من در کار بازیگری همواره علایق خود را پیگیری کرده‌ام و این اواخر که کنار بازیگری، کارگردانی کارهای مستند را انجام داده‌ام، باز هم برمبنای علاقه‌ام پیش رفته‌ام. پیگیری علایق یعنی ببینم نقشی را دوست دارم، می‌توانم آن را پیدا کنم، بپرورم و سپس به سمت ایفای آن بروم. وقتی به نقشی علاقه داشته باشی، هرقدر هم آن نقش از تو دور باشد باز هم می‌توانی با تحقیق، مطالعه و گشتن در جامعه، آن را پیدا کنی و بعد هم خیلی درست ایفایش کنی.طی دوره‌های مختلف بازیگری این کشف و شهودها برای پیدا کردن کاراکتر، منجر شده به این‌که بتوانم انسان‌های دور و برم را خیلی خوب ببینم و همین دیدن آدم‌های پیرامونی است که زندگی را برای ما بهتر می‌کند، چون باعث می‌شود سعی کنیم بی‌حس مسئولیت زندگی نکنیم و حتما نسبت به آدم‌های اطراف احساس مسئولیت داشته باشیم. جز بازیگری در کارگردانی هم این شناخت آدم‌ها و درک آنها خیلی کمکم کرده که بتوانم سوژه‌هایی که برای ساخت مستند استفاده کرده‌ام به بار بنشیند و خوشبختانه تجربه بازیگری خیلی کمک کرده تا بتوانم آدم‌هایی که جلوی دوربین مستندهای من می‌آیند را طوری هدایت کنم که هدف سوژه برآورده شود. در هر کاری باید نقشه راه داشت و این نقشه راه برای تولید یک سریال، همان فیلمنامه است که کمک می‌کند پروژه با حداقل خطا به پایان برسد. هرچقدر این فیلمنامه، کامل‌تر باشد، یقین بدانید که کیفیت کار، بالاتر خواهد رفت. من سعی کرده‌ام به تکامل فیلمنامه سریال‌هایی که در آنها بازی کرده‌ام، کمک کرده و کاری کنم که اگر کارگردان سریال کم‌تجربه است، فضای امن و راحتی داشته باشد تا بدون استرس، کار درست را انجام دهد. هیچ ایرادی ندارد که باسابقه‌های کار به جوانان یاد دهند و بیاموزند تا آنها رشد کنند و جلو بروند.