رقابت نخل طلا انتخاب شد و در گراندتئاتر لومیر معرفی و پخش می‌شوند. فیلم‌های بخش خارج از مسابقه هم در این سالن روی پرده می‌روند. در بخش نوعی نگاه هم، 20فیلم از فرهنگ‌های دور و نزدیک انتخاب می‌شوند که در سالن دبوسی به نمایش درمی‌آیند.
در بخش سینه فونداسیون ۱۵فیلم کوتاه از سراسر جهان که عموما توسط دانشجویان مدرسه‌های فیلم ساخته شده، انتخاب می‌شوند و و سه جایزه به فیلم‌های برگزیده در سالن بونوئل اعطا می‌شود.در طول برگزاری جشنواره جوایز نخل طلا، جایزه بزرگ جشنواره، جایزه هیأت داوران، نخل طلایی فیلم کوتاه، جایزه بهترین بازیگران زن و مرد، بهترین کارگردان، بهترین فیلمنامه، نوعی نگاه(آثار خلاقانه و جسورانه)، جوایز سینه فونداسیون(فیلم‌های دانشجویی) دوربین طلایی و جوایز نهادهای مستقل شامل فیپرشی فدراسیون بین‌المللی منتقدان فیلم، جایزه دو هفته کارگردانان، جایزه ولکان اهدا شده به هنرمند فنی، هفته بین‌المللی منتقدان، کلیسای جهانی، فرانسوا شاله، چشم طلایی(بهترین فیلم مستند)، موسیقی متن کن، نخل دگرباشی! و.... اهدا می‌شود. 
این برنامه‌ریزی مفصل و دقیق، پوشش رسانه‌ای گسترده و تبلیغات پرحجم برای فرانسه حیاتی است و در سخت‌ترین دوره‌های اقتصادی نیز حاضر نیست از اجرای پرزرق و برق جشنواره کن دست بکشد، زیرا در عین حال که نشان‌دهنده شکوه و سلیقه هنری فرانسه است، اهداف سیاسی و فرهنگی فرانسه که خود را مهد تمدن اروپایی می‌داند به صورتی پنهان دنبال می‌کند. سیاسی شدن کن به‌خصوص در دوره‌های اخیر آن‌قدر بوده است که ژان لوک گدار، فیلمساز مهم تاریخ سینمای فرانسه در یکی از آخرین اظهارنظرهایش در خرداد امسال و همزمان با برگزاری جشنواره کن گفت: با صحنه‌سازی جشنواره کن از احتمال وقوع یک جنگ جهانی دیگر و خطر یک فاجعه دیگر، متوجه شدیم فستیوال کن یک ابزار تبلیغاتی است، مانند هر ابزار دیگر. آنها زیبایی‌شناسی غربی را تبلیغ می‌کنند.