می‌خواهم بگویم اساسا همه عالم روی پاشنه زاویه دید می‌چرخد.روی عینک‌های متفاوتی که به چشم مان زده ایم و هیچ جوره تن به تغییرش نمی‌دهیم، روی تجربه‌های زیسته‌مان که با چشم‌هایمان دیده ایم و نسخه‌پیچش می‌کنیم و به بقیه می‌خورانیم،همه عالم روی تفاوت قاب نگاه همین دو تا چشم می‌گردد.همین می‌شود که هیچ یک از ما عینا شبیه به هم فکر نمی‌کنیم، رفتار نمی‌کنیم و خلاصه این جمله معروف که می‌گویند به عدد انفس مسیر به سمت خدا باز است.همیشه مسائلی عمیق و سطحی وجود دارند که با بروز تفاوت همین زاویه دیدها باعث شکاف و اختلاف یا نزدیکی و پیدا کردن آدم‌هایی با دنیای مشترک می‌شوند.همین بزنگاه‌های تاریخی مثل اتفاقات دو ماه اخیر که ته ته ماجرا اگر منصفانه و انسانی نگاه کنیم سرجمع همه بگو مگوها فارغ از مباحث مهم دینی، همین تفاوت نگاه به زندگی و زیست‌های متفاوت است.حالا راه‌حل مهم در تمام معادلات انسانی و تعاملات اجتماعی به نظر من، نزدیک کردن زاویه دید خود به نوع نگاه و زاویه دید آدم‌های دیگر و در حقیقت بررسی از موضع بالاست.البته نه از نوع مخرب.

حسین شکیب‌‌راد، سردبیر نوجوانه